Romance aan de Witbreuksweg
Richelle Rijntjes (tweedejaars TBK) en Guido Schol (derdejaars TG) eten op 14 februari pizza bij kaarslicht.
Het begon allemaal toen Richelle in de zomer van 2005 verhuisde naar de Witbreuksweg. Met haar nieuwe huisgenoot Guido was ze meteen close. `We gingen veel met elkaar om, maar zagen elkaar eerst gewoon als goede vrienden. Onze huisgenoten maakten allerlei flauwe grappen, maar wij ontkenden alles.'
Dat ging zo bijna een jaar door, maar op 5 juni 2006 hield Richelle het niet meer. `Ik wilde mezelf niet langer voor de gek houden. Ik heb Guido verteld dat ik hem erg leuk vond. En gelukkig was dat wederzijds.'
`Onze huisgenoten zagen het al aankomen, maar moesten in het begin wel erg wennen,' vertelt Guido. `Ze hebben ons er niet uitgegooid ofzo, maar vonden het jammer dat we vooral met z'n tweeën optrokken en weinig oog hadden voor de rest.' Nu gaat dat beter. `Er wonen veel nieuwe mensen en die weten niet beter dan dat wij een stelletje zijn.'
Richelle vindt Guido `heel leuk', dat is duidelijk. Maar waarom? `Hij begrijpt me altijd heel goed en ik kan ontzettend met hem lachen. Hij is echt mijn beste vriend.' Guido: `Ik voel me erg op mijn gemak bij Richelle. Ze kan soms best verlegen zijn, maar een andere keer is ze juist weer heel spontaan. Ze is echt mijn knuffelbeertje.'
Richelle en Guido zijn maar wat blij dat ze allebei in Enschede studeren. `Ik zou het heel erg vinden wanneer ik mijn vriendje alleen in het weekend kon zien,' vertelt Richelle. Maar, het heeft ook nadelen. Guido: `Het is erg lastig om aan de studie te gaan wanneer je weet dat je vriendinnetje twee deuren verder zit.'
Op 14 februari gaat het stel uit eten. `Pizza bij kaarslicht,' zoals ze het zelf noemen. `De rest is geheim,' vertelt Richelle. `Maar ik stuur in ieder geval wel een lief kaartje.'
 |
| Richelle Rijntjes en Guido Schol (Foto: Frans van der Veeken) |
Hij is een `hunk', zij `schattig en lief'
Eline Weusten (eerstejaars TCW) en Jeremy Timmer (eerstejaars BMT) vieren in mei hun tweejarig jubileum.
Eline en Jeremy kwamen elkaar twee jaar geleden tegen op de kermis in Sassenheim. `In de botsautootjes deden we een soort kijkspelletje.' Na afloop bemachtigde Jeremy via een vriend het telefoonnummer van Eline. Een paar maanden later, op acht mei 2005, kregen ze echt `iets'.
Eline weet precies waarom ze Jeremy leuk vindt. `Hij is niet zo standaard als veel andere jongens, van die slijmballen met afgezaagde openingszinnen. Jeremy is een beetje koppig; heeft altijd zijn eigen plannen. Maar hij is vooral erg grappig en heel sexy, echt een hunk.'
Jeremy vindt zijn vriendin een `lief, schattig meisje'. `Ik kan heel gezellig met haar kletsen en een avondje uitgaan. Ik ben echt verliefd op haar, het voelt prettig om bij haar te zijn. Ik ben voor haar innerlijk gevallen, maar ze is erg aantrekkelijk.'
In augustus kwam het stelletje naar de UT. Ze vinden het zelf niet zo bijzonder dat ze aan dezelfde instelling studeren. `Doordat we verschillende studies doen, zien we elkaar toch bijna nooit op de campus,' vertellen ze.
Jeremy werd afgelopen zomer `in een zatte bui' lid van Audentis, en Eline uiteindelijk ook. `Ik wilde eerst niet, juist omdat Jeremy er al bij zat, maar uiteindelijk ben ik toch lid geworden.' En dat werd afzien. `Het was echt heel erg om samen de ontgroening mee te maken,' vertellen ze. `Ik heb een keer flink op mijn donder gekregen omdat ik iets tegen Eline zei,' zegt Jeremy. Eline. `En toen ik Jeremy een keertje in zijn kont kneep werd dat als een groot schandaal bestempeld.'
