Zeven jaar geleden kwam Hogeschooldocent Marc Dijcks voor het eerst in aanraking met de onderwaterduiksport. Hij kreeg voor zijn verjaardag een duikcursus. Nu, anno 2001, staat de duikinstructeur op het punt een studentenduikclub op de UT op te richten.
De smaak heeft hij te pakken. Gesprekken met beoogd bestuursleden zijn in volle gang. En mochten die succesvol worden afgerond, dan is het slechts een kwestie van tijd voordat de UT een nieuwe sportvereniging rijker is. Althans, een combivereniging voor UT en Saxion Hogeschool.
Voor de 40-jarige klarinetdocent aan de Hogeschool zou met het oprichten van een studentenduikclub een wens in vervulling gaan. Dijcks: 'De animo voor een vereniging is er. De afgelopen twee jaar hebben we cursussen gegeven en daar kwamen voldoende studenten op af. Het zou mooi zijn wanneer we deze animo kunnen bekronen in verenigingsverband, met een bescheiden bestuurtje en wellicht een eigen naam. We zijn druk in overleg.'
Wanneer Marc Dijcks over zijn sport praat is hij nauwelijks te stoppen. Het enthousiasme werkt aanstekelijk. En eerlijk is eerlijk, Dijcks heeft onder water al fraaie dingen gezien. Niet in het zwembad op de UT, waar hij eens in de week cursisten leert hoe ze moeten duiken. Maar wel in de Noordzee en de Middellandse Zee, waar hij in zijn vrije tijd scheepswrakken bekijkt. Want vergane glorie op mondiale zeebodems intrigeert de duikinstructeur mateloos.
Anekdotes schudt hij moeiteloos uit zijn mouw. Hij herinnert zich het voorval in Italië, toen hij in een van de vertrekken van een scheepswrak op een haai stuitte. 'Die lag daar te pitten. We hebben 'm lange tijd van dichtbij bekeken. Nee, bang ben ik geen moment geweest. Het was geen menseneter.'
Ook de gezonken veerboot voor de kust van Cyprus maakte indruk op hem. 'Daar hingen de vrachtwagens nog in de trossen. Eén vrachtwagen was beladen met eieren en al die eieren lagen verspreid op de bodem van de zee. Duizenden eieren. Werkelijk onvoorstelbaar. En ik dacht altijd dat eieren naar boven dreven. Het schip met de vrachtwagens was absoluut imposant. Er waren vier duiken voor nodig om alles goed te kunnen bekijken.'
Dijck ('mijn vak heeft niets te maken met mijn hobby') zegt nooit in de verleiding te zijn geweest om een aandenken mee te nemen uit een wrak. 'Er zijn duikers die dat wel doen, maar de meestendoen dat niet. Is ook een soort erecode. Alleen kijken, niet aankomen. Maar alleen kijken is ook al prachtig. De wereld onder water is een wereld op zich.'
Neemt niet weg dat Dijcks op een ander terrein wel een duikcode brak. Weer in Italië was hem door een plaatselijke duikschool gevraagd een scheepswrak te bekijken op vijftig meter onder de zeespiegel. Tien meter dieper dan voor een sportduiker is toegestaan. 'Je mag niet dieper dan veertig meter. Ik kreeg van de verantwoordelijke Italiaanse duikclub drie vragen. Wil je het?, durf je het? en ben je bereid een formulier te ondertekenen waarin je aangeeft dat wij niet verantwoordelijk zijn, wanner het mis gaat? Ik heb overal positief op geantwoord. Niet omdat ik zo'n flinke jongen ben, maar omdat ik alle gevaren heb geanalyseerd en er vervolgens een conclusie aan heb verbonden.'
Over de eventuele gevaren zegt Dijcks: 'Je kunt een paniekaanval krijgen en last van duizeligheid. Bij die vijftig-meter duik kon ik voor mezelf het eerste uitsluiten, maar ook het tweede. Want duizeligheid heeft direct te maken met je fysieke gesteldheid en ook dat is bij mij prima in orde.' Over zijn duik naar vijftig meter: 'Ik was met vier andere duikers. Want een duiker mag nooit alleen te werk gaan. Voor de veiligheid heb je altijd een buddy bij je. Maar we hebben alle vijf genoten.'
