Het drietal vloog voor de finale van ACM-ICPC, van 12 tot en met 16 maart, naar Tokyo. Met dank aan sponsor eMAXX, een spin-off bedrijf van de UT, die de tickets betaalde. De studenten arriveerden twee dagen voordat het spektakel begon. `Om de stad een beetje te verkennen, Japans te eten en twee Disney-pretparken te bezoeken', vertelt De Wilde, student informatica. `Hoewel de Aziatische cultuur natuurlijk heel anders is dan de onze, voelde dat niet zo. Ik had niet eens het idee dat we zo ver van huis waren.'
Ze gokten op een medaille en kregen er een. Een zilveren deze keer. Het jaar daarvoor, toen de finale in Texas was, won het UT-team nog goud. `Dat had nu weer gekund', verzucht De Wilde. `Maar helaas nekten een paar kleine foutjes ons. Welke? Nou ja, knullige typefoutjes zoals de x in plaats van de y intikken.'
Tijdens de finale moesten de studenten binnen vijf uur tijd tien complexe problemen oplossen door middel van een zelf te schrijven computerprogramma. Boris vertelt dat met Kamiel (student toegepaste wiskunde ) en Erik-Jan (informatica) voor een `slimme taakverdeling' was gezorgd. `Erik-Jan is het beste in programmeren, Kamiel nam de problemen door en ik las en zorgde ervoor dat Erik-Jan geen fouten maakte. Die combinatie werkte heel goed. Je had ook teams waarvan de deelnemers allemaal uitblonken in programmeren. Maar je hebt slechts één pc en daar kan uiteindelijk maar één iemand achter.'
Hun coach, Eljakim Schrijvers, mocht tijdens de wedstrijd geen contact met ze hebben. De regels waren strikt. Even naar het toilet kon wel, maar dan onder begeleiding. `Tot een bepaald moment hè', lacht De Wilde. Een scorebord liet gedurende de wedstrijd precies zien hoe de teams vorderden in het oplossen van de vraagstukken. `Wij stonden aan het begin een tijdje op de eerste plaats, omdat we als eerste drie opgaven oplosten.' Een uur voor de deadline kwam het scorebord stil te liggen. `Dan weet je dus niet meer hoe de concurrentie er voor staat. Wel spannend.'
De UT'ers bleken uiteindelijk op een zevende plek geëindigd te zijn. De eerste vier teams wonnen goud, de tweede vier zilver en de derde vier brons. De universiteit van Warschau sleepte de hoofdprijs in de wacht, een geldbedrag van 10.000 dollar. De Twentenaren kregen 2000 dollar. De Wilde: `Een zevende plek is geen slechte score, als je bedenkt dat er 88 teams van universiteiten over de hele wereld meededen. We waren dus ook niet teleurgesteld.'
's Avonds was er geen groot studentenfeest. Wel een show met allerlei entertainers. Het type feestvierende student loopt daar niet rond, vertelt De Wilde. `Euh, het zijn een beetje nerds, ja. Ik denk dat het met ons nog wel meevalt, maar gezellig met wat Polen of Amerikanen bier drinken was er niet bij. Een biertje in het hotel kostte bovendien al snel een tientje. Wij hadden daarom in een supermarkt maar wat gekocht.'
De finale was aangekleed met presentaties van hoofdsponsor IBM. `Ze vertellen dan wat over de mogelijkheden om stages en afstudeeropdrachten te doen. Gek genoeg heb ik verder niet veel recruiters gezien. Terwijl op zo'n wedstrijd toch heel wat talent rondloopt. Ikzelf ben in ieder geval niet benaderd.' Op zijn cv zal het wel leuk staan, de deelnames aan het WK-programmeren. `Natuurlijk, daar ben ik ook blij mee, maar dat is niet de reden om mee te doen.'
Voor het volgende WK zal een nieuw UT-team gevormd moeten worden. Krijgsman, De Wilde en Cornelissen mogen na twee finaleplaatsen niet meer meedoen. In het najaar, op zaterdag 6 oktober, is er daarom een voorronde op de UT. Het winnende team gaat vervolgens naar de Benelux-voorronde van het WK-programmeren. De Wilde: `We zijn dus hard op zoek naar nieuwe mensen. Waarom je mee zou moeten doen? Het reizen en het ontmoeten van andere studenten is leuk en je kunt alle dingen die je tijdens je studie leert een keertje toepassen. Maar het belangrijkste is dat je van puzzelen houdt!'
 |
| Door een paar kleine foutjes greep het UT-team naast het goud. Van links af Kamiel Cornelissen, Erik-Jan Krijgsman en Boris de Wilde. |
