`De tijdschriftenredacties zijn de echte heersers van de wetenschap', stelt Jacobs, hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen en lector aan de Hogeschool van Amsterdam. `Onderzoekers passen hun artikelen aan als redacties dat willen. Vaak zegt een anonieme reviewer: ik zou die ene meneer nog citeren. En dan weet je bijna zeker dat hij zelf die `ene meneer' is. Dat is namelijk goed voor zijn citatiescore. Het is een soort maffia. Onderzoekers doen weinig met opmerkingen van collega's. Daar luisteren ze niet eens naar. Maar het commentaar van een tijdschrift is heilig.'
Er wordt ook te veel gepubliceerd, vindt Jacobs. `Vaak staat er helemaal niets in een artikel. Daarom geloof ik ook niet in de `kennisparadox'. Het is niet paradoxaal dat wetenschap in Nederland zo weinig wordt toegepast. De meeste `kennis' is volstrekt onbruikbaar. Wetenschappers zouden meer met hun voeten in de modder moeten staan.'
Jacobs is een voorstander van toegepast onderzoek. `Opdrachtgevers zijn veel kritischer en houden je scherp. Je hebt er ook wel eens ruzie mee, maar dat is niet erg. In de ivoren toren leer je minder. Commerciële opdrachtgevers beknotten misschien je vrijheid, maar dat doen tijdschriften ook.'
