`Je moet een verhaal voelen in elke vezel van je lijf'
`Verhalen vertellen is de oudste kunstvorm ter wereld, maar het is nog springlevend' vertelt docent Wim Wolbrink. `De oeroude mondeling overgeleverde verhalen hebben nog steeds iets in zich dat aan ons appelleert. Ze zitten tjokvol archetypische elementen, die de tand des tijds ruimschoots doorstaan hebben. Het zijn herkenbare verhalen, vaak met een duidelijke knipoog, die graag verteld willen worden.'
Het afgelopen seizoen verzorgde professioneel verteller Wolbrink bij het Vrijhof Cultuurcentrum de workshop verhalen vertellen. Nu zijn de cursisten zover dat ze de verhalen publiekelijk kunnen vertellen. `Dat is nogal wat. Verhalen vertellen doe je zonder enig houvast. Je hebt geen boek, geen script en zelfs geen tekst. Je bent volkomen op jezelf aangewezen,' aldus Wolbrink.
Wolbrink ziet vertellers vaak vastlopen in een verhaal. `Veel mensen studeren een verhaal in en bedenken vooraf: zo en zo ga ik het doen. Dat werkt niet. Je moet in het verhaal staan. Het landschap en de mensen in je verhaal moet je echt zien. En dan vertel je wat je ziet. De tekst hoef je dus niet uit je hoofd te leren.'
Om dat te bereiken doceert Wolbrink met erg originele methoden. Cursiste Lisette Harting: `We gebruikten heel grappige technieken. Zo moesten we de verhalen soms tekenen of kleien.' Wolbrink: `Een verhaal moet echt gaan leven. Je moet het voelen, in elke vezel van je lijf. Soms komen mensen na de voorstelling naar me toe en zeggen `wow, ik zag voor me wat jij vertelde.' Voor mij is een verhaal ook de realiteit. Niet van de uiterlijke wereld maar van de innerlijke wereld. De wetenschap staat daar niet voor open. Maar volgens mij is er veel meer in het leven dan wij met ons verstand weten. Daar zouden wetenschappers hun ogen niet voor moeten sluiten.'
De doelgroep speelt een belangrijke rol bij de keuze voor een verhaal. Maar ook de persoonlijke voorkeur van de verteller is belangrijk. `Het verhaal moet echt een maatje worden, het moet bij je passen en je moet er affiniteit mee hebben,' vertelt Wolbrink. `De persoonlijkheid van de verteller speelt een grote rol. Bij toneel moet je je persoonlijkheid loslaten en proberen alleen je karakter te worden. In mijn ogen is dat, vooral bij het verhalen vertellen, volkomen onmogelijk.' Lisette Harting: `Tijdens de cursus werd een en hetzelfde verhaal soms door verschillende mensen verteld. Dan blijkt dat iedereen een eigen stijl heeft en de nadruk legt op andere details.'
De eindpresentatie van de cursus valt samen met de opening van de Nationale Verteldagen. Aanstaand weekend worden in heel Nederland, op de meest uiteenlopende locaties, verhalen verteld. Zo wordt Hengelo bezocht door de Karavaan der Vertellers. Zeven vertellers uit het hele land en vier muzikanten uit het hoge noorden verzorgen zondag een twee uur durend programma vol met verhalen en muziek.
Eindpresentatie cursus Verhalen Vertellen: vrijdag 3 juni, 20.00 uur, Amphitheater, gratis. Nationale Verteldagen: 3 t/m 5 juni, met o.a. Karavaan der Vertellers, 5 juni, 20.00 uur, Houtmaat (Houtmaatweg 9, Hengelo), vrij entree, vrije gift, meer info op www.nationaleverteldagen.nl
Zelfportret Wim Wolbrink, docent van de cursus verhalen vertellen.
