Dit circus culmineerde in een nachtelijke veiling. Velen hebben ons gevraagd, waarom dat per se in Londen moest. Op de Engelse manier. Waarom niet in Aalsmeer? De veilingklok begint op twaalf miljard en tikt dan miljoentje voor miljoentje terug, tot de bieder met de grootste kooplust (of die met de zwakste zenuwen) op de knop drukt. Welnu, het antwoord is eenvoudig. In Aalsmeer zou er nooit op de knop zijn gedrukt. Daar waren we ordinair doorgedraaid.
Want weet u wat het is, geen van beide partijen, Tata noch CSN, was werkelijk in de aankoop van Corus geïnteresseerd. Althans, niet nu al. Nee, beide partijen hadden bij deze veiling maar één belang: ze wilden dat de concurrent zo veel mogelijk voor Corus zou betalen. CSN is geslaagd in deze missie. Meteen nadat bekend werd dat Tata de overnamestrijd had `gewonnen', daalde de koers van Tata met ruim tien procent. Dat betekent dat CSN nu Tata inclusief Corus kan inlijven met tien procent korting op de prijs die het voorheen voor uitsluitend Tata had moeten neerleggen. De Londense veiling diende slechts als katalysator om de uiteindelijke reactie, de samensmeding van drie staalgiganten, mogelijk te maken.
Hieruit moet niet geconcludeerd worden dat CSN de uiteindelijke winnaar van de overnamestrijd is. Al zullen ze dat in Brazilië mogelijk wel denken. Nee, de echte winnaars, dat zijn wij, de voormalige aandeelhouders van Corus. Wij hebben 9,4 miljard euro in handen gekregen. Dat is ruim voldoende oorlogskapitaal om straks, als de koers van CSN keldert na de overname van Tata, in één klap de hele bups op te kopen. Zonder maar een cent te hoeven lenen. En dat was van meet af onze opzet.
