Hoogerwerf stond bekend als een van de bekendste politicologen in Nederland. Hij was van 1975 tot 1993 hoogleraar Beleidsprocessen in het Openbaar Bestuur aan de Universiteit Twente en pionier bij de eerste universitaire opleiding bestuurskunde in Nederland, die in 1976 aan de Universiteit Twente van start ging. De opleiding was georganiseerd rond de vier disciplines economie, politicologie, recht en sociologie. Mede door zijn inzet groeide deze uit tot de toonaangevende opleiding bestuurskunde in Nederland.
Prijzen en oeuvre
Hoogerwerf ontving tijdens zijn werkende leven diverse prijzen waaronder de Kluwerprijs voor zijn proefschrift Protestantisme en Progressiviteit (1966) en de G.A. van Poeljeprijs van de Vereniging voor Bestuurskunde voor zijn gehele bestuurskundige oeuvre (1992). Ook werd hij in 1993 benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
Na zijn emeritaat in 1993 schreef Hoogerwerf nog twaalf boeken over gelijkheid en ongelijkheid in de Nederlandse politiek, geweld, (in)tolerantie en (falende) elites. Voor dit deel van zijn oeuvre ontving Hoogerwerf in 2013 de L.P. van Spiegelprijs van de Vereniging voor Bestuurskunde. De jury zei hierover: ‘Hoogerwerf bepleit dat democratie en rechtsstaat vragen om permanent onderhoud en de grondslag zijn voor menswaardig en prudent bestuur. Besturen is wellicht bij uitstek het dienen van de menselijke waardigheid’.