Dijcks mag dan zelf van alle angsten gevrijwaard zijn. Bij de tientallen cursisten, die de instructeur in de loop van de jaren heeft mogen begeleiden heeft wel hij de angst in de ogen gezien. 'Er zijn wel eens cursisten die onder water een verkeerde beweging maken en water in hun neus krijgen. Vervolgens beginnen ze te proesten en willen ze direct naar boven. Soms overmand door paniekgevoelens. Maar die paniek is niet nodig. Want als je op het land een hoestbui krijg, gebeurt er ook niks ernstigs met je. Om de cursist op zijn of haar gemak te stellen probeer je hem recht in de ogen te kijken, hem vast te houden en hem door middel van gebaren te bedaren. Dat werkt altijd.'
Dijcks is wekelijks op de campus aan het werk met zijn cursisten. Soms in het buitenbad, soms binnen. Wanneer de cursisten de trainingen succesvol hebben afgelegd en hun duikbrevet hebben gehaald, mogen ze meedoen aan een cursus in de Middellandse Zee. Dit jaar gebeurt dat in de meivakantie en is de omgeving van Malta het toneel van de diepzieduikers.
Elf piek
Belangstellenden voor een duikcursus betalen een maandelijkse contributie van elf gulden wanneer zij in het bezit zijn van een duikuitrusting. Leden zonder uitrusting moeten 33 piek neertellen. Voor meer info, Marc Dijcks, tel: 06-22423362.
DE TRAINER VAN DE WEEK
UT-student Tobias Los kreeg van het bestuur van volleybalvereniging Harambee het vertrouwen het eeste damesteam te trainen. En die beslissing hoeft het bestuur allerminst te betreuren. Want de rentree van Los als hoofdcoach mag er zijn. Drie wedstrijden gespeeld, drie maal gewonnen. Daar kan je mee thuiskomen. Maar de derdejaars student toegepaste onderwijskunde voelt er weinig voor hoog van de toren te blazen. Praten over een titel is er bij hem niet bij. Neemt niet weg dat Los bij Harambee eerder als trainer actief was. Bij dames twee, vorig seizoen en daarvoor bij een herenteam van Harambee. De UT'er, die zelf in heren vier speelt, weet wat het is om voor de groep te staan. Ervaring, die hem van pas komt nu hij bij Harambee op het hoogste plan zijn kunsten mag vertonen.
Los: 'Drie zeges uit drie partijen is mooi, maar niet meer dan dat. We gaan vanzelfsprekend ook wedstrijden verliezen. Wij leggen ons geen enkele druk op. Dat is vorig jaar te veel gebeurd. Na de degradatie wilde de groep direct weer promoveren en dat lukt niet altijd. Mij is gevraagd of ik het volleybalplezier terug wilde brengen in de ploeg. En dat lijkt te lukken. Het klikt tussen ons. De meiden hebben plezier in het spelletje en daar gaat het om. Wij hoeven niks. Het wordt pas een ander verhaal wanneer we rond de jaarwisseling bovenaan staan. Dan zullen we onze doelstellingen aanpassen en gaan we voor promotie. Maar zover is het nog niet. Te meer omdat onze eerste drie tegenstanders zeker niet tot de sterkere teams behoren in deze competitie. We krijgen nog een aantal geduchte opponenten op bezoek. Maar voorlopig gaan we op dezelfde voet verder.'
Verlies heren Harambee
Het eerste herenteam van Harambee heeft dit weekend zijn meerdere moeten erkennen in Bovo 2, dat met 3-1 won. De dames versloegen Isivol 1 met 4-0.
Nederlaag Vakgericht
De korfballers van Vakgericht zijn dit weekend met 11-9 door het Winterswijkse Wiko verslagen. Vakgericht ging de rust in met een 6-5 voorsprong en liep in de tweede helft zelfs uit naar 9-6. Toch mocht het niet baten. Wiko knokte zich terug in de wedstrijd en won. Voor vakgericht scoorde Rinze Haanstra drie maal.
Neede verslaat Piranha
In de uitwedstrijd tegen Neede liepen de waterpoloërs van Piranha een forse deuk op, door met 6-2 te verliezen. Waar Neede voortdurend een man meer situatie benutte, deed Piranha dit niet.
Arriba nipt ten onder
De basketballers van Arriba leden vrijdag hun eerste competitienederlaag van dit seizoen. Tegen medekoploper Wyba werd het 83-78. Zaterdagavond speelt de UT-formatie om 20.00 uur in eigen huis tegen het Puttense Volic.
Leden van Dijcks duikschool bezig in een van de Overijsselse plassen.
