Palazzo
Nog maar een paar jaar geleden beschimpten we moslims die protesteerden tegen openbaar naakt in hun woonwijk. Nu is er breed verzet tegen de pornoficatie van de samenleving. Feministen, conservatieven, christenen en moslims hebben elkaar gevonden. Een actiegroep beplakt seksistische reclame posters met tape. En in Tilburg kennen de studenten bij mondelinge tentamens weer een dress-code. De docent wenst niet in verwarring gebracht te worden door spannende topjes of korte rokjes.
Heel Europa verenigt zich. Kardinaal Jãnis Pujãts, primaat van de Letse Katholieke Kerk, erkent homoseksualiteit als een volkomen verdorven en onnatuurlijke vorm van prostitutie. In Polen word je als homo zo af en toe van huis gehaald en op het politiebureau corrigerend in elkaar gemept. In Brussel liepen eerder deze maand 300 betogers mee in de Family Pride; het decente antwoord op de Gay Pride. Zelfs in Amsterdam begrijpen wij homo's inmiddels dat we ons fatsoenlijk dienen te gedragen.
Okee, dit voelt soms als een beperking van de vrijheid. Maar dat is eigenbelang. Als Pim alleen aan zichzelf had gedacht was hij ook niet zover gekomen. Dan had hij nog geleefd. Wie de samenleving vooruit wil helpen moet zich opofferingen getroosten. Wij zien het grotere belang. En om de noodzakelijke slachtoffers van deze nieuwe eenheid te helpen, hebben mijn vriend en ik het Palazzo van Pim gekocht. We richten het in als opvanghuis voor homoseksuele moslims. De bovenetage verhuren we aan Martijn. Die club heeft met haar pedopartij de handen ook aardig ineen weten te krijgen. Een ereplaats in het Palazzo is helemaal op z'n plaats. Want Pim zei het ook al: er is niets mis met een mooie jongen.
