Omroep BNN zond afgelopen maandag de eerste aflevering uit van de nieuwe televisieserie Feuten. Het verhaal gaat over de ontgroeningsperiode van een groep nuldejaars studenten. De fictieve dramaserie bleef niet onopgemerkt bij studentenverenigingen. De besturen kwamen vorige week bijeen op een landelijke vergadering en besloten unaniem géén reactie te geven op alles wat met de serie te maken heeft. UT-Nieuws sprak met enkele disputen over hun ontgroening. Voor de niet-ingewijden blijft het een mysterie.
'Wij halen ze uit hun comfort zone'
Geheimzinnig en zwaar. Twee woorden die onlosmakelijk verbonden zijn met ontgroeningpraktijken in de studentenwereld. Althans, zo denkt de buitenwacht erover. Maar hoe heftig is zo'n periode nou echt? Waarom zijn die inauguratieperikelen in nevelen gehuld? En waarom klapt niemand eens eindelijk uit de school? Rinke de Wilde (TBK) en Ivo de Vrijer (EL) van het afhankelijke dispuut Pandemonium van studentenvereniging AEGEE weten wel waarom.
`Dat doe je gewoon niet', begint De Wilde die drieënenhalf jaar lid is van het dispuut. `Je wilt dat de inaugurant spontaan reageert.' De Vrijer, lid sinds 2005: `Onze filosofie achter een ontgroening is dat je iemand pas goed leert kennen als je diens grenzen op zoekt. Die proberen we te vinden door de aspirant-leden in moeilijke situaties, onder tijdsdruk en met weinig slaap veel opdrachten te laten uitvoeren. Iemand die toneelspeelt, valt vanzelf een keer door de mand. We willen deelnemers uit hun comfort zone halen en zien hoe ze dan functioneren. De stoerste man heeft een klein hartje. Het komt elke keer weer uit.'
Pandemonium heeft momenteel tien actieve leden en 48 reünisten. Het dispuut kent een inauguratieperiode van drie weken, fulltime. Colleges volgen en studeren is er dan niet bij, tenzij dat van te voren netjes is aangevraagd bij de inauguratiecommissie. Het werven van nieuwe leden gaat op uitnodiging. `Wij bellen de mensen waarvan we denken dat ze leuk zijn', vertelt De Vrijer. `Dat zijn er gemiddeld vijftien. Na vier kennismakingsborrels nodigen we twee tot drie gasten uit voor de ontgroeningperiode.' De eerste opdracht is nog van simpele aard. De Vrijer: `Ze moeten met elk actief lid iets leuks ondernemen. Met tien keer bowlen kom je er niet. Enige creativiteit is nodig. Het is een perfecte kans om te laten zien hoe gaaf je bent.' De Wilde: `Het vergt de nodige inspanning van de inaugurant. Daardoor kom je erachter wie echt moeite wil doen.'
De volgende ronde is een drieweekse ontgroening die bol staat van de opdrachten. `Als het goed is, krijg je het nooit meer zo druk in je leven', lacht De Wilde. `Je ontdekt wat je vervelend vindt. Ik zelf kon best goed omgaan met de druk. Maar tegen het krijgen van ongelijk terwijl ik zeker wist dat ik gelijk had, kon ik minder goed.' De Vrijer: `Ik vond het moeilijk om onder tijdsdruk creatief te zijn. Of ik gejankt heb? Nee. Dat is ook niet het doel. We geven daarom ook geen opdrachten die geweigerd zouden kunnen worden. Je hoeft van ons echt niet naakt door de binnenstand te rennen of alle stenen op de Oude Markt te tellen. Dat is onzin. Net als schreeuwen en schelden. Dat doen we ook niet. We zijn maar een klein clubje. Dus dat is ook niet nodig. De inaugurant voelt wel dat wij de baas zijn. Wij bepalen wanneer er wat gebeurt. Ik dacht dat ik dat nooit zou kunnen.' Ivo lacht: `Nu weet ik wel beter. Vraag maar aan Rinke.' Volgens de twee studenten is het zeker de moeite waard geweest. `Pandemonium is iets blijvends. Vrienden komen en vrienden gaan, maar die van mijn dispuut zijn er altijd.'
 |
`We zijn streng doch rechtvaardig'
De bedrijfskundestudent Ellen (20) is nog geen jaar lid van het onafhankelijk damesdispuut Xoxotywka. Haar ontgroening staat nog vers in haar geheugen gegrift. Haar dispuutgenootje Fleur was lid van de inauguratiecommissie. Al voor de derde keer. `Ik ben er best goed in.'
Ellen: `Weet je, achteraf denk je: het viel allemaal wel mee, maar als je er midden in zit ben je echt 24 uur per dag en zeven dagen per week druk met de inauguratie. En je studie gaat ook gewoon door, hè!' Hoe lang de ontgroeningperiode duurt, mag ze niet zeggen. `Geheim', lacht haar dispuutgenoot Fleur, student psychologie en vier jaar lid van Xoxo. `Het duurt zo lang als het nodig is', zegt ze beslist.
Nieuwe leden worden net als bij Pandemonium (zie verhaal hiernaast) gevraagd. Voor de echte inauguratieperiode begint, wordt er flink geborreld om kennis te maken. Een select clubje gaat door naar de volgende ronde. `Wij stemmen daarover. Alleen bij een forse meerderheid gaat iemand door', aldus Fleur. De ontgroening is gebaseerd op drie pijlers, vertelt ze. `Jezelf leren kennen, kennis maken met je lichting en met het dispuut.' Dat gebeurt door opdrachten. `Een stoomcursus Xoxo. De grenzen mogen best een beetje opgerekt worden. Nee, vernederingen en scheldpartijen zitten er niet bij. We zijn wel streng', zegt Fleur. `Doch rechtvaardig. We geven harde kritiek.' Ellen: `Wanneer een opdracht niet goed is uitgevoerd volgt er een sanctie. Dan moet er een extra inspanning geleverd worden.'
En ja, het gaat wel eens mis. Fleur: `De aspirant-leden hebben elkaar niet uitgekozen. Wij hebben ze bij elkaar gezet. Dat kan wrijving geven. Zeker als er onder druk gepresteerd moet worden. Wat we dan doen? Praten. We zijn immers een vrouwendispuut. Ja, janken hoort daar ook bij. Dat gebeurt. Kijk, de aanstaande leden moeten echt laten zien dat ze erbij willen. Daarvoor moeten ze soms tot het uiterste gaan.' Ellen: `Het is goochelen met de tijd die je hebt. Ik vond het onvoorstelbaar om te beseffen hoeveel je eigenlijk in een bepaalde tijd kunt doen.' Fleur: `Bij de mannen wordt meestal het fysieke aspect getest. Bij ons gaat het om de planning en het werken onder druk. Nee, vieze dingen hoef je niet te eten...alhoewel…' Ellen lacht: `Last van een flash back?'
Zodra de feuten écht lid worden is er een inwijdingsritueel. `Ook dan wordt er gehuild. Ja, dat gaat heel diep. Iedereen is trots en heel blij dat je erbij hoort.' Op de vraag of het hen allemaal waard is geweest antwoorden ze allebei volmondig ja. Ellen: `Dubbel en dwars. We kijken altijd uit naar de woensdag, onze kroegavond.'
 |
 |
 |
