Zo langzamerhand staan er meer tijdelijke dan blijvende gebouwen op de campus. Vanwaar deze semi-permanente bouwwoede?
Vijfhonderd vierkante meter portacabin tegen het TWRC-gebouw. Ongeveer hetzelfde oppervlak naast de bestuursvleugel. Tweeduizend vierkante meter rondom de WB-toren. Maar liefst vierduizend voor en achter het CT-complex. Nog eens duizend vierkante meter stacaravan aan de Calslaan. Her en der verspreid wat kleinere units. En allemaal even lelijk.
'Mooi zijn ze inderdaad niet', zegt Freek Lassche, vastgoedmanager van het Facilitair Bedrijf van de UT. 'Maar wat moet je anders als je groeit. Studenten en medewerkers van een snel uitdijende opleiding als TCW moeten wel onderdak hebben.'
De barakken zien er niet alleen afzichtelijk uit, ze zijn ook nog eens duur. 'Alleen al aan kale huur betalen we driehonderd gulden per vierkante meter per jaar', zegt Lassche. 'Dat is exclusief schoonmaken en andere services. De vierkante meterprijs voor vaste gebouwen is ook driehonderd gulden. Maar daar zit dan wel alles bij in.'
De UT betaalt dus per maand alleen al tweehonderdduizend gulden huur aan de portacabinbazen. 'Maar de plaatsings- en verwijderkosten kunnen ook flink oplopen', aldus Lassche. 'Het verhuurbedrijf moet de noodgebouwen niet alleen neerzetten, je moet ook riolering, elektriciteit, een datanetwerk aanleggen en na verloop van tijd weer afbreken. De kosten daarvoor lopen snel in de tienduizenden guldens.'
De semi-permanente bouwwoede vindt zijn oorzaak in de vertragingen rond het vastgoedplan en de groei van de universiteit. 'Chemische Technologie wacht bijvoorbeeld op verhuizing naar het nieuwe TEC-gebouw. Maar het college van bestuur stelt het besluit over dat nieuwe onderwijs- en onderzoekscomplex steeds uit. Bovendien vragen de nieuwe opleidingen die de UT start ook om meer ruimte.'
Omdat het Facilitair Bedrijf inziet dat het plaatsen van noodgebouwen op den duur te kostbaar en te weinig esthetisch is, heeft Lassche een 'remedie' bedacht. 'We gaan Hal D weer geschikt maken voor bewoning. We realiseren een transitorium dat de groei en de krimp van de universiteit op kan vangen. In het najaar hoopt de aannemer het eerste deel op te leveren. Over een jaar moet het helemaal klaar zijn.'
De verbouwing van Hal D gaat volgens Lassche zeven tot acht miljoen gulden kosten. 'We praten dan over achtduizend vierkante meter waar we de komende tien tot twaalf jaar mee vooruit kunnen. Een deel daarvan wordt flexibele kantoorruimte. Maar de opleiding biomedische techniek, het Da Vinci Activity Centre en een deel van de boekenvoorraad van de UB krijgen er een permanente plek.'
