Naam: Martijn van 't Klooster
Leeftijd: 23 jaar
Studie: vijfdejaars Toegepaste Wiskunde (TW)
Bijbaan: Chauffeur bij De Nederlandse Pakketdienst
'Ik ben chauffeur, loodsmedewerker en manusje-van-alles. Ik bezorg lichte pakketten tot 32 kilo. Van een een bos bloemen tot spijkers, van computers tot kleding. Het grootste deel van de pakketjes lever ik af bij bedrijven. Af en toe kom ik bij particulieren.
Ik moet wel vroeg aan de slag. Om half zeven komt de stapel pakketjes binnen. Die leg ik in de goede volgorde, maak er een lijst van, laad ze in en bezorg ze in de regio. Hengelo, Almelo, het buitengebied. Ja, in het begin moest ik zoeken. Ik kon van huis naar de universiteit fietsen, maar verder wist ik echt de weg niet. Ik reed mee met andere chauffeurs om de routes te leren kennen. Hoe lang je over het bezorgen van een bepaald pakketje doet, maakt niet uit. Als je 's ochtends maar weg bent en 's avonds maar weer terug komt.
In het begin werkte ik ongeveer veertig uur per maand. Dat werd dertig uur per week. Het ging ten koste van mijn studie. Ik moest een stapje terug doen. Nu werk ik zeventig uur per maand. Ongeveer veertien gulden per uur netto, exclusief overuren.
Ongelukken? Ja, de auto van de baas reed ik total los. Het was niet helemaal mijn schuld. 't Gebeurde ergens achteraf op een landweggetje bij Oldenzaal. Ik zocht een boerderij maar kon de huisnummers moeilijk vinden. Een boer die eerder dan ik over het weggetje reed, was wat van zijn lading verloren. Ik reed over de modderige drap heen en draaide mijn stuur om. Maar dat wil niet. Ik kwam aan de overkant van de sloot tegen een boom tot stilstand.
In vakantietijd moet ik ook weleens bezorgen. Om acht uur 's ochtends. Ik druk dan extra hard en lang op de bel, als ik echt de indruk heb dat mensen nog op bed liggen. Dan komen er soms half naakte dames uit het raam hangen.
Dit baantje is leuk omdat je overdag zoveel verschillende mensen tegenkomt. Je zit veel in de auto, maar komt per dag op zo'n tachtig tot honderd adressen. Zo moest ik bij een boerderij een paar schoenen afleveren. Dat zag ik aan de doos. Een vrouw van ongeveer veertig jaar deed open: 'O ja, die zijn voor opa.' Ik moest mee naar achteren. Op ontdekkingstocht door de boerderij. Dove oma van negentig jaar stond in de keuken gehaktballen te braden: 'Oh, daar zijn de sportschoenen voor opa. Ik kreeg een gehaktbal en ja hoor, het waren echte sportschoenen. Die man wandelde gewoon enorm veel.
Minder leuk is het als je af en toe erg vroeg moet beginnen. Half zeven, soms half zes. Het loon is ook niet gigantisch hoog. En 's winters als het heel koud is of heel slecht weer, moet je toch iedere keer die auto in en uit.
Of ik het studenten aan zou raden? Ja. Maar je moet wel van autorijden houden. Dan is het heel leuk werk. Je komt veel mensen tegen en leert de omgeving kennen. Hoeveel kilometer ik inmiddels ongeveer heb afgelegd? Pfoeh! Even rekenen: op een niet al te produktieve dag ongeveer 200, gemiddeld twee dagen in de week is 400, plus extra ritjes is 20.000... dat wordt ongeveer 80.000 kilometer in vier jaar.'
'Ik wilde niet alleen studeren, maar ook nog iets anders doen. Ik had daar tijd voor.'
