Student én topsporter

Diepte en variatie

Wie: Sven Winkel (23), derdejaars psychologie

Sport: Dammen

Ambitie: Sven is zich op dit moment een beetje aan het beraden op de toekomst. In de damwereld valt namelijk weinig tot niks te verdienen. Als hij was gaan schaken, dan was hij nu al binnen geweest. Misschien heeft het iets te maken met het suffige imago van het dammen, vermoedt Sven. Dat ligt volgens hem ook aan Jannes van der Wal, Nederlands meest legendarische dammer die de boeken in ging als een rare snijboon omdat hij op weg naar een kampioenschap in de trein in slaap viel en daardoor verloor. Het kan dus zijn dat Sven in de toekomst wat minder intensief gaat dammen.

Status: Hij doet het sinds zijn tiende en was op zijn elfde al vijfde van Nederland. Op het laatste NK eindigde hij als achtste. Binnenkort speelt hij zijn eerste internationale invitatietoernooi in Tallinn, Estland. Zijn trainer Guntis Valneris heeft hem uitgenodigd. Hij hoopt dat er daarna meer invitaties zullen volgen.

Passie: Het mooie van dammen zit `em volgens Sven in de diepte en de variatie. Strategisch is zoveel mogelijk, er zijn steeds weer nieuwe en verrassende wendingen. Dat is moeilijk uit te leggen aan een niet-dammer, vindt hij. Vooral omdat het voor leken moeilijk is om waar te nemen wat er nu precies gebeurt tijdens het spel.

Combinatie studie: Voor hem is het op dit moment heel goed te doen. Alleen als hij zich moet voorbereiden op een wedstrijd is hij intensief aan het trainen. Partijen naspelen, nieuwe technieken uitdenken, tegen de computer strijden, dat werk.

Hoogtepunt: Dat hij bij het NK veelvuldig nationaal kampioen Rob Clerc een kopje kleiner maakte, dat was een mooie opsteker.

Pijnlijkste moment: Hij verliest altijd z'n barrages, dat is een drama. Misschien is het de stress.

De weg van vuist en voet

Wie: Yvonne Oude Luttikhuis (20), eerstejaars psychologie

Sport: Taekwondo

Ambitie: Naar de Olympische Spelen van 2008 in China. Dat is voor een sporter het mooiste wat er is. Toch is ze er nog niet specifiek voor aan het trainen, dat komt nog. De Olympische Spelen zijn haalbaar als ze de lijn vasthoudt, waar ze nu in zit. Taekwondo komt absoluut op de eerste plaats, zeker vóór de studie. Want studeren, dat kan je toch altijd nog?

Status: Ze komt uit in de gewichtsklasse 72+ en daarin is ze beste van Nederland. In 2004 werd ze derde op het EK voor senioren in Noorwegen, een mooie prestatie waar ze erg trots op is. Toch doet ze pas vanaf haar elfde aan taekwondo en vanaf haar zestiende werd duidelijk dat ze wel talent in huis had. Op zich niet zo raar, haar vader runt een sportschool: Taekwondo Oude Luttikhuis. Haar broer is ook goed in deze tak van sport, die had zelfs afgelopen zomer al naar de Spelen in Athene gekund als hij geen knieblessure had opgelopen.

Passie: In taekwondo kan ze al haar energie kwijt. Vooral lekker lomp trappen vindt ze leuk. En dat gevoel, ik ga dit spelletje winnen, is heerlijk.

Combinatie studie: Het is fijn dat ze nu een topsportregeling heeft, want dat was eerst niet zo goed geregeld. De combinatie sport en studie gaat haar niet gemakkelijk af. Op trainingskampen kun je niet even lekker aan de studie. Verder traint ze vijf keer per week anderhalf uur en heeft ze selectietraining en wedstrijden in het weekend. Maar ja, als er tentamens zijn, dan moet ze gewoon tijd maken.

Hoogtepunt: Het EK in 2004. Het besef dat ze tot de drie toppers van Europa behoorde kwam pas later. Daar is ze nu best trots op.

Pijnlijkste moment: Toen ze een hoofdtreffer kreeg op een testevent in Athene, in 2004. Dat bezorgde haar een pijnlijke nederlaag.

Topsport is hard

Wie: Susan van den Heuvel (21), derdejaars bedrijfskunde.

