`We waren zelf het liefst met lege gebouwen aan de slag gegaan', bekent Florijn, `dan ben je van een hoop overlast af. Ik weet dat nog van een eerdere verbouwing van de Vrijhof in 1995: toen was verhuizen ook geen alternatief. Ook de Vleugel is in 2003 verbouwd met de bewoners -inclusief het college van bestuur- nog in het gebouw. Zij zaten toen in lawaaiige ruimtes, afgescheiden met landbouwplastic.' Een minzaam lachje: `Ik zei tegen Frans van Vught: dit moet je niet willen. Maar, niemand klaagde.'
En dat is nu wel anders. Hoewel veel medewerkers de noodzaak van de verbouwingen onderkennen, wordt hun geduld al tijden danig op de proef gesteld. Florijn erkent dat. `In 2000 is al begonnen met de renovatie van de Horst, de kantorenring en de toren. Daar zit men dus al zo'n zeven jaar in de bouwellende. De één wat meer dan de ander, maar toch: zeven jaar is nogal wat.'
Toch is het niet (alleen) de lange periode die de wat verzuurde stemming rondom de verbouwingen verklaart, denkt Florijn. `De communicatie over de voortgang is niet altijd optimaal geweest. Op die momenten blijkt dat je best doen niet altijd voldoende is. We hebben dat onderschat. Althans, de intensiteit waarmee je over dit soort plannen moet communiceren.'
Als voorbeeld noemt Florijn het verdwijnen van de parkeerplaats voor de Horst, op de plaats waar nu de koelcirkel (een enorm bassin met water voor de sprinkler- en koelinstallaties) ligt. `We hebben daar veel kritiek op gehad. Mensen moesten ineens een stuk verder lopen van de auto naar hun werkplek en snapten niet dat we niet voor een andere locatie gekozen hadden. Naast de Horst was toch ook ruimte? Maar tijdens het vaststellen van de plannen is door het college gekozen voor een autoluwe campus; mensen zouden op afstand moeten parkeren en zich meer te voet moeten verplaatsen. Met andere woorden: die parkeerplaats is niet verdwenen om ruimte te maken voor een koelcirkel, die koelcirkel is er gekomen omdat de parkeerplaats verdween. Als je dat duidelijk uitlegt, kunnen mensen daar meer begrip voor opbrengen en dat is niet altijd even goed gebeurd. Daar komt bij dat we nu zes jaar verder zijn en veel geheugen verdwenen is. Veel mensen die destijds met de plannen instemden, zijn er niet meer bij betrokken.'
Maar er is meer. Zo waren er nogal wat werkzaamheden die veel langer duurden dan gepland en daardoor voor veel meer overlast zorgden. `Die damplaten bijvoorbeeld', herinnert Florijn zich. `In plaats van vijf dagen hebben we wekenlang in de ellende gezeten. Een eindeloos gesukkel was dat.'
Bovendien waren er ook problemen met de klimaatbeheersing van de Horst. Het geautomatiseerde systeem van verwarming, koeling, zonwering en verlichting, een integraal concept, was niet goed afgestemd. `Voor je dat in orde hebt, ben je een paar seizoenen verder. Dat draagt ook niet bij aan een jubelstemming. En, in alle eerlijkheid: we hebben het nog steeds niet helemaal in de vingers.'
`Sommige dingen irriteren mij ook', vervolgt Florijn bedachtzaam, `maar ik ben in de gelegenheid om daar iets aan te doen. Ik kan naar een aannemer of projectleider stappen en die irritaties uiten. Bovendien weet ik welke kant het op gaat. Dat scheelt natuurlijk ook.'
Als de Horst eenmaal klaar is dient de volgende bouwput zich al weer aan. `Dan gaan we aan de andere kant verder met Nanolab en Carré. Dat moet af zijn in respectievelijk januari 2009 en april 2009. Dat wordt een spannende periode. Want, krijgen we het op tijd af? Niemand zegt dat het niet kan, maar de tijdsdruk is wel erg hoog. Nanolab is bovendien qua techniek heel uitdagend.'
Florijn wil de bouwactiviteiten zoveel mogelijk aan de westkant van de Horst zien te houden. `Maar dat zal gezien de beperkte ruimte niet voor de volle honderd procent lukken.' Er zal vooral verkeersoverlast ontstaan, omdat op het kruispunt aan de westkant van de Horst bouw- en UT-verkeer samen zullen komen.'
In 2008 gaat de Waaier op de schop. `Voor de collegezalen hebben we voldoende alternatieven, maar niet allemaal met dezelfde functionaliteit. Tegelijkertijd gaan we ook met de verbouwing van Ravelijn aan de slag. Een jaar later dan gepland, veroorzaakt door het feit dat de benoeming van de nieuwe decaan bij Management en Bestuur vertraging opliep en deze een ander idee had over het programma van eisen. Het project moet af zijn vóór 1 juni 2009, dus dat zal nog ook spannend worden.'
De verbouwing van de Vrijhof nadert zijn eind maar duurt nog wel twee maanden. Florijn: `De opleverdatum van dit karwei is gesteld op vrijdag 23 maart. In dat schema is geen ruimte, heb ik gezegd. Daarna volgt de terugverhuizing van de bibliotheek en de afwerking van de puntjes die tijdens de oplevering naar boven zullen komen, maar in mei is het echt helemaal over. Het heeft lang geduurd, we hebben er ook lang over vergaderd, maar als je dan uiteindelijk door de nieuwe omgeving heen loopt, dan is dat toch wel mooi.'
