 |
| De hoofdrolspelers tijdens de afgelopen dies, met tweede van links Christian Nijhuis en rechts naast hem Pamela Habibovic. Verder op de foto rector magnificus Zijm (midden), diesredenaar Hans Kuiper, Ora Kedem en Matthias Wessling die de Israelische een eredoctoraat uitreikte. (Foto: Arjan Reef) |
Eind 2006 promoveerde Christian Nijhuis cum laude aan de faculteit TNW, waarna hij begon aan een postdoc op Harvard University (Cambridge, Massachusetts). Hij werkt daar in de groep van professor Whitesides, één van de bekendste chemici ter wereld en sinds 2001 eredoctor van de UT. Met het vooruitzicht op een veelbelovende wetenschappelijke carrière, één van de criteria voor de Overijssel PhD Award, lijkt het dus wel goed te zitten. Nijhuis: `Mijn master ging voorspoedig, mijn promotie perfect en nou loopt de postdoc ook weer goed.'
De jury roemde Nijhuis als een `uiterst veelzijdige en innovatieve wetenschapper'. Die veelzijdigheid is volgens Nijhuis een must. `In de nanotechnologie komen veel verschillende vakgebieden bijeen. Dat maakt het ook zo interessant. Ik vind het leuk om van heel veel dingen redelijk wat te weten en niet eindeloos gespecialiseerd te zijn op een klein onderwerp.'
Nijhuis ontving de prijs voor zijn onderzoek naar supramoleculaire technologie die toegepast kan worden in elektronische schakelingen. `Je wilt een transistor of een diode zo klein mogelijk hebben, want dan kun je er meer van kwijt in een computer en wordt die sneller', geeft de onderzoeker als voorbeeld. `Dat kun je bereiken door een molecuul te maken dat de eigenschappen van een transistor kan overnemen in een geïntegreerd circuit. Dat is de ultieme droom van de moleculaire elektronica, maar ik denk dat het nog wel enkele tientallen jaren duurt voor we zover zijn.'
In Harvard is het Nijhuis al wel gelukt om een diodemolecuul te bouwen dat wisselspanning kan omzetten in gelijkspanning. `Het is een begin, maar het moet allemaal nog veel efficiënter. Bovendien moet een diode uiteindelijk ook in een circuit kunnen worden opgenomen.'
Nijhuis zit nog ruim een jaar in Harvard en denkt erover daarna een nieuwe postdoc te volgen om nog meer ervaring op te doen. `Ik wil me op dit vakgebied verder verbreden bij een andere onderzoeksgroep. Het maken van nieuwe structuren is een enorme uitdaging. Nanotechnologie is een jong veld en je kunt dus nog echt nieuwe dingen ontdekken.'
`Uiteindelijk is mijn ambitie om een eigen vakgroep te leiden', vertelt Nijhuis. `Ik heb het geluk dat mijn bazen me altijd heel vrij hebben gelaten in mijn onderzoek. Maar als je zelf aan het hoofd staat, ben je nog vrijer om te bepalen welke kant je uitgaat.'
Hele eer
Pamela Habibovic, die verbonden is aan het Biomedisch Technologisch Instituut van de UT, kreeg de De Winter Prijs voor een artikel over osteo-inductieve biomaterialen in het tijdschrift Journal of orthopaedic research. `Het verbaasde me een beetje, want dit artikel is niet mijn meest geciteerde artikel en het staat ook niet in het hoogste tijdschrift op mijn vakgebied', vertelt Habibovic. `Maar ik ben er wel heel bij mee, het is een hele eer. Vooral omdat ik ben voorgedragen door mijn eigen professor, Clemens van Blitterswijk.'
De groep van Habibovic doet onderzoek naar alternatieve manieren om bot en kraakbeen te `repareren'. `Als bijvoorbeeld bij iemand een tumor is weggehaald, kan het bot niet vanzelf weer aangroeien. Wij hebben synthetische materialen ontwikkeld die alleen of eventueel met cellen van de patiënt worden geïmplementeerd en zorgen dat het bot geneest', aldus Habibovic.
Om te bewijzen dat die synthetische materialen werken, testte Habibovic ze op spieren en op geiten. `In spieren groeit normaal geen bot, maar het kwam er wel voor nadat we ons materiaal daar hadden geïmplementeerd. Zo konden we bewijzen dat het inderdaad bot kan aanmaken. Vervolgens hebben we het in het heupbot van geiten ingebracht omdat dat vergelijkbaar is met dat van mensenheupen.'
Twee dagen na de diesviering zat Habibovic alweer in het vliegtuig en afgelopen maandag had ze te kampen met een halve meter sneeuw. Sinds mei werkt ze namelijk voor een jaar op de McGill University in Montreal aan een gezamenlijk Twents-Canadees project. `Om bot succesvol aan te laten maken, moeten er wel bloedvaten ingroeien om er voedingsstoffen heen te kunnen brengen. Naar die vascularisatie doen we nu onderzoek.'
Het bot dat door de synthetische materialen wordt aangemaakt, is nog niet van de kwaliteit van het eigen bot van een patiënt, vertelt Habibovic. `Ons doel is wel om een gelijkwaardig alternatief te maken, maar daarmee zijn denk ik nog wel jaren van onderzoek gemoeid.' Habibovic wil daar graag haar bijdrage aan leveren, want onderzoek doen vindt ze `hartstikke leuk'. Over een ambitie wil ze niet spreken, want dat vindt ze `zo'n arrogant woord'. `Maar het is wel een wens van me om hoogleraar te worden.'
