Annemarie Lubbers en Cor de Vries bemannen de receptie van het CT-gebouw. Annemarie telt 22 lentes en Cor geeft toe dat-ie een zuster van zestig heeft. 'Nee even serieus', zegt hij terwijl hij koffie inschenkt, 'ik ben ouder dan Annemarie.' Annemarie schiet in de lach. 'Hij is 57', giechelt ze.
De twee kunnen het sowieso prima vinden. Dat is mooi, zeker omdat Annemarie sinds een maand op zich zelf woont in Enschede, in plaats van bij haar ouders in Vriezenveen. 'Een beetje stilletjes soms', bekent ze. 'Maar gelukkig heb ik overdag mijn collega's.' Collega's? We zien alleen Cor. 'Er werkt hier nog een andere jongedame', legt hij uit, 'ongeveer van Annemaries leeftijd.' Annemarie schiet weer in de lach. 'Hij bedoelt Ans', zegt ze. 'Die is 47.'
Wat doet Annemarie allemaal op een dag? 'Pepernoten eten', roept Cor vanuit de deurpost. Hij is even op de uitkijk gaan staan. 'Ook', zegt Annemarie, en ze pakt er een uit de zak die voor haar op tafel ligt. 'We verzorgen de post', somt ze op, 'we regelen de zaalverhuur, 's ochtends openen we het gebouw, 's avonds sluiten we het weer af.'
Eigenlijk is Annemarie opgeleid als beveiligster. 'Ik heb stage gelopen bij UT-beveiliging', zegt ze, terwijl ze naar de hoofdingang gebaart. 'Maar ik vond de werktijden te onregelmatig. Anderhalf jaar geleden kwam deze baan vrij. Die kans heb ik meteen gepakt.'
De campus vindt ze 'handig'. 'Ik eet wel eens in de Bastille, en ik fitness in het Sportcentrum...' 'En morgen gaat ze squashen in Hellendoorn', roept Cor d'r tussendoor. Annemarie krijgt een lichte blos. 'Met d'r nieuwe vlam', gaat Cor verder. 'Maar dat wordt niet wat hoor. Neueueu.' Annemarie: 'Hoe weet jij dat nou?' Cor, op vertrouwelijke toon: 'Die jongen die heet Martíjn.' Annemarie: 'Ja, én?' Cor, nu luidkeels: 'Martíjn! Zeg nou zelf, da's toch geen naam.'
