Naam: Tom Spaargaren
Leeftijd: 27 jaar
Sport: marathonschaatsen
Studie: civiele techniek en management
Club: De Skeuvel
 |
| Tom Spaargaren (Foto: Arjan Reef) |
Het aantal marathonschaatsers op de UT is op de vingers van één hand te tellen. Voel je je geen roepende in de woestijn?
`Het aantal marathonschaatsers en de faciliteiten zijn hier, het houdt niet over. Ik studeerde hiervoor in Haarlem en trainde in Amsterdam. Daar gaan als marathonschaatser werkelijk alle deuren voor je open. Hier moet je dat zelf doen, maar ik heb geen reden tot klagen. Integendeel, ik train samen met Ted Ooijevaar, ook een ambitieuze marathonschaatser. We peppen elkaar goed op.'
Je wilt doorstoten naar de nationale top van het marathonschaatsen, maar ben je daarvoor met 27 jaar niet te oud?
`Welnee, zelfs met veertig jaar kun je in deze sport nog met de top mee. Daar zijn genoeg voorbeelden van. Wat dacht je van Dries van Wijhe. Hij sleept als krasse veertiger de ene na de andere marathonzege uit het vuur. Voor een carrière bij het langebaanschaatsen zou ik nu inderdaad te oud zijn, maar het marathonschaatsen is een ander verhaal. Als ik voor mezelf geen perspectief zie om de top te halen, ga ik iets anders doen.'
Dat klinkt ambitieus, train je veel?
`Ja, ik zit bijvoorbeeld zo'n zes uur per week op de fiets. Ik ben nu drie jaar serieus aan het trainen en qua niveau balanceer ik nu ergens tussen de top van b-rijders en de a-rijders. In het b- veld eindigde ik afgelopen seizoen een aantal keer in de top tien, maar het moet beter.'
Maar kan het ook beter?
`Ik heb dit jaar veel meer getraind dan vorig jaar en ik denk dat die uren zich straks gaan uitbetalen.'
Waar richt jij je op?
`Op het nationale kampioenschap van 6 januari en eind januari het open Nederlands Kampioenschap op de Weissensee in Oostenrijk. Dat is een wedstrijd over honderd kilometer, dan wil ik vlammen.'
En dan doet Tom Spaargaren een gooi naar de top?
`Dat is wel mijn ambitie. Bovendien ben ik geen jongen die zich verstopt in het peloton. Ik ben vrij aanvallend ingesteld. Vorig jaar eindigde ik op de Weissensee ergens midden in het peloton, dat moet nu beter. Aan de andere kant ben ik ook voldoende realist om niet te roepen dat ik de wedstrijd wel even win. Maar ik wil mezelf wel bewijzen.'
Je bent een jongen die de koers hard maakt door bijvoorbeeld te demarreren?
`Dat probeer ik wel. Maar als b-rijder moet je jezelf ook laten zien. Je moet contacten hebben. Op je eentje heb je kans door een a-ploeg gevraagd te worden.'
Waarin ben je sterk en waarin minder sterk?
`Ik verstop me niet en kies de aanval. Liefst zo vaak mogelijk. Ik eindig liever ergens achterin met een aanvallende wedstrijd dan dat ik me verschuil in een grote groep en toevallig met de eerste tien over de streep rijd. Verder ben ik niet zo'n geweldige sprinter, wel een schaatser met veel energie.'
Durft iemand in jullie wereld het begrip Elfstedentocht nog wel eens in de mond te nemen?
`Zeker wel. Elfstedentocht spreken we hardop uit. Het is de droom van iedere marathonschaatser daaraan mee te doen. De beste zeventig b-rijders kwalificeren zich automatisch voor de Elfstedentocht. Vorig jaar was ik 67ste en had ik er dus bij gezeten. Zo denken we en zo rekenen we. De Elfstedentocht blijft je bezig houden, ook al wordt het evenement steeds zeldzamer.'
Kunstijs of natuurijs?
`Natuurijs. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik bij wedstrijden op de baan minder uit de verf kom dan op het natuurijs. Ik ben geen man van de bochten en voel me sterker op de rechte stukken. Daar pak ik ook mijn winst.'
Nooit bang om onderuit te gaan?
`Nee, ervaring doet wonderen. Ik heb onlangs een lezing gevolgd van een zeer ervaren marathonschaatser. Die man viel werkelijk nooit en hij legde uit hoe dat kwam. Volgens hem moet je niet letten op de scheuren in het ijs. Gewoon blijven schaatsen alsof je over een spiegel schaatst. Volgens hem blijf je dan overeind. De man had ongetwijfeld gelijk, maar het klinkt eenvoudiger dan het in de praktijk is. Maar ik ben in ieder geval van plan dit seizoen goed op de been te blijven.'
