Rimboe
Keihard gelachen hebben we deze week. RTL Boulevard liet beelden ziet van een nieuwe reeks Groeten uit de rimboe, een programma van SBS6, de campingzender die geen campingzender genoemd wil worden.
Groeten uit de rimboe dus.
Je zou het kunnen beschrijven als een woeste variant van onze eigen onvolprezen rubriek Over de vloer bij… Alleen doen de deelnemers geen bakkies bij Huize Halfaf, nemen ze geen douche met de bewoners van Huize Probitas of een borrel op landgoed Posjan, maar leven ze drie weken tussen de leden van primitieve inheemse stammen. De kwalificatie `primitief' is overigens het understatement van het jaar, als je daarmee bedoelt aan te geven `ver van de Westerse normen, waarden en gebruiken afstaand' tenminste.
Het blijft een beetje aapjes kijken, maar Groeten uit de rimboe levert soms geweldig op de lachspieren werkende beelden op. Van Afrikanen met een compleet servies in hun onderlip tot indianen die hun leuter met een touwtje tegen de buik aan binden. Moeten wij om lachen, sorry.
Het hoogtepunt (wellicht is dit woord wat ongelukkig gekozen) is de ronduit hilarische scène waarin een viertal puber-indiaantjes, tegen elkaar aanliggend op een bedje van bladeren, volledig in het openbaar, volstrekt schaamteloos `de mayonaise klopt', zoals de pater familias van een Belgisch gezin uitdrukt. De volstrekte ongegeneerdheid van de vier jochies staat in schril contrast met de mengeling van weerzin, ongeloof en nieuwsgierigheid van de Belgische gasten. `We zijn terechtgekomen in een zottenkot', zegt moeders, terwijl haar zoon bijna uit zijn hangmat valt van het lachen.
Geweldig!
Over de vloer zal vanaf volgende keer daarom in licht gewijzigde vorm verschijnen. Als we het met onze studentmedewerkers eens worden, tenminste.
Canon
De vers van de pers gerolde canon van Nederland - je weet wel die vijftig in chronologische volgorde opgesomde feitjes en weetjes van onze vaderlandse geschiedenis: wat een impact! Volgende generaties eerstejaars zullen daardoor van een heel andere snit zijn dan de huidige studenten. In ras tempo dreunen nieuwe lichtingen de ene historische gebeurtenis na de andere op. Het liefst staand, met de borst vooruit, hand op het hart. Met een snufje VOC-mentaliteit ook. Trots, parate kennis, nuttige weetjes, ambitie. Daar houden we van! Want deze aanstormende talenten denken bij het zien van de stapels nog te verslinden studieboeken niet meteen aan sloten koffie en lange, eenzame nachten aan het bureau. Sterker nog. Dat komt niet eens bij ze op. Door de canon schiet `boekdrukkunst 1455' door hun hoofd. Die Hugo de Groot, die deed toch ook al iets met boeken? De nieuwe groep scholieren omarmt het onderwijs van tegenwoordig nu ze weten dat Van Houten met z'n kinderwetje zich hier ook zo sterk voor maakte. Herkenbaarheid leidt tot tolerantie en relativering! Hospiteren voor een kamer in Huize 't Pott? Dat associëren ze meteen met de statige buitenhuizen langs de Vecht waar de aristocratie van de achttiende eeuw verpoosde. Vertraging met de trein? Geen punt. De treinreizen in 1839, toen het eerste stuk spoor werd aangelegd tussen Amsterdam en Haarlem, waren veel en veel gevaarlijker. Ook weten ze dat Aletta Jacobs de eerste vrouw op de universiteit was. En nu Erasmus een bekende voor ze is wordt de gelijknamige universiteit met heel andere ogen bekeken.
U ziet het, een eenvoudig lijstje en de vaderlandse geschiedenis is gered, de Nederlandse identiteit gewaarborgd. De aanstaande studenten zijn voorzien van een goed stuk know how. Klaar voor de collegebanken, denken we. Nu alleen nog leren rekenen. Wie verzint er een rekencanon?
