Hooghouden, dat kan ze wel

| Redactie

Eerstejaars psychologiestudent Carola Winter is helemaal `voetbalminded'. Op vierjarige leeftijd was ze al met de bal in de weer. Dit jaar laat de Duitse verdedigster haar voetbalkunsten zien bij FC Twente in de Eredivisie Vrouwen. Afgelopen donderdag verloren ze van AZ. Carola zat tot haar ongenoegen met een hamstringblessure langs de lijn. `Het is niet zo leuk als je machteloos moet toekijken.'

De nederlaag tegen de club uit Alkmaar is een zure. De kans om in te lopen op koploper ADO Den Haag - waar ze de week ervoor nog van wonnen - is er door verzuimd. Ze hebben tot nu toe dertien punten verzameld, één puntje te weinig om met de nummer één gelijk te staan. Volgende week hopen de FC Twente-vrouwen weer goede zaken te doen tegen SC Heerenveen.

Carola denkt dan fit te zijn. `Deze week spelen we niet omdat het Nederlandse vrouwenteam een EK-kwalificatiewedstrijd heeft tegen Duitsland.' Het geeft de twintigjarige verdedigster wat extra hersteltijd, maar voor een showtje hooghouden blijkt ze kwiek genoeg. In de stromende regen, op de sportvelden van het Stedelijk Lyceum aan de Kuipersdijk - waar de vrouwenselectie traint - laat ze zien welke `tricks' ze in huis heeft. Met het grootste gemak gaat de bal vijf keer op het hoofd, eventjes stoer op de schouder en via de knie weer bedaard terug op de voet. Alsof het niets is. Ja, een balletje in de lucht houden, dat kan de goedlachse speelster wel. `Ik heb bij FC Schalke'04 een wedstrijdje hooghouden gewonnen met 2214 keer! Daar heb ik wel een half uur over gedaan!'

Carola Winter: `Voetbal is net psychologie.'
Carola Winter: `Voetbal is net psychologie.'
(Foto: Arjan Reef)

Die voetbalkunstjes leerde ze bij haar ouders in Wuppertal, in de tuin. `Mijn vader beloofde me telkens een cadeautje. Eerst als ik de vijftig haalde, toen de honderd en zo verder.' Ze komt uit een echt voetbalgezin, al voetbalde haar vader zelf nooit. `Hij mocht dat niet van zijn ouders. Ze vonden het maar vies, dat gras en die modder.' Des te harder stimuleert vader Winter nu zijn dochter. `Mijn oudste broer Christoph heeft ook veel talent. Hij is keeper, maar helaas niet zo ambitieus. Ik wel! Ik ben áltijd bezig met voetbal. Voor het slapen gaan analyseer ik spelsituaties.' Lacht: `Dat moet eigenlijk wel stoppen.' Ook haar moeder is een grote fan. `Dat was wel anders toen ik werd geboren. Mijn moeder dacht: eindelijk een meisje en geen voetballer.'

Via het plaatselijke SC Uellendahl kwam Carola in 2001 bij de selectie van SG Essen. Ze speelde drie jaar in de Bundesliga. Dit jaar verruilde ze die club voor FC Twente. `Mijn oud-sportleraar bracht me op het idee. Hij is getrouwd met een Nederlandse en woont in Enschede. Op voetbalgebied weet hij alles van mij: hoe bezeten ik ervan ben en hoe leuk ik het vind. Via hem kwam ik op de selectiedag van FC Twente.'

Dat was in januari. Carola werd aangenomen en met uitzondering van de vrijdag en zondag werkt ze zich elke dag in het zweet op het veld. Soms vindt ze dat moeilijk te combineren met haar studie psychologie waar ze dit jaar ook aan begon. `De trainingen zijn 's middags en ik mis daardoor wekelijks colleges. Gelukkig heb ik nooit zo'n moeite gehad met studeren, dus ik denk dat het wel goed komt.'

Tot haar grote verrassing kwam ze bij FC Twente in de verdediging terecht. `Echt, iedereen van mijn oude club moest lachen toen ze het hoorden. Ik was altijd een middenvelder en mijn vorige trainer vond mij juist sterk in de aanval.' Ze ziet zichzelf niet als ruwe, harde verdedigster. `Ik ben meer een technische speler dan een fysieke. Toch gaat het me goed af, daar achterin.'

Toch, de nieuwe plaats is even wennen. `Maar ik krijg het vertrouwen van de trainster en het team. Zelfvertrouwen is gewoon het belangrijkste in het veld.' Voetbal is daarom net psychologie, vindt Carola. `Je moet natuurlijk wel talent hebben, maar voor een groot deel doe je het met je hoofd.'

Die mentale kracht ontwikkelt ze tijdens de tactische trainingen. `Die hadden we in Duitsland niet. Hier is elke training anders, daar geniet ik van. Toch moet ik opnieuw leren denken. Zo is `het elkaar coachen' tijdens de wedstrijd hier erg belangrijk. Dat is wennen, want in Duitsland was ik altijd met mijn eigen spel bezig.'

De sportvelden van het Stedelijk Lyceum zijn inmiddels zompig en modderig. Carola doet nog een keer haar favoriete kunstje: de bal stil in de nek leggen. De regen deert haar niet. Ze vindt het juist lekker voetbalweer. `En dan moet het eigenlijk nog donker zijn met de lichtmasten aan. Dat maakt mij lekker fel en zeer gemotiveerd. Heerlijk!'

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.