De TW'ers zeggen in de brief `verontwaardigd' en `teleurgesteld' te zijn over de uitvoering van de reorganisatie bij EWI en roepen het college en de decaan op `het beleid weer te richten op wetenschapsuitoefening' en `de huidige managementstijl, die goede en betrokken werknemers uitstoot, te verlaten'.
De medewerkers zijn het in de eerste plaats oneens met de criteria (inverdiencapaciteit en inbedding van het onderzoek in instituten) die worden gehanteerd voor functieopheffing, schrijven ze. `Het laatste ontslagcriterium is arbitrair, bot en onredelijk.' Arbitrair, betogen de schrijvers van de brief, omdat de samenstelling van onderzoeksinstituten voor een deel `louter administratief' is en voor een deel op bestuurlijke afspraken berust. Bot en onredelijk bovendien, omdat `het ontbreken van een dergelijke inbedding tot verrassing van alle betrokkenen nu met ontslag wordt bestraft'. Onderzoeksbeleid dat zo sterk gericht is op de inverdiencapaciteit van onderzoekers noemen ze `dubieus' en voor het onderzoeksklimaat bij toegepaste wiskunde zelfs `desastreus'. Het leidt er volgens hen toe dat internationaal gerenommeerde wetenschappers worden ontslagen of niet langer gemotiveerd zijn hier te blijven. `Dit heeft TW al aan den lijve moeten ondervinden. De laatste jaren hebben vier excellente wiskunde-hoogleraren deze universiteit de rug toegekeerd.[…] Het gevoerde beleid brengt de universiteit als onderzoeksinstelling in het binnen- en buitenland grote imagoschade toe.'
De maat is vol, schrijven de TW'ers. `Vroegere afspraken en garanties over functie-uitoefening worden terzijde geschoven, bedenkingen en bezwaren worden eerst door de decaan en vervolgens door het college weggeredeneerd of gewoon naast zich neergelegd. De besluiten voorleggen aan de onafhankelijke rechter is het enige wat hen rest.'
De drie met ontslag bedreigde TW'ers zijn strijdbaar, benadrukken de briefschrijvers, en hebben net in een hoorzitting hun bezwaren aan het CvB kenbaar gemaakt. Mocht er niets veranderen, dan zullen ze inderdaad naar de rechter stappen.
`Rechtszaken kunnen verkeerde beslissingen hoogstens corrigeren of financieel compenseren', besluiten de briefschrijvers. `Naar onze overtuiging is het de hoogste tijd voor een ander beleid en een andere managementstijl.'
Georg Still, één van de initiatiefnemers, hoopt dat de brief zorgt voor discussie. `Een discussie over de vraag of je een universiteit als bedrijf moet runnen of niet.' Volgens Still hebben veel collega's het gevoel dat de UT hun universiteit niet meer is. `Onder elkaar is de sfeer nog steeds heel goed, maar de kloof tussen bestuur en werkvloer is heel groot.'
EWI-decaan Ton Mouthaan zegt dat er na overleg binnen de faculteit en in de faculteitsraad `bewust' gekozen is voor een krimp van de organisatie door het niet-instituutsgebonden onderzoek op individueel niveau te beëindigen in plaats van het opheffen van hele leerstoelen. `Van ongeloof en verbijstering kan alleen sprake zijn wanneer men zich afzijdig heeft gehouden van deze discussies of zich niet neer kan leggen bij genomen besluiten.'
