`Een emmer blijft een emmer' dacht Laura van Strien na een paar industriële marketingfuncties. Dus zette de bestuurskunde-alumna haar zinnen op een product waar ze wel haar ziel en zaligheid in kwijt kon. Het werd de cultuur, in Hengelo.
Op het toneel van het Hengelose Rabotheater bouwen technici het decor op voor de show van Tineke Schouten. Tussen het pluche van de lege schouwburgstoelen poseert Van Strien voor de fotograaf. `M'n haar zit wel een beetje grieperig,' verontschuldigt ze zich.
Het theaterseizoen draait op volle toeren en even uitzieken is er voor Van Strien (33) niet bij. Met koortsige stem schetst zij even later in de artiestenfoyer haar ietwat grillige loopbaan, met als voorlopig eindstation de Hengelose schouwburg, waar zij sinds eind 2002 hoofd marketing en verhuur is.
De werkdruk is hoog: een gemiddelde werkweek telt 50 uur, zeven werkdagen per week is niet uitzonderlijk, en het salaris is laag. `Maar ik heb tot nu toe nergens met zo veel plezier gewerkt als hier,' zegt Van Strien stralend.
Ze studeerde in `96 af bij de internationale richting van bestuurskunde en wilde een baan met een exporttintje. Die kreeg ze bij de VOS-groep in Oldenzaal, waar ze voor verschillende werkmaatschappijen marktonderzoek deed en glasvezelversterkte kunststof pijpen internationaal probeerde weg te zetten. `Het verkennen en opentrekken van nieuwe markten is ontzettend leuk werk. Maar dat moet wel gevolgd worden door de juiste verkoopacties. En met maar anderhalve man op de verkoopafdeling ging dat wat moeilijk.'
Vandaar dat Van Strien na twee jaar overstapte naar een verpakkingsbedrijf in Oldenzaal. Daar leidde ze de verkoop- en marketingafdeling en reisde heel Europa af. `Ook heel leuk. Maar ik had niet het gevoel dat ik mijn hele ziel en zaligheid in het product kon leggen. Een emmer blijft toch een emmer.'
Een vergelijkbaar gevoel maakte zich na een tijdje van haar meester in haar volgende marketingbaan, bij een Almelose producent van chemische mengsels. `Toen ben ik eens een half jaartje na gaan denken over wat ik nou echt wilde. Marketing vond ik leuk, maar dan wel voor een product waar ik iets mee heb.' Van Strien zette haar zinnen vervolgens op de evenementensfeer en liep al snel tegen `de ideale vacature' voor hoofd marketing & verhuur voor het Rabotheater aan. `Precies wat ik wilde.'
Behalve de publiekswerving voor de culturele evenementen doet Van Strien ook de commerciële verhuur van de multifunctionele schouwburgruimtes, voor congressen, recepties, feesten, presentaties.
Waar haalt ze als marketeer de grootste voldoening uit: een uitverkochte voorstelling of een vette deal met een huurder? `Een voorstelling van Tineke Schouten raakt bijna vanzelf uitverkocht, daar hoef je als marketeer weinig aan te doen. Het is leuker om te zien dat extra marketinginspanningen voor een minder toegankelijke, maar waardevolle voorstelling, succes hebben. En de commerciële zaalverhuur ben ik steeds leuker gaan vinden. Als op een avond alle zalen in gebruik zijn voor een feest van 2000 man en alles loopt op rolletjes, dan geniet ik daarvan.'
Een bestuurskundige als cultuurmarketeer. Voelt ze zich afgedwaald?
`Nee, ik ben tot nu toe nergens zo op mijn plaats geweest als hier. Bovendien heb ik nooit het idee gehad dat ik op de UT een vak heb geleerd. Wel een manier van denken, en die gebruik ik hier elke dag.'
Laura van Strien: …bestuurskundige als cultuurmarketeer… (Foto: Arjan Reef)
