‘Mijn dorp gedag zeggen, dat voelde best gek’

| Jelle Posthuma

We werken bijna iedere dag met ze samen, maar hoe goed kennen we de collega’s nu echt? U-Today is benieuwd naar de persoonlijke verhalen achter het ondersteunend- en beheerspersoneel en zet ze in deze rubriek ‘On the spot’. Aan het woord is Joey Pals (34), eventcoördinator TechMed Centre.

Photo by: Frans Nikkels

Hoe lang werk je al op de UT?

‘In september 2018 begon ik als eventcoördinator op de UT. Ik mocht vrijwel direct het TechMed Event organiseren. Daar kijk ik met trots op terug. Het is mooi om een inhoudelijke boodschap mee te geven aan een evenement. We hebben nu het momentum te pakken. Iedereen wil wat met ons centrum. Met de evenementen laten we zien wat het TechMed in huis heeft.’

Wat deed je hiervoor?  

‘Ik was een aantal jaar docent eventmanagement. Daarvoor werkte ik bij een evenementenbureau. We organiseerden onder andere ‘incentive reizen’, reisjes die bedrijven hun personeelsleden in het vooruitzicht stellen als ze een goede prestatie leveren. Een voorbeeld? Ik regelde voor een callcenter weekendjes weg naar Stockholm. Er werkten 1200 mensen. Alleen de beste veertig mochten mee. Alles werd betaald door de baas. Ik herinner me nog een bon van 25.000 euro na een avondje in een nachtclub. Er ging zelfs een cameraploeg mee. Konden de achtergebleven collega’s zien wat ze hadden gemist.’

Je hebt een zuidelijke tongval. Geen geboren Twentenaar?

‘Nee, ik ben geboren en opgegroeid in Terheijden, een Brabants dorp in de buurt van Breda. Mijn vriendin komt uit Hengelo. Zo kwam ik in Twente terecht. Ik weet nog goed dat ik in 2011 Terheijden gedag zei. Dat voelde best gek. Bijna alles speelde zich af in het dorp. Na verloop van tijd kwam ik erachter dat Twente als regio best veel overeenkomsten heeft met Brabant. Het is gemoedelijk en ook hier lopen jonge gasten waar ik het goed mee kan vinden. Inmiddels hebben mijn vriendin en ik een huis laten bouwen in Enschede. Daar wonen we nu met ons tweejarige dochtertje Hanne. Hoe we de financiering van het huis rondkregen, is nog wel een mooi verhaal.’

Vertel…

‘In 2008 ging ik met mijn vriendengroep uit Terheijden naar de voetbalinterland Nederland-IJsland in de Kuip. Radio 538 stond met een kraampje bij het stadion. Ze vroegen of we wilden meedoen aan een potje ‘latjetrap’. De bedoeling was om vanaf 40 meter de doellat te raken. Dat lukte. Ook in de tweede ronde raakte ik het aluminium. Zo kwalificeerde ik mij voor de eindronde: hetzelfde spelletje, maar dan in de rust van de wedstrijd op het veld van de Kuip.’

‘Pas vlak voor de laatste ronde hoorde ik dat ik 50.000 euro kon winnen als ik de lat zou raken. Het klinkt gek, maar met die geldprijs was ik niet zo bezig. Als klein jongetje wilde ik prof worden. Voor mij was het al bijzonder om op het veld te staan met 40.000 man die toekeken. Precies de juiste instelling, zo bleek. Mijn eerste poging was net iets te hard, maar de tweede poging was raak.’

‘De volgende dag werd in De Wereld Draait Door het fragment van mijn winnende schot getoond. Tafelheer Jan Mulder ging los op het Nederlands elftal, want ze speelden bagger. ‘’Pas in de rust was er echt voetbal te zien’’, zei Mulder, doelend op mijn prijswinnende schot. Volgens mij keken er twee miljoen mensen naar die uitzending. Het bankafschrift met de storting heb ik altijd bewaard. Mijn vriendin en ik zijn van het prijzengeld drie maanden op reis geweest in Zuid-Amerika. De rest zette ik op mijn spaarrekening. Toen kreeg je daar nog zo’n vijf procent rente over. Het opgespaarde bedrag kon ik mooi inbrengen voor de bouw van ons huis in Enschede.’

Wat zijn eigenlijk je hobby’s? Nog steeds voetbalgek?

‘Ik heb een paar jaar gevoetbald bij Rigtersbleek in Enschede, maar daar ben ik inmiddels mee gestopt. Nu is mijn grootste hobby klussen. In de tuin heb ik met hulp van mijn vader bijna alles zelf gedaan, de veranda, het schuurtje, de buitenkeuken, noem maar op. Thuis ben ik altijd met mijn handen bezig. Voor mij moet een dag goed gevuld zijn. Ik heb het geduld niet om rustig op de bank te zitten met een goed boek.’

Wel tijd voor een goede film?

‘Inception is mijn favoriet. De film zet je aan het denken. Maar de begeleidende muziek van Hans Zimmer speelt ook een grote rol. Laatst ben ik met mijn vriendin naar een concert van hem geweest. Ik houd erg van filmmuziek, maar ook de wat hardere muziekgenres spreken mij aan. Ik ben wel van de dance en hardstyle, dat mag iedereen weten. Vroeger ging ik nog wel eens naar een hardstylefeest, zoals Decibel in Brabant, maar dat gaat met een jong gezin wat lastiger.’

Wat staat er nog op je bucketlist? 

‘Ik zou graag meer van de wereld willen zien. Mijn plan is om nog een keer de volledige Inca Trail te doen, een vierdaagse wandeltocht met als einddoel de Machu Picchu in Peru. Ook een dancefestival staat op mijn bucketlist. Wie weet kunnen mijn dochtertje Hanne en ik later een keer samen naar zo’n feest. Op ons Sonos-systeem klinkt naast Juf Roos, K3 en Eftelingmuziek vrij regelmatig een hardstyleplaat. Van mij mag ze best een beetje opgroeien met deze muziek.’

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.