De klompvoet is een afwijking in de stand van de voet, die, mits onbehandeld, ervoor zorgt dat iemand nooit meer normaal zou kunnen lopen. De behandeling hangt af van ziekenhuis en arts, maar volgens Van der Zijden, die de verschillende behandelingen onderzocht, is de ponseti-methode de beste: een orthopeed masseert de voet en zet `m steeds in een betere positie vast met gips.
Die methode heeft nadelen, zeg je.
`Ja, die is erg belastend. Het kindje zit tot aan de lies ingegipst en dat kan soms wel een jaar duren. Dat is vrij heftig, ouders kunnen bijvoorbeeld alleen in het ziekenhuis -wanneer er nieuw gips om komt- hun kindje in bad stoppen. Bovendien komt het proces van leren lopen daardoor vaak ook later op gang. Ook kan er viezigheid onder het gips komen als een kindje een vieze luier heeft.'
Wat houdt jouw methode in?
`Mijn behandelmethode is een zogenaamde krachtgestuurde behandelmethode. Een aantal jaren geleden is op de UT een scoleosebrace ontwikkeld, voor mensen met een afwijking in de ruggengraat. Die afwijking behandelden artsen eerder met een korset en daaraan kleefden nogal wat nadelen. Die brace werkt ook krachtgestuurd: door constante krachtuitoefening trek je als het ware langzaam de rug recht. Een beugel werkt hetzelfde. Ik heb de uitgangspunten van de ponseti-methode gebruikt voor een brace die constant een kleine kracht uitoefent op bepaalde drukpunten, waarmee je het grootste probleem, het gips, omzeilt.'
Zeventien nominaties van een zeer hoog niveau en jij wint.
`Ja! Dat had ik niet verwacht. Loes Segerink, die de tweede prijs won, had een heel goed verhaal en een heel goed onderwerp. Toen de derde prijs naar Winnie Dankers ging, was ik al tevreden. Ik dacht: dan word ik mooi tweede.'
Verraste je het, dat zowel de eerste en de tweede prijs naar een BMT'er gaat?
`We hebben natuurlijk geluk gehad met het thema: Design for people. Ik vind het persoonlijk opvallender dat alle drie de prijzen naar vrouwen zijn gegaan.'
Jullie nemen de macht over?
`Haha! Misschien wel.'
 |
| De drie prijswinnaars, van links af Loes Segerink, Astrid van der Zijden en Winnie Dankers. Foto: Arjan Reef |
