Voor dit blad hield Joris Bokkes (24) het afgelopen jaar een dagboek bij waarvan enkele delen werden gepubliceerd. Nu hij bijna huiswaarts keert, blikt hij nog een keer terug op zijn jaar Amerika. De student heeft zijn blik op zijn gastland inmiddels wat moeten bijstellen. `In mijn eerste dagboekaflevering zei ik nog dat ik me erg veilig voelde hier. Daar moet ik op terugkomen.'
Hoezo?
`Ik woon in University City, op de campus van de University of Pennsylvania. Daar voelde ik me eerst erg veilig, maar inmiddels heb ik een vloed aan overvallen meegemaakt. Vlak voor mijn deur is iemand om acht uur 's avonds beroofd en er loopt een of andere gek rond die mensen bedreigt met een schroevendraaier. Nieuwe studenten worden zelfs getraind in hoe ze zich op straat moeten gedragen. Ik kreeg het advies een bus pepperspray te kopen, maar toen werd het net weer iets rustiger. Ook ben ik hoofdverdachte geweest in een vandalismezaak, dat voelde ook niet erg prettig kan ik je vertellen.'
Vertel…
`Als een echte Amerikaan had ik een auto gekocht, dat was namelijk goedkoper dan huren. Alleen liet die auto me al vrij snel staan. Er moest een nieuwe transmissie in en dat zou me 2400 dollar kosten. Ik had de auto gekocht van een vriendelijke Amerikaanse familyman dus ik belde hem op om te vragen of hij bereid was mee te betalen. Je weet maar nooit. Hij was op vakantie, dus ik sprak zijn voicemail in. Wat bleek, toen de man thuiskwam waren zijn twee auto's die voor zijn huis stonden compleet vernield. Puur toeval natuurlijk. Maar wie stond er op de voicemail? Juist, Joris Bokkes. Ik werd gebeld door een police detective en ben op z'n Amerikaans ondervraagd door een stel nijdige agenten. Dat ging op een heel agressieve manier. Ik was de prime suspect, zeiden ze. Ze wisten alles van me. Uiteindelijk konden ze niet bewijzen dat ik het had gedaan dus ze moesten me laten gaan.'
En daar wil jij gaan wonen?
`Tja, de goeie kant van Amerika is ook écht heel gaaf. Alleen, het verschil tussen arm en rijk is in Amerika zo bizar groot. Ik nam een keer per ongeluk de verkeerde afslag en kwam in Camden terecht, een plaats hier vlakbij die de murder capital van de USA wordt genoemd. Een supergewelddadige stad. Ik vond het doodeng, ben als een gek teruggereden. Toen ik dat aan een collega vertelde reed-ie mij in zijn pick up door de foutste wijken van Philadelphia. De wegen zijn daar zo slecht dat je er in een gewone auto niet langs komt. En vaart maken is in zo'n wijk cruciaal. Je wilt daar echt niet stilstaan. Je weet werkelijk niet wat je meemaakt. In die wijken heerst een hele lege, kille atmosfeer. De donkere kant van Amerika is ook echt heel donker.'
En de goeie kant?
`Die is ook heel extreem, zeker in de studentenwereld waar ik woon. Ik ben op heel wat luxe feestjes geweest. Studenten die in grote herenhuizen wonen met een keurige parketvloer en een luxe pooltafel. Voor de deur een Porsche die ze van hun ouders hebben gekregen. Ik heb wel heel veel lol gehad hoor, met die mensen. Hun houding ten opzichte van de donkere kant in hun samenleving is: ik kom er niet, ik zie het niet en ik heb er dus geen last van. Ze sluiten zich er voor af. Die houding heb ik me ook eigen gemaakt. Je moet wel.'
En waar gaat je afstuderen over?
`Daar mag ik helaas weinig over vertellen. Heel algemeen gezegd doe ik onderzoek naar een medisch diagnoseapparaat waarmee zeldzame cellen in het bloed bestudeerd kunnen worden. Ik heb een confidentiality-agreement moeten ondertekenen dat ik er niets over zeg. Uiteindelijk komt er natuurlijk wel een verslag, want ik moet afstuderen, maar dat moet eerst door de advocaat van het bedrijf worden bekeken. Tja, zo gaat dat.'
En daarna? Terug naar Philly?
`Het liefst zou ik naar New York willen, dat lijkt me echt helemaal geweldig. Maar daar is het zo bizar duur, dat ik eerst wat verder in mijn loopbaan moet zijn. Om daar een beetje leuk te kunnen leven moet je namelijk flink verdienen. Misschien kan ik via een Nederlands bedrijf uitgezonden worden. Ik zie wel, ik heb in ieder geval een hoop contacten opgebouwd hier.'
Een collega nam Joris mee naar de foutste wijken van Philadelphia.