Met Valentijnsdag sturen de twee elkaar zeker een kaartje, en 's avonds zijn ze gezellig samen. Eline heeft al een verrassing geregeld, en Jeremy is ook nog wel `iets van plan'.
 |
| Eline Weusten en Jeremy Timmer (Foto: Frans van der Veeken) |
Niet zoenen in de kroeg
Jorik Chen en Elske Olthof (beide vierdejaars civiele techniek) zijn op Valentijnsdag niet bij elkaar.
Jorik en Elske kennen elkaar al ruim drie jaar: ze zijn doegroepbroer en -zus. Tot 28 april vorig jaar gingen ze slechts sporadisch met elkaar om, al zagen ze elkaar wel bij Euros. `Ik zat in het Euros-bestuur en werd uitgenodigd voor het Audentis-gala,' vertelt Jorik. `Ik vroeg Elske om met me mee te gaan en sinds die avond hebben we `iets'.
Jorik heeft maar weinig woorden nodig om zijn vriendinnetje te omschrijven. `Ze is heel lief en slim, gewoon erg leuk. En ze accepteert dat ik soms een beetje zeur terwijl ik vind dat anderen dat niet moeten doen. Daaruit blijkt wel dat ze veel om me geeft.' Natuurlijk vindt Elske haar vriendje ook lief en slim, maar er is meer. `Hij is erg zorgzaam, zegt vaak dat ik het wat rustiger aan moet doen.'
De twee volgen dezelfde studie en zijn beiden lid van Euros Roeien. Toch leiden ze elk hun eigen leven. `Ik zit langer bij Euros dan Elske, en ga dus ook met andere mensen om,' vertelt Jorik. `En ik ben actief bij AEGEE, Elske niet.' Bovendien is Jorik nog met zijn bachelor bezig, terwijl zijn vriendin al aan haar master is begonnen. Elske: `We moeten dus echt ons best doen om samen te zijn.' Bij Euros kijkt niemand raar op van een stelletje binnen de vereniging. `Als je je maar wel aan de regels houdt, dus bijvoorbeeld niet zoenen in de kroeg.'
Misschien dat de geliefden elkaar nog een kaartje sturen met Valentijn, maar dat houden ze geheim. Heel romantisch wordt het in ieder geval niet. `Ik ben op de veertiende bij de verjaardag van mijn vader, en Jorik is op vakantie,' legt Elske uit. `Het is toch maar allemaal commerciële onzin,' vinden ze. Snel erachteraan: `Maar we hadden het wel leuk gevonden als we samen konden zijn, hoor.'
 |
| Jorik Chen en Elske Olthof (Foto: Frans van der Veeken) |
`Samen leren lukt ons niet'
Ellen Groothuis (derdejaars TCW) en Elwin Rumplmair (vierdejaars TCW) zijn samen sinds tien maanden.
Hoe is de vonk overgeslagen?
Elwin: `Qua uiterlijk vond ik haar meteen al leuk, ze was me wel opgevallen. Ik had geen idee wat ze van me vond, heb het lang voor mezelf gehouden. Maar op een feest van Communiqué was ik zo zat dat ik gewoon heel direct heb gezegd dat ik haar leuk vond.'
Ellen: `Ik wist niet wat ik ermee aan moest, had hem nooit als potentieel vriendje gezien.'
Elwin: `Toen we elkaar na het feest op de UT tegenkwamen was het ook wat onhandig. We hebben elkaar een tijdlang ontweken en lang om elkaar heen gedraaid.'
Ellen: `Totdat hij me op een avond midden op de Oude Markt optilde en me recht op mijn
mond zoende.'
Wat maakt de ander zo bijzonder?
Ellen: `Hij zit vol verrassingen. Toen we een half jaar verkering hadden, heeft hij een speurtocht uitgestippeld langs speciale plekjes. Die eindigde in een restaurant, waar hij strak in pak op me wachtte.'
Elwin: `Ze is natuurlijk lief en schattig. Maar het allerfijnste is dat ze me stimuleert en uitdaagt in alles wat ik doe.'
Hoe is het om een stel op de UT te zijn?
Ellen: `Lekker handig. We kunnen aantekeningen en samenvattingen uitwisselen. We hebben ook een vak samen gevolgd. Het eerste uur ben je nog ijverig aantekeningen aan het maken, maar het eindigt met stiekem koekjes en snoepjes aan elkaar voeren onder de collegebanken.'
Elwin: `Samen leren lukt ook niet. Ik kan me totaal niet concentreren met haar in de buurt.'
Plannen voor 14 februari?
