Ode aan de campus

| Redactie

Afgelopen week nam Hannah de Vries-Kockmann definitief afscheid van het Vrijhof Cultuurcentrum en de campus. Gisteren was de eerste dag van haar vervroegde pensioen. De Vries stond achttien jaar aan het hoofd van het cultuurcentrum. Voor stadsdichter Regine Hilhorst was het vertrek aanleiding een ode te schrijven aan de campus, waar De Vries zolang werkte.

De Campus

De enige echte
De meest ondernemende

Het begon als een besloten kolonie,
gegoten in architectonisch beton, met Carillon,
waar staf en studenten, naar Engels model,
in een weldaad van prachtig parkachtig kunstzinnig groen
samen wonend, werkend en winkelend,
het wetenschappelijk fantastisch zouden gaan doen.

Toen kwam de Twentse lente.
‘Kritiese’ studenten, enfants de la patrie,
bestormden de Bastille, tijd voor democratie.
En dankzij wetenschapswinkels – High tech for sale
met a Human touch - en daarna veel
driftige bedrijvigheid werd de hogeschool
een ondernemende universiteit.

Maar een kop vol kennis alleen verkokert het denken.
Zonder verbeelding zal het Torentje van Drienerlo zinken.
Zonder Batavierenrace blijft het hart niet bonken.
Zonder Rietvelds carillon zal het sentiment niet klinken.
Zonder een Broodje Cultuur smaakt de UT
als vette worst uit de muur.

De Campus.
Een Vrijhof voor nieuwsgierige studenten, die,
met hun linker- en rechter hersenhelft talenten ventend,
in een weldaad van prachtig parkachtig kunstzinnig groen,
samen wonend, werkend en winkelend,
het als mens
heel aardig doen.

In het meinummer van het UT Nieuws magazine stond een uitgebreid interview met Hannah de Vries. Stadsdichter Regine Hilhorst schreef ook een persoonlijk gedicht voor De Vries. Deze is sinds vanochtend te lezen op de website van Tubantia.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.