Dit zegt prof.dr.A.Hoogerwerf, emeritus-hoogleraar beleidswetenschap van de Universiteit Twente, in een uitvoerig gedocumenteerd artikel dat dezer dagen in het tijdschrift Beleidswetenschap zal verschijnen.
Van de balans tussen economische dynamiek en sociale bescherming die het kabinet nastreefde, is weinig terechtgekomen, stelt hij. De beperking van de lastendruk en de collectieve uitgaven deed afbreuk aan de kwaliteit van allerlei publieke voorzieningen. Dit geldt onder meer voor de sociale zekerheid, de volksgezondheid, het onderwijs, de volkshuisvesting, de veiligheid en het openbaar vervoer.
Door de privatisering en marktwerking in de sociale zekerheid is de positie van kwetsbare groepen op de arbeidsmarkt verzwakt. De eerder toegenomen ongelijkheid in de inkomensverdeling is niet verminderd. Van de sterke economische groei van de laatste jaren hebben de Nederlandse huishoudens geen direct financieel voordeel gehad. Daarentegen hebben ondernemingen hun winsten sterker zien stijgen dan het nationale inkomen.
De veronderstelling van het kabinet-Kok dat het scheppen van werk het belangrijkste middel is om armoede tegen te gaan, blijkt onjuist te zijn, aldus Hoogerwerf. Vele werklozen met een laag inkomen die een baan vinden, blijven in een situatie van armoede.
Voor patiënten in de thuiszorg, de gehandicaptenzorg, de verpleeghuizen en de ouderenzorg bleven in deze kabinetsperiode lange wachtlijsten bestaan. Voor sommige behandelmethoden is geen geld meer. Steeds vaker wordt minder goed opgeleid personeel ingezet.
Het eerste paarse kabinet viel volgens Hoogerwerf niet op door een open en democratische instelling en falende bewindslieden konden ondanks de vele kritiek die hun binnen en buiten het parlement ten deel viel in het zadel blijven.
