Nederland demonstreert zo maar weer eens hoe de Europees-Afrikaanse-verhouding nu al eeuwen is. In de tijd dat de economie gedreven werd door arbeidskracht, verscheepten ze onze bevolking als slaven naar Amerika. In de tijd dat de economie gedreven werd door de beschikbaarheid van grondstoffen, roofden ze onze mineralen, onze metalen en onze edelstenen. En nu de sterkste economieën kenniseconomieën zijn, nu beroven ze ons van onze kennis.
Let wel, wij zijn niet tegen migratie. De mogelijkheid tot migreren onderscheidt de vrije mens van de gevangene. Maar het moet wel gebeuren op voet van evenwichtigheid. Voor elke hogeropgeleide die Afrika verlaat, willen we er ook weer een terug. Hetzelfde geldt voor andere essentiële maatschappelijke klassen. Praktisch mag dat geen probleem zijn. Nederland klaagt weliswaar over krapte op haar arbeidsmarkt, maar tegelijk hebben meer dan een miljoen goed opgeleide Nederlanders geen werk.
Driekwart van de Nederlanders in de WAO leidt aan kwalen die bij ons niet eens bestaan. Deze mensen zijn dus ongeschikt voor arbeid in Nederland, maar zouden hier in Afrika fantastisch werk kunnen doen. Zoals ook de Nederlandse militairen in Eritrea fantastisch werk hebben gedaan. Het Nederlandse leger werft zijn manschappen onder groepen die buiten de maatschappij dreigen te vallen. Welnu, ook als ze geen legeruniform dragen mogen deze mensen bij ons komen wonen en werken. Dan krijgt Nederland daar van ons een stel voetballers voor terug.
Nu de Europese binnengrenzen open zijn voor arbeid kan Nederland, als het geïnteresseerd is in onze hogeropgeleiden, in ruil ook een lading hogeropgeleide Duitsers of Italianen naar Afrika verschepen. Zolang het maar één op één is. Dat heeft overigens meteen ook een logistiek voordeel. Ieder transportbedrijf zal het toejuichen als het zowel op de heen- als terugweg de lege ruimtes tussen de kisten groente en fruit kan opvullen met mensen.
