Ontplooien
Een stukje zelfontplooiing naast studie of baan, daar zijn wij altijd voor. De weg naar de top vergt immers meer dan alleen mooie cijfers en tot de verbeelding sprekende resultaten.
In deze krant lezen wij hoe vijftig bedrijfskundestudenten opduiken in het boekenstadje
Bredevoort in de Achterhoek. Jolig sjokken ze achter de plechtig vertellende gids aan tijdens een stadswandeling. Kritische of belangstellende vragen komen niet in de studenten op, dus met de handen nóg dieper in de zakken en de schouders nóg meer opgetrokken sjouwen onze toekomstige managers gedwee achter elkaar aan door het dorp. Een volgzame klus, goed om het vermogen zonder morren de meest vervelende karweitjes op te knappen te vergroten.
Een andere club studenten duikt op in Genève. Bij CERN, het Europese laboratorium voor deeltjesfysica, leidt UT-hoogleraar Herman Ten Kate ze rond. Een buitenlandse trip, altijd goed. Vooral voor het aanwakkeren van enthousiasme, want zonder persoonlijke drive, geen onderzoek!
Dichter bij huis lukt het ook om aanvankelijk onbenutte talenten aan te boren. Studenten en medewerkers stellen deze week hun creatieve uitspattingen tentoon. Zeefdrukcreaties, met de hand bewerkte houten beeldjes, metaalgegoten kunstobjecten of met houtskool vervaardigde tekeningen, het is allemaal te bewonderen in de nieuwe expositieruimte van de Vrijhof. Vrijzinnig ontplooien dus, een goede stimulans voor creatieve geesten.
Allemaal verantwoorde en gangbare wegen naar die felbegeerde top.
Hoe anders denken de leden van studievereniging Isaac Newton erover. Lekker een potje rellen met de ME. Actief ontplooien dus.
Wij horen ze denken:
Wat nou gehoorzaam opvolgen? Bevelen negeren, daar zijn wij goed in!
Hoezo lyrisch over werkbezoeken in het buitenland? De Oude Markt voldoet prima!
Kunstzinnige expressies? Gaap, gaap. Actie! Dat willen wij!
En die weg naar de top? Daar meppen wij ons wel naar toe!
Verdienen
Ja hoor, weer een boel heisa over de inkomens van topbestuurders in de publieke sector. Deze keer is het de beurt aan het college van bestuur van de Rijksuniversiteit Groningen. De Groningse Flier, Ast en Zijm verdienden vorig jaar per persoon 128.000 euro en daar kan een beetje bestuurder natuurlijk nooit van rondkomen. Dan moet je er een zaterdagbaantje bij.
Van de slogan `Er gaat niets boven Groningen' klopt niets. De salarissen zitten zó ver onder het landelijk gemiddelde dat collegevoorzitter Simon Kuipers z'n maand safari in Afrika al had moeten omboeken voor een lang weekend Balkonia. Rector magnificus Frans Zwarts zou inmiddels al meerdere keren gesignaleerd zijn bij Aldi / Lidl en het schijnt dat de derde man in het bestuur, Koos Duppen, met z'n gezinnetje ergens onder een Groningse brug bivakkeert.
Het is daarom maar goed dat de Groningse raad van toezicht daar wat aan gedaan heeft door de heren er een rug of veertig per persoon bij te geven. Niet alleen uit filantropische overwegingen, ook om te voorkomen dat straks niemand meer in het college wil, behalve een Groningse student die twijfelt over z'n CV. Misschien dat hij voor die lousy 128.000 euro wel z'n bed uit wil komen. De vraag blijft of je dat moet willen. Je slaat als universiteit immers een vreemd figuur als de dies voor de zoveelste keer eindigt in één groot bacchanaal.
Wij gaan binnenkort maar eens met onze raad van toezicht babbelen. Om te voorkomen dat straks niemand meer bij UT-Nieuws wil werken, is het misschien goed ons salaris met iets meer dan 1,2 procent te verhogen. Weest u niet bang, wij houden ons aan de Balkenende-norm.
