Volgens Godfried van Lieshout, opleidingsdirecteur van civiele techniek, bestaat het bouwproces uit vele subprocessen waarbij net zoveel partijen betrokken zijn. `Je hebt bijvoorbeeld te maken met de opdrachtgever, ontwerper, aannemer, uitvoerder en het onderhoud van een gebouw. Vanuit de bouwwereld is er vraag naar hoogopgeleide mensen die het gehele proces begrijpen en de verschillende fasen beter op elkaar afstemmen. De managementkant van de bouw, zeg maar. In die behoefte voorzien wij met deze opleiding.'
Na het eerste basisjaar kiezen de studenten een specialisatie. `Eindhoven richt zich op de complexe stedenbouwkundige problemen. De UT legt zich toe op de organisatorische kant van de bouw en de samenwerking tussen aannemers en overheid. In Delft leren de studenten over het living building concept : bouwen op basis van de behoefte van de consument.' De verwachting is dat in Enschede meer dan vijftig studenten voor deze opleiding kiezen. `We denken aan de helft van de civiele techniekstudenten, dat zijn er dertig, plus nog zo'n 25 uit de zijstroom van HTS-ers.' Komend collegejaar richten de drie TU's zich voornamelijk nog op Nederlandse studenten. `Volgend jaar gaan we ook internationaal werven, met name in Oost-Europa. Daar zit veel potentie, vermoeden we.'
De civiele techniekopleiding van de UT kent ruwweg drie onderzoeksrichtingen, legt Van Lieshout uit. `Bouw, waterbeheer en verkeer en vervoer. Studenten die voor de bouw kiezen, gaan waarschijnlijk deze nieuwe master volgen. Delft en Eindhoven kenden geen bouwprocesmanagementopleiding zoals we hier hadden. Toch besloten we voor een 3-TU aanpak. Dat is nu eenmaal de koers die we moeten uitstralen, dus zijn de drie opleidingsdirecteuren bij elkaar gekomen om te praten. Vervolgens zijn verschillende werkgroepen in het leven geroepen voor de invulling van het onderwijsprogramma en voor de onderlinge afstemming. Dat gaat heel goed, maar soms kom je praktische problemen tegen.
Neem bijvoorbeeld de cijferlijsten. Een student, ingeschreven op de UT, staat automatisch ook ingeschreven in Delft en Eindhoven. Het zou heel handig zijn wanneer een UT-medewerker toegang heeft tot de cijfers van een student uit Eindhoven of Delft. Maar de universiteiten hanteren verschillende computerprogramma's, dus lukt dat niet. Iets anders: één examencommissie is ideaal, maar de faculteitsdecaan benoemt die leden. Wie doet dat dan? Er is geen één decaan, maar drie!' Van Lieshout zegt zich ook te storen aan de uitgave van drie, verschillende folders voor deze master. `Elke universiteit één. Dan sla je een modderfiguur. Je zegt dat je één gezamenlijke 3-TU-master aanbiedt, maar komt wel met drie brochures!' Bestuurlijk gezien is het volgens de opleidingsdirecteur moeilijk tot een werkzame federatie te komen. `Elke universiteit behoudt zijn eigen bestuur en identiteit. Het
Lijkt wel of ze niet écht willen terwijl ze naar de buitenwereld wel het signaal afgegeven te willen. Bij CM&E hebben we met z'n drieën de afspraak gemaakt dat het ons niets uitmaakt voor welke specialisatie een student kiest na het eerste jaar. Dat betekent wel dat het financieel ook geen verschil moet maken. En zo lang alles goed gaat, de neuzen in dezelfde richting wijzen, werkt zo'n vrijblijvend samenwerkingsverband prima. Maar ontstaat er onenigheid, dan heb je pas echt een probleem.'
 |
| Godfried van Lieshout: …signaal… |
