Okee, er moeten wel goede afspraken worden gemaakt. Als mijn vrouw en ik scheiden, wil de bank wel graag weten wie de hypotheek gaat aflossen. Essent wil weten wie gas en licht gaat betalen. En de crèche wil weten wie onze zoon zal komen afhalen. Vandaar dat er een rechter aan te pas komt. Maar welke rechter ziet toe op de boedelscheiding bij uiteenvallende landen?
Mijn vrouw en ik zijn als België en Nederland. Of als Kosovo en Servië. Er is helemaal geen reden waarom wij zouden scheiden. Als mijn vrouw nou maar precies doet wat ik zeg, dan hebben wij een fantastisch huwelijk. Dan zijn wij twee perfecte partners. Samen sterk. Dat zeg ik ook altijd tegen de agenten die de zaak telkens weer tot bedaren komen brengen als ik haar weer in elkaar sla. Maar die lijken dat niet te snappen. Zoals ook mijn vrouw maar niet wil begrijpen dat die Tiendaagse Veldtochten van mij in wezen een bewijs van grote liefde zijn.
Dus nu zijn wij op zoek naar een rechter. Een onafhankelijke. Maar die lijken niet te bestaan. De rechters die onze scheiding goedkeuren, dat moge duidelijk zijn, die zijn gewoon uit op mijn vrouw. Zoals Frankrijk dacht België te kunnen inlijven. Maar van al die rechters die aan mijn kant staan beweert mijn vrouw dat ze bang zijn voor de precedentwerking. Hun eigen vrouw zou hen kunnen verlaten.
Inderdaad, precies de reden waarom Rusland en Cyprus tegen de onafhankelijkheid van Kosovo zijn. Des te opvallender dat Turkije Kosovo ogenblikkelijk heeft erkend. Zijn de Turken dan niet bang Koerdistan te verliezen? Maar dan herkent mijn vrouw in de Turkse actualiteit opeens wel de Tiendaagse Veldtocht. Volgens haar een laatste stuiptrekking als de scheiding al een feit is.
