Zwaar maar leuk
Frank van den Berg, docent aan de faculteit BBT, en Michiel Rutjens, tweedejaars biomedische technologie, kennen elkaar niet. Toch zetten ze zich allebei al jaren in voor Stichting De Wielewaal, een reisorganisatie voor kinderen en jongeren met een handicap. `Ik ga dit jaar voor de veertiende keer mee op reis', vertelt Frank. `En ik ga deze zomer zelfs twee keer', zegt Michiel.
Frank herinnert zich zijn eerste vakantie met De Wielewaal nog goed. `Dat was met kinderen die aan ADHD leden. We gingen een weekje naar Dongen. Het was hartstikke leuk om met die jongetjes te spelen. Later ging ik met reizen mee voor gehandicapten. Door de verzorging die de mensen nodig hebben, heb je een dieper contact met ze. Erg mooi, is dat.'
Het zusje van Michiel is gehandicapt en een vriend liet hem via-via weten dat er op een vakantiekamp voor gehandicapten behoefte was aan vrijwilligers. `Ach, toen ben ik maar in het diepe gesprongen. Wat trouwens wel leidde tot een fantastische ervaring.' Afgelopen zomer had hij een hele leuke reis. `Toen gingen we naar Ommen, een toplocatie, waar goede voorzieningen zijn', vertelt Michiel. `Op gegeven moment was er een barbecue, wat resulteerde in een foodfight. De appelmoes en speklappen vlogen over tafel. Maar de mensen hadden enorm veel plezier. Het was het hoogtepunt van de vakantie.'
Het tweetal geeft toe dat het soms best zwaar is. `Ook al blijven we het als vakantie zien en niet als werk.' Frank: `Natuurlijk krijg je instructies van te voren. Je gaat nooit onvoorbereid naar zo'n kamp. Bovendien kun je als vrijwilliger zelf aangeven waar je voorkeur naar uit gaat. Hoewel het heel zwaar kan zijn om met mensen te werken die zowel verstandelijk als lichamelijk gehandicapt zijn, is het toch vooral leuk om te doen en is de sfeer altijd super. ` Michiel: `En er wordt goed op je gelet. Waar nodig vangen de vrijwilligers elkaar op. Maar ik word gewoon heel blij van dit werk.'
(Informatie: www.dewielewaal.nl)
Bijzondere ervaring
Ze vindt zichzelf geen idealist, maar haar instelling luidt wel: als ik er ook maar eentje kan helpen is het al goed. Dagmar Zwebe, zesdejaars technische bedrijfskunde, was in de zomer van 2004 vrijwilliger voor het humanitaire project Born in Africa. Doel: straatkinderen in de schoolbanken zien te krijgen. `Ik liep stage in Zuid-Afrika, maar wilde daarna graag vrijwilligerswerk doen. Zo'n land leer je immers pas goed kennen, als je er ook werkt en je laat onderdompelen in de cultuur. Via een artikel in UT-Nieuws over TCW-studente Patricia van der Beek, die ook stage liep bij Born in Africa, kwam ik met de organisatie in contact.'
Dagmar kon vijf weken aan de slag als coördinator van naschoolse activiteiten. `Ik organiseerde sportactiviteiten en handenarbeid. Daarnaast deed ik de organisatie van een vakantiekamp. De kinderen die meegingen, kwamen voor de eerste keer buiten hun township. Een heel bijzondere ervaring voor ze.' Een slopend weekend werd het uiteindelijk, maar voor de Dagmar een onvergetelijke ervaring. `Dat kamp was wel het hoogtepunt. Bij het afscheid kreeg ik tekeningen van ze. En van het weinige geld dat ze hadden, kochten ze een chocoladereep voor me waarop de tekst stond: I love you. Nou, toen hield ik het niet meer droog.'
Na vijf weken intensief contact met `haar kinderen' viel het afscheid zwaar. `Het voelde alsof ik ze in de steek liet.' Dagmar is dan ook vastberaden om contact te onderhouden. `Ik heb nu een sollicitatie lopen om als onderzoeksmedewerker, semi-vrijwillig, in dat gebied terug te keren. Over twee maanden studeer ik af en wil dan graag verder in het ontwikkelingswerk.'
Voor degene die erover denken om vrijwilligerswerk Afrika te gaan doen, heeft Dagmar een tip: `Ga alleen, dat maakt de ervaring pas echt geweldig. Want dan móet je wel integreren met de locale bevolking. En: van een materialistische instelling zou ik afstappen. Je kunt in heel primitieve situaties verzeild raken. Maar het is fantastisch, ik zou er elke vakantie voor op willen geven. `
(Informatie: www.borninafrica.org)
Zeilen met kinderen
Zeilstichting Aeolus organiseert in Friesland zeilkampen voor kinderen die om medische, sociale, psychische of andere redenen niet op vakantie kunnen gaan. Johannes Boshuizen, promovendus bij CSTM, heeft al zo'n tien keer als zeilinstructeur een groep jongeren begeleid. Ook het komende weekend gooit hij de trossen los. `Gemiddeld zeil ik drie keer per jaar een midweek met Aeolus', vertelt hij. `Ik leerde de organisatie kennen tijdens mijn studententijd in Groningen. Als fanatiek zeiler leek het me wel wat. Na een selectieprocedure bleek dat ik genoeg ervaring had om les te kunnen geven.'
Johannes doet het, omdat hij `de jongeren zo leuk vindt'. `Het gaat om tieners in de leeftijd van veertien tot en met achttien jaar, die veelal in gezinsvervangende tehuizen wonen. Veel leeftijdsverschil bestaat er dus niet tussen hen en mij, maar op de een of andere manier kijken ze tegen me op. Luisteren doen ze daarom wel. Het is altijd ontzettend gezellig.'
Aeolus, genoemd naar de Romeinse god van de westenwind, werd in 1981 opgericht door een aantal studenten die de zeilsport onder kinderen wilden promoten. Sinds 1987 richt de stichting haar activiteiten op kinderen die normaal gesproken niet op zeilvakantie zouden gaan. Er zo'n 150 vrijwilligers, in de leeftijd van 19 tot en met 35 jaar, actief. Niet iedereen zeilt. Er zijn ook vrijwilligers die koken of de organisatie van een kamp op zich nemen. `Voor iedereen die actief is bij Aeolus zijn regelmatig borrels', vertelt Boshuizen.
Zijn drijfveer? `Als student vond ik dat er meer was dan alleen maar bier drinken. Ik wilde graag ook iets nuttigs doen. Verder is het natuurlijk lekker om er een paar dagen tussenuit te zijn, al ben je daarna best moe. Maar als zeilliefhebber is het vooral leuk.'
Met de problematiek van de kinderen bemoeit hij zich overigens niet teveel. `Daarvoor is andere begeleiding aanwezig. Het enige dat van mij wordt verwacht is dat ik goede zeilinstructies geef en met deze jongeren kan omgaan, zodat ze een vakantieweek hebben waarin hun problemen niet worden benadrukt en ze er eens lekker uit zijn.'
(Informatie: www.Zeilstichtingaeolus.nl)
Frank van den Berg
Michiel Rutjens
Dagmar Zwebe
Zeilstichting Aeolus
