Zestig jaar Isaac Newton: van pioniers tot professionals

Van een liftwedstrijd tot auto’s slopen op de Achterhorst en van racen op de kartbaan tot een verfijnde cursus glasblazen. Studievereniging W.S.G. Isaac Newton viert haar lustrum volop met festiviteiten. Dat er nu wat gevierd kan worden, is mede te danken aan Leen Noordzij, de eerste voorman van de vereniging. In 1965 kreeg hij de vraag om een club op te richten voor studenten werktuigbouwkunde. Zonder aarzelen ging Noordzij aan de slag. Samen met vier medestudenten legde hij het fundament van wat nu, zestig jaar later - W.S.G. Isaac Newton is. ‘Dat deed ik onder andere met vicevoorzitter Anne van der Meer. We woonden toen allemaal aan de Calslaan, ook nog eens op dezelfde etage.’

Delft en Eindhoven

De inmiddels 82-jarige Noordzij herinnert zich de begintijd als de dag van gisteren. ‘Wij begonnen echt vanaf nul. Zo wisten wij niet wat je allemaal met zo’n vereniging kon. Voor inspiratie gingen we naar de universiteiten van Delft en Eindhoven om te onderzoeken hoe zij daar een vereniging bestuurden. Alles moesten we zelf uitvinden; zoals de structuur en een goede naam. Over dat laatste waren veel meningen, dus het is leuk dat ‘W.S.G. Isaac Newton’ erin is gebleven.’

Noordzij – inmiddels erelid van de club - kijkt met trots en plezier naar wat Isaac Newton vandaag de dag is. ‘In mijn tijd was het een clubje van veertig leden. Het is geweldig om te horen hoe de studenten nu het twaalfde lustrum van de vereniging vieren. Het is misschien teleurstellend om te zeggen, maar in ons eerste jaar gebeurde er niet veel. Als je ziet wat er nu allemaal speelt, dan is dat echt ongelofelijk. Door allerlei commissies is dat van een nul- naar toppunt gestegen.’   

Mindset verbindt generaties

Zestig jaar na de oprichting staat Luuk Vreeling als vicevoorzitter aan het roer bij Isaac Newton. Hij vindt dat de vereniging niet meer te vergelijken is met vroeger. ‘We hebben inmiddels 2200 leden. Ondanks die enorme groei, zijn we in de kern dezelfde vereniging gebleven.’ Volgens Vreeling hebben de leden één specifieke factor gemeen. ‘De mindset, want de creatieve manier van denken en de interesses voor onderwerpen zijn hetzelfde. Dat zie je vooral tijdens bestuursdagen. Meestal ontmoeten oud-bestuurders elkaar dan voor het eerst, maar binnen een paar minuten hebben mensen van twintig en zeventig contact alsof ze al jaren met elkaar omgaan.’

Ook de eerste lichting bestuurders herkennen dat gevoel. Anne van der Meer, vicevoorzitter, erelid en een van de oprichters in 1965, ziet dezelfde verbindende factor. ‘Onze creativiteit - over hoe iets in elkaar zit en werkt - en de passie voor werktuigbouwkunde zijn gelijk’, zegt de oud-bestuurder. ‘Dat breekt gelijk het ijs op bijeenkomsten, hoe groot het leeftijdsverschil ook is. Het bindt alle generaties met elkaar.’  

Niet alleen die mindset, ook een speciaal object bindt elk nieuw bestuur met elkaar. ‘De bestuurspenning gaat van bestuur op bestuur door. Die is er al vanaf de eerste lichting’, licht Vreeling toe.

Newton-lied? Gehoorapparaat uit!

Noordzij verschijnt zelden nog op verenigingsdagen. ‘Die tijd heb ik gehad’, zegt hij. Toch blijft hij als erelid van Principia (de alumnivereniging van werktuigbouwkunde) en oud-bestuurder goed op de hoogte van alles wat er speelt binnen Isaac Newton. ‘Ik word elk jaar uitgenodigd, ook wanneer er een nieuw bestuur aantreedt. Dan stuur ik altijd mijn felicitaties.’  

De laatste keer dat hij aanwezig was bij een feestelijke bijeenkomst in de Horst, maakte veel indruk. ‘Wat een oorverdovend geluid! Er bestaat blijkbaar zelfs een Isaac Newton-lied. Iedereen zong het uit volle borst mee. Prachtig dat die traditie bestaat, maar op zulke momenten doe ik mijn gehoorapparaten liever uit.’

Internationaler

Vreeling ziet dat het contact met alumni wat verwaterd is. Volgens hem ligt dat niet alleen aan de ontwikkeling van de vereniging. ‘De studies zijn tegenwoordig veel internationaler. Na het afstuderen keren de meeste studenten terug naar hun thuisland’, legt hij uit.

De 78-jarige Anne van der Meer blijft ondanks zijn leeftijd nauw betrokken bij de UT. Elke zes weken rijdt hij vanuit Drachten naar de campus. ‘Dat geeft mij motivatie en energie. Als pensionado vind ik het leuk om contact te houden met jongeren. Er is veel veranderd; het contact is tegenwoordig zakelijker. In mijn tijd dronken studenten en leraren nog weleens samen een biertje. Nu kan dat niet meer. Daarnaast werken en studeren er immers duizenden mensen op de UT. Toen ik achttien jaar was, waren dat er hooguit tweehonderd. De universiteit voelt bijna als een fabriek.’

Professionaliteit

Studieverenigingen groeiden daarin natuurlijk mee. De huidige vicevoorzitter benadrukt vooral de professionaliteit. ‘We doen veel meer dan bier drinken, feesten en partijen organiseren. Met excursies en bedrijfsbezoeken bieden we studenten bijvoorbeeld hulp op het gebied van carrièreoriëntatie. Op die manier tonen we welke bedrijven interessant zijn na de studie. Over de hele linie is alles groter en breder geworden. Onze visie is om dat de komende jaren vast te blijven houden.’  Van der Meer is enthousiast over die ontwikkeling. ‘Isaac Newton telt in deze tijd een groot aantal leden en beschikt over de mankracht om van alles te organiseren. Doordat het bestuur ieder jaar wisselt, blijft de vereniging zich steeds uitvinden en vernieuwen.’

Bier, feesten en activiteiten

De komende periode bruist het in ieder geval wel van bier, feesten en activiteiten. Er staat zelfs een reis op het programma. ‘Van alle twaalf activiteiten vormt het lange weekend naar München de absolute klapper’, zegt Vreeling. ‘Voor in de toekomst moeten we al die mooie dingen en gebeurtenissen vooral blijven doen, vind ik. Bedenk iets leuks en probeer het gewoon. Kijk maar waar het schip strandt, zo hebben we het altijd gedaan.’  

Maar wat is er volgens de oude garde nodig om over zestig jaar weer feest te vieren? ‘Blijf scherp op je doelgroep letten. Alleen dan zie je wat mensen echt met elkaar verbindt,’ zegt Van der Meer. Noordzij vult aan: ‘Naast al het feesten en de gezelligheid is vooral de betrokkenheid van de opleiding cruciaal. Vraag jezelf af: wat heeft de maatschappij straks nodig? Ik weet het, dat klinkt als het advies van een oude man. Als ik twintig was geweest, had ik dit antwoord vast niet gegeven.’