Ellen: `We zorgen er in ieder geval voor dat we samen zijn.'
 |
| Ellen Groothuis en Elwin Rumplmair (Foto: Arjan Reef) |
`Voor ons is het elke dag Valentijn'
Jan Nelissen (hoofd Onderwijs Service Centrum, faculteit GW) en Hanke van der Veer (secretariaat van datzelfde OSC) zijn sinds drie en een half jaar een stel.
Hoe begon het allemaal?
Hanke: `Ik vond hem al heel lang leuk, maar hij zag me gewoon niet staan. We hadden toen nog geen functionele werkrelatie dus ik heb de stoute schoenen aangetrokken en hem uitgenodigd op een borrel met nog tien vrouwelijke collega's.'
Jan: `Uiteindelijk zijn we die avond samen in de kroeg in Hengelo beland en daar is het allemaal begonnen.'
Wat maakt de ander speciaal?
Hanke: `Alles. Hij maakt me compleet, hij haalt het goede in me naar boven. Zonder hem zou
ik niet zijn waar ik nu ben. Dat is zo uniek, zo mooi. Dat koester je.'
Jan: `Ik hoef niets uit te leggen aan haar. We begrijpen elkaar gewoon.'
Leuk om als stel samen te werken?
Hanke: `In het begin was het wel lastig. We vroegen ons af wat collega's ervan zouden vinden. We hebben het eerst een tijdje stil gehouden.'
Jan: `We testen vaak even uit hoe lang het duurt voordat nieuwe collega's er achter
komen dat wij een relatie hebben. Meestal reageren ze heel verbaasd.'
Hanke: `We willen niet als een klef stel overkomen. We doen allebei ons eigen ding. Toch worden we gezien als eenheid, we zijn geen onderdeel van de meute. Dat is soms wel eens jammer.'
Plannen voor Valentijnsdag?
Hanke: `Voor ons is het iedere dag Valentijn. We verrassen elkaar vaak genoeg. Dat varieert van iets simpels als een glaasje wijn tot een lekker weekendje weg. Voor mijn verjaardag
had hij meer dan tachtig rozen door het huis verspreid. Van de keuken tot aan de slaapkamer. Romantisch, toch?
 |
| Hanke van der Veer en Jan Nelissen (Foto: Arjan Reef) |
Wij zijn elkaars beste maatjes'
Jan Gutteling (hoofddocent bij de GW-leerstoelgroep psychologie en communicatie van gezondheid en risico) en Jolanda Gutteling (secretaresse bij de dienst universitair bestuur) ontmoetten elkaar ruim twintig jaar geleden.
Sprong de vonk meteen over?
Jolanda: `Toen we elkaar leerden kennen werkten we beide bij de faculteit wijsbegeerte. Het klikte meteen. Noem het liefde op het eerste gezicht.'
Jan: `Inmiddels horen we hier bij het meubilair. We zijn al 21 jaar een UT-koppel!'
Wat maakt de ander zo bijzonder?
Jolanda: `Zijn nuchtere karakter en humor. We passen echt bij elkaar. We hebben dezelfde interesses, houden van reizen en samen dingen ondernemen. En sinds een aantal jaren is er onze dochter die ons bindt.'
Jan: `Jolanda is een echte doorzetter, ze vult mij goed aan. Maar we zijn vooral elkaars
beste maatjes. Het voelt goed en vertrouwd. In de dagelijkse hectiek van het UT-leven en een drukke baan vinden we bij elkaar een rustpunt.'
Hoe is het om een stel op de UT te zijn?
Jan: `In het begin was het lastig, vooral voor collega's. Omdat we direct samenwerkten, ontstonden er soms gevoelige situaties. Uiteindelijk heeft Jolanda gekozen voor een andere plek in de organisatie. Nu kunnen we werk en privé beter scheiden. Toch denk ik dat het zeker niet verkeerd is om een relatie op het werk te hebben. Ik voel me er in ieder geval heel goed bij.'
Jolanda: `In de pauzes proberen we samen te lunchen of een eindje te lopen. En toen
onze dochter hier op het kinderdagverblijf zat, gingen we met z'n drieën naar
het werk en 's avonds weer met z'n allen terug.'
Jan: `Thuis vertellen we elkaar onze verhalen. Het is voor de ander heel makkelijk om zich daar een voorstelling bij te maken.'
Plannen voor Valentijn?
Jan: `Voor ons is Valentijn een dag als alle andere, maar voor onze dochter van acht
ligt de brievenbus al vol!'
 |
| Jan Gutteling en Jolanda Gutteling (Foto: Arjan Reef) |
