UT-Awards
Van de UT-homepage geplukt: `Dit collegejaar hebben we weer mogen genieten van bijzondere mensen en opmerkelijke acties. Wij herdenken dit alles met een verkiezingsspektakel waarbij je live kan kiezen welke genomineerden de UT-Awards 2005 gaan winnen'.
UT-Awards? Jazeker, Apollo en de Kamerzoekdagencommissie organiseren deze verkiezing tijdens het eindfeest op 24 juni in de Vrijhof. Goh wat leuk, denkt u nu, en direct voeren de gedachten terug naar memorabele momenten en UT-toppers uit het afgelopen collegejaar.
Bijvoorbeeld Willem Vos. De natuurkundige publiceerde in Nature.
Of Frans van Vught. Kent u `m nog? De oud-rector en -collegevoorzitter nam afscheid.
Frans Sevenstern, oud voorzitter van de raad van toezicht, kreeg een erepenning.
Jennie en Jannie tekenden samen voor zestig jaar schoonmaak op de UT.
Wim van Swaaij, de CT-hoogleraar Proceskunde, sleepte een Shellprijs in de wacht.
Steven Lugger was student bedrijfskunde en werd een echte popstar.
Fabian van Houwelingen won de tweede prijs op het internationale studenten pianoconcours.
Ingrid Breymann kreeg de Marina van Dammeprijs voor haar ondernemendheid.
Allemaal kandidaten voor een UT-Award zou je zeggen.
Groot was dan ook de schok toen bleek dat het bij de UT-Awards om heel andere zaken gaat.
De UT-bevolking kan namelijk stemmen op `de heetste chick van het jaar', `de meest sexy docent van het jaar', `de campusfossiel van het jaar', `de nerd van het jaar' en `de lekkerste kerel van het jaar'.
Daar sta je dan met je Nature-publicatie en je Shellprijs.
Jaren van noeste arbeid, nachten in het lab, weekenden achter de computer. En uiteindelijk leg je het af tegen een lekker koppie, een push-up beha en een laag decolleté.
That's life.
Campusgedachte
Vroeger was alles anders.
De eerste UT-studenten belandden in 1964 in een gespreid bedje van warmte en huiselijkheid. Ze aten verplicht met elkaar in de mensa. Er was een campushospita, door iedereen liefkozend `Ma' genoemd: een echt moederfiguur. Van stafleden die op de campus woonden, werd verwacht dat ze zich `mengden' met de studenten. Eén grote academische leefgemeenschap, dat was de campusgedachte. Zorg voor studenten, dáár draaide het om. Ouders konden hun zoons en dochters gerust naar Enschede sturen: in Twente werd goed op je kind gepast.
In het lustrumboek waarin de UT-geschiedenis van 1961 tot 2001 staat beschreven, zegt Tjeerd Plomp die in `64 als wiskundig instructeur begon: `De campusgedachte uitte zich er in dat studenten gemakkelijk bij medewerkers binnen konden lopen. Het gebeurde vaak genoeg dat ik tegen studenten, die vlak voor een tentamen zaten, zei: kom maar langs vanavond!'
Soms kwamen ze ook spontaan. Plomp: `We hadden de afspraak dat ze welkom waren als de buitenlamp brandde.'
Ziet u het voor zich? Een donkere campus, slechts verlicht door het welkome schijnsel van de buitenlamp van het gezin Plomp. Door de ramen zien we mevrouw Plomp chocomel inschenken voor een stel eerstejaars. Een schaal met sprits, op tafel een kwartetspel, een knisperende krant. Een van de gasten bespeelt het orgel.
Snik. Die goeie ouwe tijd.
Maar er is hoop!
Onderwijsprijswinnares docent Nicole Torka vertelt in deze krant dat studenten altijd bij haar thuis mogen komen. Gewoon, om even bij te praten.
En dat anno 2005. Hartverwarmend.
Wij adviseren Torka een goeie buitenlamp te halen bij de bouwmarkt.
Dan is dat geregeld.
Nu nog een nieuwe `Ma'.
