De robot FeedMe! is ontworpen door Sabine van der Werf, Silvie van den Bogaard, Arnoud Domhof en Mirjam Bos, allemaal studenten werktuigbouwkunde. ‘Zoals de naam al suggereert moet de robot iemand met DMD helpen bij het zelfstandig eten’, vertelt Mirjam Bos. ‘We begonnen met het inventariseren van de casus. Daar hoorde een skypegesprek bij met iemand met de ziekte van Duchenne. Op deze manier kregen we een kijkje in de belevingswereld van iemand met de ernstige spierziekte.’
‘We kwamen tot inzichten waar je normaliter niet zo snel aan denkt’, vervolgt Bos. ‘De persoon met wie we een gesprek hadden vertelde dat hij graag een robot zou willen die geen geluid maakt. Je kunt je voorstellen dat als je op het terras zit en afhankelijk bent van deze robot, je niet wil dat hij steeds ‘activeren’ zegt zodra je de robot activeert. Dan kijkt het hele terras naar je.’
Elektrisch signaal
Groepsgenoot Silvie van den Bogaard voegt toe dat mensen met de ziekte van Duchenne nog wel een elektrisch signaal kunnen sturen door de spieren. ‘Door EMG-techniek toe te passen kunnen we dit signaal meten, filteren van ruis en vervolgens een kritiek punt instellen. Als dit punt wordt overschreden wordt de robot geactiveerd.’ Domhof, al demonstrerend met electroden op zijn arm, vult aan: ‘We willen natuurlijk niet dat de robot reageert op alle input. Je moet echt moeite doen, want op die manier garandeer je dat de persoon de robot wil gebruiken.’
De robot van Roos Wijngaarden, Sven van Wincoop, Roelien Russcher, Ruben Lucas en Sven Eijpe heeft een andere functie dan die van FeedMe! ‘Onze robot kan een pagina omslaan, zodat iemand zelfstandig een boek kan lezen’, vertelt Wijngaarden, student biomedische technologie. ‘We kozen voor iets dat haalbaar is. Achteraf gezien is een robot die pagina’s omslaat misschien niet het meest praktische. Je zou dezelfde techniek ook op een E-Reader kunnen toepassen. Maar het meest trots was ik toen de robot na vele en lange testsessies eindelijk deed wat-ie moest doen. Dat was een geluksmoment voor ons.’
Trots
Assistent Professor Arvid Keemink was aanwezig bij de eindpresentatie. ‘Het doel is om basistechnieken van BioRobotics te leren en om vanuit een nulpunt iets te creëren. Beeldvorming en een gevoel krijgen zijn hierbij sleutelwoorden. Ik ben verrast over het resultaat, de helft is goed gelukt en de andere helft is bijna goed gelukt. Ik ben trots op wat studenten in deze korte periode bereikten. Voornamelijk omdat we - voor ons gevoel - niet te veel voorkauwden. Volgend jaar kunnen we dit misschien weer doen met een andere casus, zoals protheses.’
