Het zat er niet in. Of misschien wel. Maar het lukte niet. Het ging niet. En wat hadden we ze het graag gegund, na al die maanden van voorbereiding, trainingen, presentaties en teambuildingsactiviteiten. Maar het UT-team won weer eens geen Batavierenrace. Zoals dat nog nooit is gebeurd. Nog niet één keertje sinds 1973, ongelooflijk. Dit jaar had het moeten gebeuren. Alles zat mee. Een gemotiveerde ploegleiding, een flitsende outfit, een goede sponsor, een leuk ploegje, een prima campagne.
`Op het nippertje verslagen', zei ploegleider Pim de Kok na afloop. Ja, hé, hé. Daar kopen we niets voor. We hadden zo graag eens een keertje he-le-maal uit ons dak willen gaan op het batafeest. Elkaar jankend en juichend in de armen willen vallen. Onze UT-trots willen zien glimmen op het podium in de grote tent. Een kusje geven op die zilveren beker. Bier willen rondgooien. Stiekem de tong uitsteken naar de Groningers. En de Nijmegenaren, de Eindhovenaren en de Wageningers. In plaats daarvan dropen we met de staart tussen de benen af. Verdronken we het verdriet in de Vestingbar. Tussen al die ander losers die `gewoon meedoen' voor de `gezelligheid'. Die nog nooit van hun leven hebben getraind, een paar oude gympies uit de kast rukken en vervolgens half wandelend of halfdood het wisselpunt bereiken. Maar My God, wat is het toch gezellig!
Na intern crisisberaad - met het oog op de 39e Batavierenrace - rest slechts één conclusie. Er ontbrak één ingrediënt tijdens de race en daarvan is voor de lopers van het UT/Saxion-team in april 2011 alvast een voorraadje aangelegd. Hele grote rode pepers. Voor in hun…juist ja!
Kampioen
Eén voor allen en allen voor één. Zondag wordt een dag van regionale trots. Een dag van verbroedering, noaberschap en eensgezindheid. Tukkers United. Een dag voor en door Twentenaren en voor alle andere voetballiefhebbers die FC Twente het kampioenschap gunnen in plaats van Ajax. Enschede kleurt zondag rood. Dieprood. Met samengeknepen billen zitten ze schouder aan schouder. Op de Oude Markt, in de Grolsch Veste of daar waar het moet gebeuren: in Breda. Fingers crossed. Adem in. Zuchten van opluchting en de ooh's en aah's klinken door de stad. Het zijn spannende tijden. En stel dat. Stel dat de FC Twente het flikt. Stel dat Blaise N'Kufo in de laatste minuut de winnende treffer maakt. Of wie dan ook! Stel dat de kampioenstitel mee gaat naar Enschede? Wat dan? Massale gekte? Een volksfeest dat zijn weerga niet kent? Een mensenmassa die ontploft? Reken maar van yes! Heel Twente rukt uit. Iedereen wil meedoen, meefeesten en meeliften. De hondstrouwe wedstrijdbezoeker viert zondag ineens feest naast een teletekstsupporter. Sterker nog. De harde kern heeft er in één klap heel wat leden bij. Vak-P barst uit zijn voegen. Mensen die nog nooit een wedstrijd hebben gezien trekken en masse naar de binnenstad. Zo gaat dat nu eenmaal. Succes is namelijk woest aantrekkelijk. Sexy ook. Wie succesvol is, heeft vriendjes. Heel veel vriendjes. Echte, neppe en semi. De UT overweegt een heus spandoek aan de Capitoolgevel. Bij winst. Er is nog wat twijfel over de tekst: `UT feliciteert FC Twente'. Of: `Proficiat Joop! Tot snel, Anne.' Herman Brood zong het ooit al. `Als je wint, heb je vrienden'. Dat blijkt wel weer.