Sport: Volleybal

Ambitie: Een plekje bemachtigen in het nationale team. Nu zit ze bij de laatste achttien. Door een buikspierblessure kan ze niet helemaal vol gaan.

Status: Door die blessure heeft ze geen A-, maar een B-status. Ja, topsport is hard. Dit seizoen kwam ze uit voor Arke Pollux in Oldenzaal, volgend jaar gaat ze dertig uur per week trainen en spelen bij Martinus, in Amstelveen. En dat betekent verhuizen. Wel balen dat haar vriendje in Enschede woont. Tja, als je zo'n kans krijgt om beter te gaan spelen, moet je `m niet laten liggen. Zo was ze de afgelopen twee weken in China met een aantal jonge getalenteerde speelsters en de Nederlandse bondscoach, voor wat wedstrijden en trainingen. Fantastisch was dat.

Passie: In volleyballen kan ze al haar energie kwijt, want stilzitten, dat is dus helemaal niets voor haar. Het spelletje is leuk, en dan vooral het aanvallen en blokkeren. En natuurlijk teamsport, met z'n allen iets presteren. Dat is fantastisch. Haar moeder volleybalde vroeger ook, daarom leek de sport haar wel wat. Ze speelt vanaf haar negende jaar.

Combinatie studie: Nog een paar vakken en dan heeft ze haar bachelor afgerond. Wat ze daarna doet, weet ze nog niet. Studeren tijdens toernooien of na een dag trainen is lastig. Ben je net een uurtje bezig, word je weer door iets afgeleid.

Hoogtepunt: Toen ze met jong Oranje vierde werd op het WK in Thailand.

Pijnlijkste moment: Dat is niet één bepaald moment, maar ze vindt dat je voor topsport in het algemeen een hoop moet opgeven. Zoals laatst. Toen gingen haar ouders een weekje skiën en dan kan ze niet mee, vanwege trainingen. Aan de andere kant: je krijgt er heel veel voor terug. Dat beseft ze wel.

Grenzen verleggen

Wie: Simon Glazenborg (21), derdejaars werktuigbouwkunde.

Sport: Roeien.

Ambitie: Hij traint nu mee in de Holland acht en daar wordt de basis gelegd voor toekomstige grote toernooien. Waaronder de Olympische Spelen in China. Op roeigebied is deelname aan de Spelen toch het meest prestigieuze dat je kunt bereiken, dus ja, daar wil hij graag naar toe. Helemaal nu hij een beetje heeft kunnen proeven aan de wereldbekerwedstrijden.

Status: In de klasse `zware mannen' behoort hij tot de top twaalf van Nederland. En dat terwijl hij nog maar drie jaar bezig is. Pas in zijn eerste studiejaar besloot hij bij Euros te gaan roeien. Het gaat hem dus behoorlijk voor de wind. Voor de training van de Holland zit hij van woensdag tot en met zondag in Amsterdam. De andere dagen doet hij aan krachtsport.

Passie: Roeien betekent voor hem: jezelf leren kennen en je grenzen verleggen. Dat kwam hij niet tegen in sporten die hij daarvoor beoefende. Hij gaat altijd voor het maximale, want zodra je even gas terugneemt, zie je dat in de resultaten. Een goed gevoel houden over de race kan alleen als je alles geeft. Het bezorgt hem een enorme adrenalinestoot.

Combinatie studie: Zodra de sport de studie verdringt, zou hij stoppen, zo zei hij ooit. Maar nu het zover is, geeft het een onwijze kick en van stoppen is geen sprake. Het is een kwestie van strak plannen en als je eenmaal in dat ritme zit valt het best mee. Zodra zijn bachelor is afgerond, gaat hij waarschijnlijk een master doen in de buurt van Amsterdam. Dat combineert het trainen makkelijker.

Hoogtepunt: Vorig jaar was een heel lekker jaar. Toen zat hij in een `viertje', met wat mensen van Euros.

Pijnlijkste moment: Dat is altijd op de roeimachine, als er gemeten moet worden op de ergometer. Hij ziet het als een twee kilometer lang gevecht met de machine en gaat helemaal tot het uiterste. Je lichaam schreeuwt nee en toch moet je door. Puur op karakter.

Supersnel en explosief

Wie: Tim Vaessen (20), tweedejaars Industrieel Ontwerpen.

Sport: Badminton.

