Heimwee
Anne Flierman vertelde in zijn nieuwjaarsspeech, afgelopen maandag, dat de UT tijdens het kerstreces regelmatig in zijn gedachten was opgedoken. De collegevoorzitter heeft in de vakantie zijn nieuwe stulp in het rustieke Markelo betrokken en tijdens de verhuisperikelen dwaalden zijn gedachten veelvuldig af naar de campus, zo zei hij. Bij het verleggen van een kabeltje dacht Flierman aan de elektrotechnici van de faculteit EWI, bij het ruziën met zijn eega aan de psychologen van de faculteit GW en ga zo maar door.
Toch leuk. En, toegegeven, herkenbaar. Ook wij hebben, tegen wil en dank, in onze vakantie wel eens aan de UT gedacht. Toen we in Oostenrijk op de lange latten de zwarte piste bedwongen, dachten we zomaar ineens aan de hoogleraar revalidatietechnologie van de UT. Onder de douche dwaalden onze gedachten onwillekeurig af naar de vakgroep waterbeheer. En tijdens het copieuze kerstdiner vroegen we ons af of we ooit wel weer gezond en sterk op het werk zouden verschijnen.
Ook begonnen we te mijmeren over hoe het met onze collega’s zou zijn. En de plantjes op het bureau, zouden die nog wel floreren? De televisie wakkerde deze weeë gevoelens alleen maar meer aan. In RTL-Boulevard zagen we onze gewaardeerde collega Pieter van Vollenhoven voorbijschuiven en in een item van het programma Eén Vandaag stuitten we op nanogoeroe Dave Blank. Met natte oogjes sloegen we deze collega’s gade. Toen we kort daarna in Revenge of The Nerds de olijke tweeling op het televisiescherm aantroffen, welde in onze keel een diepe snik op.
De campus lokte.
Goddank, we zijn er weer!
Wensen
De wensen vlogen ons deze week om de oren. Vooral op de facultaire nieuwjaarsrecepties ging het er heftig aan toe.
Zo wil CTW meer vrouwelijk talent binnenhalen en uitzonderlijke prestaties van studenten belonen.
De faculteit GW gaat daarentegen voor profilering en een stukje bevlogenheid.
EWI gooit het vooral op méér: meer wetenschappelijke samenhang, meer vrouwen, meer eerstejaars en meer verbreding in het onderwijs.
BBT – oh nee sorry, MB – wil juist verbouwing en uitbreiding, opleidingen beter afstemmen én groeien als faculteit.
TNW zet zich in voor de prestatiebeloning.
En wij? Als Vrijhofbewoners gaan we al maanden gebukt onder het juk van de bouwwerkzaamheden. Onze wensen zijn dus vrij basaal.
Een toiletdeur die wél op slot kan, bijvoorbeeld.
Of nieuwe ramen om het tochten tegen te gaan.
Bouwvakkers die het volume van hun radiootje iets terugzetten.
Boorwerkzaamheden voor 08.00 uur en na 17.00 uur.
Harde schijven die niet crashen.
Een geopend Theatercafé.
Stroom!
We hoeven ze niet allemaal, hoor. Met twee wensen die in vervulling gaan, zijn we al best tevreden. Bescheidenheid siert de mens, nietwaar?
Trouwens, nu we toch bezig zijn. Misschien is een beetje vorst ook wel weer eens leuk. Gewoon een graadje of twee. Hebben we tenminste weer eens wat rijp op de takken, kunnen we die leuke handschoenen aan, stamppot eten, de verwarming lekker hoog zetten, sneeuwballengevechten organiseren en, wie weet, de good old Elfvijvertocht verrijden.
Maar dat is vast teveel gevraagd.
