`We hebben iedereen er vanochtend letterlijk uit moeten vegen', grinniken Sanne Heerink en Rory Nuyens van de organiserende commissie. De meeste deelnemers wilden op maandagochtend hun warme matrasjes en luchtbedjes in het sportcomplex nog niet verlaten. Maar ja, de eerste sportactiviteiten gingen van start en dus moest iedereen eruit. Brak of niet.
De meeste gasten zijn meteen huiswaarts gekeerd. Hier en daar struint nog een verdwaalde Italiaan rond, op zoek naar espresso of een Turk die nog een ochtendje in Enschede stuk moet slaan voordat het vliegtuig weer opstijgt.
Met z'n achthonderden waren ze uit 42 verschillende landen gekomen voor de Agora: het belangrijkste evenement binnen de Europese studentenvereniging AEGEE die zeventienduizend leden telt. Twee keer per jaar komt een afvaardiging van de leden bijeen, voor de spring, dan wel de fall agora. Ze praten over verenigingszaken, stellen het beleid vast, kiezen nieuwe leden voor het Europese verenigingsbestuur in Brussel en feesten en netwerken er op los. Dat gebeurt steeds in een andere stad, vorige week dus in Enschede, van 4 tot 8 mei.
Sanne en Rory blikken tevreden terug. Alles ging eigenlijk van een leien dakje, zeggen ze. Wel was er van tevoren nog wat lastminute visa-stress. Sanne: `Sommige Turkse studenten hadden nog geen paspoort en zonder paspoort konden wij geen visum voor ze regelen. Uiteindelijk is dat allemaal toch gelukt.' Het hele visa-circus blijft echter een probleem, vertelt Rory. Niet voor niets zijn binnen AEGEE de Visa Freedom Fighters actief, ze lobbyen voor het afschaffen van visa voor Europese studenten. Rory: `Sommige landen stellen steeds zwaardere eisen, studenten moeten allerlei officiële documenten tonen. Dat beperkt de mogelijkheden. Enkele studenten uit Wit-Rusland moesten daardoor zelfs afhaken.'
Het thema van de Enschedese Agora was: Use your past to build our future. De bijeenkomst viel samen met de viering van 5 mei en de studenten waren dan ook aanwezig bij het bevrijdingsfestival in Hengelo. Rory: `Een geschikte combinatie. Europese integratie komt voort uit de Tweede Wereldoorlog en onze vereniging dus eigenlijk ook.' Workshops over de islam in Europa, de Europese grondwet en internationale samenwerking sloten daar verder op aan. `s Avonds werd er gefeest. Een stamppottenbuffet op de Oude Markt met muziek van de Hermes House Band, een feest in de Pakkerij en als afsluiting een international party op de campus. Sanne: `Sommige leden komen naar een Agora puur om te feesten. Overdag slapen ze. Maar bij ons kon dat niet. Overdag ging het sportcentrum op slot en ze konden dus niet de hele dag blijven pitten!'
AEGEE bracht voor de organisatie honderdtwintig activisten op de been. `Die hebben bijvoorbeeld de meer dan twintigduizend boterhammen gesmeerd', lacht Sanne. `Daar zijn veertien mensen elke dag uren mee bezig geweest. Ook hebben we een enorme taart laten maken omdat AEGEE twintig jaar bestaat. Voor alle 800 deelnemers was er een stukje. Dat werd erg gewaardeerd.'
Volgens Rory, die geldt als een Agora-diehard, verdient de Enschedese editie een negen. `We hadden een leuk sociaal programma en interessante workshops. Bovendien heerste er een hele positieve sfeer. Op een agora moeten de leden het beleid van het bestuur in Brussel goedkeuren. Dit keer stemde 89 procent ermee in. Dat is veel.'
De UT stelde de campus beschikbaar. De studenten sliepen in het sportcentrum, de workshops vonden plaats in de Waaier. `We mogen maar veertig euro per deelnemer vragen', zegt Sanne. `Daar heb je in Nederland dus geen hotel voor.' Rory: `Zonder de hulp van de UT was het ons niet gelukt.' De universiteit had er zelf uiteraard ook belang bij. Rory: `Vorige week woensdag kregen tachtig Agora-bezoekers al een rondleiding over de campus en een presentatie over de master European Studies.'
De twee organisatoren bewaren goede herinneringen aan het vijfdaagse evenement. Hoogtepuntje? Rory: `De staande ovatie die we zondagavond als commissie kregen deed me wel wat.' Sanne: `Al die blije rare mensen en al die activisten die vrijwillig bezig zijn, heel mooi om te zien.'
Voor de commissie zit het er nog niet op. Ze moeten nog een evaluatie schrijven. Daar heeft de volgende commissie dan weer wat aan. In de herfst is het de beurt aan de Turkse collega-vereniging in Izmir. Sanne en Rory hopen van de partij te zijn. Dat is immers het leuke van een Europese vereniging: reizen en contacten leggen. Rory: `Als je niet aan dit soort dingen deelneemt kan je net zo goed lid worden van een gewone vereniging.' Sanne: `Ik denk dat ik komende zomer daarom maar naar Italië op vakantie ga. Heb nu zoveel adresjes!'
Achthonderd studenten aan de maaltijd op de Oude Markt in de Enschedese binnenstad. Foto Maurits Diephuis