Ambitie: Zo hoog mogelijk op de nationale ranglijst komen. Ook zou hij graag weer internationaal gaan spelen. Maar, eerst wil hij zijn studie afmaken. Daarna ziet hij wel verder.

Status: Tim speelt in de hoogste klasse van Nederland en staat in de toptien van de nationale ranglijst enkelspel. Op z'n achttiende werd hij Nederlands Juniorenkampioen. Daarna ging hij in Enschede studeren en werd hij uit de nationale selectie gegooid. Hij moest namelijk elke dag in Arnhem komen trainen en dat ging niet. Nu probeert hij op eigen kracht, bij een club in Almere, zo goed mogelijk op niveau te blijven. En dat lukt aardig, al zegt hij het zelf.

Passie: Badminton heeft alles! Het gaat supersnel, je moet springen, hard slaan, techniek en inzicht hebben. Het is een hele explosieve sport. Met mensen die opschepperig zeggen dat ze op de camping ook een heel behoorlijk potje badminton spelen, weet hij wel raad. Of ze een keer tegen hem willen badmintonnen, vraagt hij dan. Daarna praten ze meestal wel anders.

Combinatie studie: Dat gaat heel goed. Mochten er problemen ontstaan met tentamens, dan kan hij dat goed regelen dankzij de topsportregeling waarvan hij sinds anderhalve maand gebruik maakt. Bovendien is er nu een zomerstop, badmintonnen kan alleen `s winters. `s Zomers zijn de zalen veel te warm en de airco kan ook niet aan. Dan waait de shuttle namelijk weg.

Hoogtepunt: Dat hij als kampioen van de junioren mee mocht doen met het WK in Zuid-Afrika. Dat was gaaf ook al won hij niet. Het gat met de Aziaten is veel te groot weet Tim.

Pijnlijkste moment: Hij klopt het meteen af, maar eigenlijk heeft hij nog nooit blessures gehad. Mentaal pijnlijk vond hij de selectieprocedures bij de nationale selectie. De redenen waarom je wel of niet meemocht naar een internationaal toernooi waren soms wat vaag en inconsequent.

Met windkracht tien

Wie: Femke Haage (20), derdejaars toegepaste communicatiewetenschap.

Sport: Softbal.

Ambitie: Op langere termijn naar de Olympische Spelen. Op korte termijn hoopt ze zich met haar eigen clubteam, de Tex Town Tigers uit Enschede, te handhaven in de hoofdklasse. Ambitie heeft volgens haar vooral te maken met jezelf blijven motiveren om beter te worden. Open staan om te blijven leren. Technieken die je als jonkie krijgt aangeleerd zijn onderhevig aan ontwikkeling. Daar moet je in mee blijven gaan.

Status: Met de Tex Town Tigers speelt ze in de hoofdklasse van Nederland. En na drie jaar in Jong Oranje stapte ze op haar zeventiende over naar het A-team van Nederland. Eind juli staat het EK op de planning. In Praag. Vlak daarvoor spelen ze een voorbereidingstoernooi in Canada.

Passie: Haar vader, voormalig honkbalinternational, sleepte haar mee naar het veld. Het is de variatie die ze mooi vindt. Eigenlijk is het een denkspelletje, je moet de tegenstander altijd een zet voor zijn. Soms lijkt het spel passief, maar vergis je niet, je moet continu de concentratie vasthouden. Haar coach zegt wel eens: het is schaken, maar dan met windkracht tien. Ze speelt zelf tweede honk en dat past bij haar. Snel voetenwerk, snel handelen en heel dynamisch.

Combinatie studie: Ze traint twee keer in de week met het A-team in Amsterdam en drie keer in Enschede. Neem daarbij haar huidige wedstrijdschema, en nee, het gaat even niet als een tierelier. Maar dat heeft ze wel over voor haar sport.

Pijnlijkste moment: Vorig jaar had haar club de kans om te promoveren maar die wedstrijd hebben ze volledig verprutst. Stress. Wat heeft ze gebaald! Toch heeft ze geleerd dat achter zich te laten. Nee, geen dagen balen, daar heeft niemand wat aan.

Hoogtepunt: Dat ze datzelfde team uiteindelijk toch gepakt hebben wat resulteerde in promotie naar de hoofdklasse. Ze wilden zó graag winnen. Dan gaat ze er volledig voor en is er geen medelijden meer bij.

Sven Winkel (Foto's: Maurits Diephuis)