Wat als je best doen niet goed genoeg is?

| Karina Boekhoudt

Studenten kunnen weer ademhalen, nu de tentamenweken voorbij zijn en de nieuwe module is begonnen. In figuurlijke zin dan. Sommige studenten hebben letterlijk problemen met ademhalen en de tentamens hielpen daar niet bij.

Photo by: Gijs van Ouwerkerk
Karina Boekhoudt, student technische natuurkunde en studentredacteur bij U-Today, schreef dit opiniestuk.

In dit artikel stelde U-Today de vraag of het eigenlijk wel verstandig was om met honderd mensen een tentamen te maken in het Sportcentrum of de Therm. Het antwoord van de UT hierop was dat ze hun best aan het doen zijn. Maar wat als je best doen niet goed genoeg is? Ik durf met zekerheid te zeggen dat de tentamenweek niet alleen beter had gekund, maar zelfs beter had gemóeten.

Wat mij betreft waren fysieke tentamens deze periode onverantwoord. Natuurlijk waren er maatregelen, zoals mondkapjes en handgel, maar daarmee werd het niet ineens veilig. Op het moment van de tentamenweek overwoog de veiligheidsregio Twente een avondklok. De besmettingen met het coronavirus liepen zo hoog op, dat de veiligheidsregio er alles aan probeerde te doen om inwoners zo veel mogelijk van de straat te houden. Als universiteit ben je de eerste instelling die daarin een goed voorbeeld zou moeten geven. Van studenten werd – en wordt nog steeds - gevraagd online colleges te volgen. Op allerlei verschillende platforms, waarmee ze waarschijnlijk nog nooit gewerkt hebben, moeten zij zorgen bereikbaar te zijn. Er wordt veel flexibiliteit gevraagd van de studenten, maar docenten komen er mee weg om te zeggen ‘Dit tentamen kan niet online’. Hoezo niet? Dan moet je zorgen dat je een manier vindt om het wel online te toetsen.

Een voorbeeld van een tentamen dat ik zelf moest maken. Zodra ik bij de trap van het Sportcentrum aankom, zie ik een bordje met de QR-code voor de gezondheidscheck. Ik moet hier een beetje om lachen. Studenten mét gezondheidsklachten hebben natuurlijk al lang besloten hun studievoortgang niet op het spel te willen zetten (want dat risico loop je zolang de universiteit geen structurele oplossing biedt als je een tentamen mist door een kuchje). Zij zullen dus echt niet aan ‘de gezondheidscheck’ toevertrouwen dat ze keelpijn hebben. De man die bij de trap staat om mondkapjes te controleren, geeft aan dat de gezondheidscheck niet nodig is, omdat ze niet verwachten meer dan honderd studenten te ontvangen. Tegelijkertijd zegt een vrouw tegen een jongen met een gezondheidscheck die rood uitvalt dat ze hem wel achter in de zaal neerzet. Ik zet mijn (bewust genomen) medische mondkapje nog wat strakker op mijn gezicht.

Binnen staan de tafels netjes op anderhalve meter afstand van elkaar en wordt telkens een rij tafels leeg gehouden. Helaas komen er toch meer dan honderd mensen en worden deze stoelen later gewoon gevuld, waardoor de gewenste afstand niet gehouden kan worden. Als ik ook nog de ventilatie hoor uitvallen (die overigens al weken kapot is, daarom mocht er ook voor de gedeeltelijke lockdown niet gesport worden), verlies ik mijn concentratie. Als ik na het tentamen de zaal wil verlaten, is er geen structuur en is het dringen voor de deur. Ik begin bijna spontaan te hoesten bij het idee.

In veel gevallen weegt blijkbaar de veiligheid van tentamenresultaten zwaarder dan de veiligheid van de mensen. Er worden online tentamens gehouden op locatie, zodat er gecontroleerd kan worden op fraude. Waarom mogen we hier niet uitgaan van de goede wil van de student? Waarom kunnen er niet minder fraudegevoelige toetsen gemaakt worden? Misschien zijn er antwoorden op deze vragen, maar voor studenten zijn die antwoorden ver te zoeken. Als er nu gemaild wordt met een klacht, is het standaardantwoord vaak: ‘We ontvangen zoveel mails, dat we niet meer via de mail reageren.’ Waarschijnlijk is er geen woord aan gelogen, maar zo komt de oplossing niet dichterbij. Ook het excuus ‘we willen zo veel mogelijk door laten gaan’ gaat niet op. Aan het begin van de crisis gooide de UT de laboratoria, sportzalen en andere gelegenheden veel sneller en langer dicht dan het RIVM aangaf. Er moet een oplossing te vinden zijn die naar beide kanten kijkt, daar ben ik van overtuigd.

Laten we het achter ons laten en een betere periode tegemoet gaan. We beginnen met de makkelijkste regel: maximaal dertig mensen in een zaal, net als de rest van Nederland. Ik weet zeker dat genoeg studenten kunnen helpen met het vinden van gepaste oplossingen. Misschien hebben we een Studenten Outbreak Management Team nodig. We moeten de volgende tentamens in ieder geval anders aanpakken om niet de brandhaard worden van de derde golf.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.