Plopsaland
In mijn omgeving heb ik tal van mannen op te late leeftijd vader zien worden. De afgelopen feestdagen heb ik weer gemerkt hoe rampzalig dat is. Naar ik meende verstandige hoogopgeleide mannen wierpen dertig, vijfendertig jaar met zorg verrijkte persoonlijke ontwikkeling volledig van zich af zodra ze een dreinende nietsnut in hun armen kregen. Op tafel komen alleen nog de gerechten die de kleine lekker vindt. De gesprekken treden niet buiten de gedachtenwereld van de onderontwikkelde. Bij voorkeur in Jip en Janneke taal. En tv, radio en cd-speler worden geheel op de smaak van de kleine dictator afgestemd.
Aanvankelijk dacht ik nog dat deze eizachte vaders dit uitsluitend deden omwille van hun grut. En zo is het waarschijnlijk ook ooit begonnen. Maar inmiddels is mij duidelijk dat ze hun eigen smaak resoluut hebben ingeruild voor die van hun dreumes. Ook als de kleine naar bed is luisteren ze liever naar K3 dan naar een heerlijke blues of naar een geraffineerd stuk klassiek. Ze zijn mentaal verhuisd naar Plopsaland. (Nu begrijp ik ook waarom er tot diep in de nacht kinderprogramma's op tv zijn.) En ze beseffen niet hoezeer ze hun kinderen daarmee tekort doen.
Elk kind heeft het recht zich voortdurend te weten omgeven door een volwassen wereld, waarin over kwesties wordt gesproken die hij niet begrijpt. Waarin van gerechten wordt gesmuld die hij niet lust. Waarin van muziek wordt genoten die hij saai vindt. Zoals ik het geluk had op te groeien in een wereld waarin ik mijn bek moest houden wanneer GBJ Hilterman de toestand in de wereld besprak. Waarin een verder normale moeder genoot van Mozart. Of erger, boven de stofzuiger uit meegalmde met de Muzikale Fruitmand. Niet mijn smaak. Maar mysterieus. Zeg me: hoe moet een kind zich ontwikkelen, wanneer hij niet door zulke mysteries wordt omringd?
En belangrijker nog: hoe moet straks de puber zich afzetten tegen zijn vader, wanneer die vader precies alles leuk vindt wat hij zelf ook leuk vindt? Dat gaat leiden tot zelfbeklag, zelfverwijt en een hevige identiteitscrisis. Daarom een dringende oproep aan alle vaders. Wees een vent. Gun je kinderen een stoere bink om tegen op te kijken. En begin zelf pas weer met janken als je nazaat er mee ophoudt.
