Als je als student een gesloten deur vond, dan was Kees waarschijnlijk aan de wandel. Hij hield er niet van om de hele dag op de kamer te zitten. Het SPe en de pastor moesten zichtbaar zijn voor studenten en hij zocht ze ook op. De locatie van het SPe in de Vrijhof was hem dan ook een doorn in het oog. Het was te afgelegen, studenten liepen er niet automatisch langs. Kees zag het SPe het liefst middenin de studentengemeenschap, als een echt plein waar studenten van vele geloven en overtuigingen samen konden komen om te praten. In zijn ogen was het SPe niet een pastoraat waar alleen christenen zich thuis konden voelen. Er was plaats voor meer. Andere geloven waren welkom, maar ook twijfelaars en verstokte atheïsten werden met eenzelfde enthousiasme onthaald.
Bij vergaderingen van de kerngroep van het SPe waar studenten en pastores samen de beslissingen namen, nam Kees nooit het eerste woord. Meestal wel het laatste. Hij had stil zitten luisteren naar wat er gezegd werd, vatte het dan kundig samen, gaf er een persoonlijke draai aan en uiteindelijk werden de beslissingen genomen die hij goed achtte voor het SPe.
Kees was een uitermate actieve pastor. Hij ging op reis met studenten naar Bethlehem, naar Berlijn of naar de abdij. Hij organiseerde filmavonden, discussiegroepen en symposia samen met andere verenigingen en was altijd geïnteresseerd in alle andere activiteiten van het SPe. Daarnaast was hij voor vele studenten een goede vriend, wat tot uiting kwam in de vele goede, persoonlijke gesprekken die velen van ons met Kees hebben gevoerd, de aandacht die hij altijd voor het studentenleven had en de huwelijken die hij tussen studenten sloot.
Wij zullen Kees missen en wensen de familie Kuyvenhoven veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Studenten, oud-studenten en betrokkenen van het SPe
