`Verslaving? Ik noem het topsport'

| Redactie

Laurens Veltman (22) is vierdejaars technische bedrijfskunde, maar dit collegejaar besteedde hij nog geen minuut aan zijn studie. Twee jaar geleden raakte hij besmet met het pokervirus, en sindsdien wijkt bijna alles voor zijn passie. Hij speelt het liefst via internet, zo'n veertig uur per week. Ook nam hij al deel aan toernooien in Barcelona en Las Vegas. `Daar verdient de winnaar twaalf miljoen dollar!'


Een gewone student kun je Laurens Veltman eigenlijk niet noemen. Naar college is hij al tijden niet meer geweest. En in plaats van op een verroeste fiets verplaatst hij zich in een blitse sportwagen. Hoeveel Laurens precies aan het pokeren overhoudt, wil hij liever niet kwijt, maar dat hij meer verdient dan een vakkenvuller bij Albert Heijn staat als een paal boven water.

De broer van Laurens speelde twee jaar geleden regelmatig een avondje poker met vrienden, en op een dag schoof Laurens aan bij het campusgezelschap. `Ik had van tevoren op internet de regels opgezocht, maar dat was het wel.' Veel stuivers werden er die eerste keer dan ook niet verdiend. `Maar ik ben iemand die wil winnen, en voor het tweede potje heb ik me dan ook goed verdiept in het spel.'

Al snel kreeg Veltman de smaak te pakken en werd hij actief op internet. `Ik speelde eerst een tijdje om niks, maar toen ik eenmaal een creditcard had, ging ik voor het echte geld, en investeerde ik steeds een paar tientjes.' Toen na een slechte pot zijn gewonnen vermogen in één klap verdween, ging hij voorzichtiger spelen. Het ging goed. In een groot toernooi won hij op een gegeven moment een flinke prijs. Maar dat geld verloor hij meteen weer. Laurens zag het even niet meer zitten. `Mijn ouders waren niet bepaald blij met mijn nieuwe hobby en ik besefte hoeveel tijd ik aan het pokeren besteedde. Daarom besloot ik dat ik nog één toernooitje zou spelen, daarna zou ik stoppen.'

Bij dat `laatste potje' won Laurens zo'n duizend dollar. `En dus ging ik er toch maar mee door.' Een verslaving dus? `Ik noem het liever topsport. Ik heb een `drive' om te willen pokeren, maar het is niet zo dat ik mezelf er in verlies.'

In de maanden erna speelde hij het liefst op de `no-limit cash-tafels', waar het om honderden dollars per potje gaat. `Elke keer na een flink verlies wilde ik stoppen, maar dat hield ik amper een dag vol.' Hij concludeerde dat hij zich teveel op het geld focuste. `Dat is erg gevaarlijk. Wanneer je verliest, moet je niet blind door blijven spelen om je geld terug te verdienen.'

Met die nieuwe instelling werkte Laurens zich op richting de toptafels, waar de spelers vijfduizend dollar per persoon inleggen. Afgelopen zomer kwalificeerde hij zich voor de `World Series' in Las Vegas. Het toernooi begon gesmeerd. `Na een tijdje had ik vijftienduizend euro, een bedrag dat ik door safe te spelen zeker had kunnen behouden. Maar als je weet dat er miljoenen te verdienen zijn, ga je toch door.' Dat pakte slecht uit. Door een ongunstige laatste kaart was Laurens alsnog al zijn geld kwijt. `Ik was twee dagen helemaal kapot.'

Inmiddels weet hij dat `live-toernooien' niet zijn ding zijn. `Ik heb niet de behoefte om in het pokerwereldje in de belangstelling te staan, en vind het moeilijk me in live-toernooien te concentreren omdat je maar één tafel hebt om te spelen. Bovendien zijn alle grote spelers vooral bezig met belangrijk doen, daar hou ik niet van.'

En dus speelt hij nu vooral via internet, zo'n veertig uur per week en vooral 's nachts, omdat dan de meeste spelers online zijn. Meestal speelt hij meerdere potten tegelijk, `want dan schiet het tenminste op'.

Hoewel je met pokeren aardig kunt bijverdienen, raadt Laurens iedereen af om ermee te beginnen. `Ik heb een hoop mensen kapot zien gaan aan dit spel.' En niet iedereen is er geschikt voor. `Naast een wiskundige basis moet je over intuïtie beschikken. Ik kan, zelfs via internet, goed aanvoelen of iemand bluft.' Speciale computerprogramma's helpen hem daarbij. `Gebaseerd op eerdere spellen geven die aan hoe groot de kans is dat iemand een bepaalde `hand' heeft.'

Voor veel hardwerkende studenten klinkt Laurens' leven als een utopie, hijzelf ziet het anders. `Ik wil echt geen twintig jaar zo doorgaan. Ik hoop de komende twee jaar flink te kunnen verdienen en daarna wil ik wat anders. Mijn propedeuse TBK wil ik dit jaar eigenlijk wel halen. Misschien ga ik daarna psychologie studeren. Maar ik denk niet dat ik ooit helemaal met dit spelletje zal stoppen.'

(Foto: Laurens Veltman: `Ik denk niet dat ik ooit met dit spelletje zal stoppen.')
(Foto: Laurens Veltman: `Ik denk niet dat ik ooit met dit spelletje zal stoppen.')

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.