Leeuw
Ik ben trots dat ik in een land woon waarin dit kan. Waarin geen hooligan op deze dwaze intimidatie reageert. Maar tegelijk besef ik dat deze tolerantie wordt gefundeerd door een mateloze hoogmoed. Alleen landen die zich volstrekt onaantastbaar wanen staan toe dat er zo met hun nationale eer wordt gespot. (Ach, gun die arme Turken ook hun feestje). Wij zijn niet de kat die iedere indringer grauwend en krabbend uit zijn territorium verdrijft. Wij zijn de volgevreten leeuw die de altijd hongerige vogeltjes grootmoedig toestaat de luizen uit zijn manen te plukken. En die zich niets aantrekt van hun gekwetter.
Nogmaals, ik ben trots dat ik in een land woon waarin buitenlands vlagvertoon niet leidt tot geweld. Maar tegelijk maak ik mij zorgen. Als zo'n groot deel van onze bevolking zo luid en zo demonstratief blijk geeft zich niet Nederlander te voelen met de Nederlanders, maar Turk, dan is er ergens in het integratieproces iets vreselijk misgegaan. Verschillende culturen zijn fantastisch, die geven een land alleen maar kleur. Maar zodra het gevoel van anders zijn het niveau van de nationaliteit bereikt - en dat is waar een vlag voor staat - dan riekt dat naar Joegoslavische toestanden. En die komen de stabiliteit op de lange duur niet ten goede.
Het is volstrekt begrijpelijk dat de Surinaamse Nederlander wat harder juicht bij een doelpunt van Kluivert dan bij eentje van Van Bommel. Zoals de Tukker een warmer gevoel krijgt bij een doelpunt van Vennegoor of Hesselink. Maar de Nederlandse driekleur is van ons allemaal. Ze vertegenwoordigt een ieder die hier woont. En die daar zelf voor kiest. O, ik begrijp de moeilijke afweging van het kwetterende vogeltje. Als hij werkelijk deel vande leeuw wil zijn, zal hij zich er door moeten laten verschalken.
