De toevoeging van Karel Knip is een belangrijke. Zonder bejaarden is de varkensflat het zoveelste ecologische concept waarin de mens zichzelf vergeten is. In onze plaatjes van voedselketens komen wij zelf doorgaans niet voor. Of erger, wij tekenen onszelf daar helemaal bovenin. Als een bijkans goddelijk eindstadium van het leven. Zelfs de meest milieubewuste mens die al zijn inkopen in de kringloopwinkel doet, die al zijn afval scheidt ten behoeve van hergebruik, zelfs die mens vergeet dat zijn eigen lichaam ook herbruikt kan worden. Nou okee, een orgaan doneren aan iemand wiens eigen niet meer werkt, dat willen we eventueel nog overwegen. Maar daarvoor zijn de organen van de gestorven bejaarde niet meer geschikt. Die hebben alleen nog waarde als orgaanvlees. En daar zijn varkens nou weer dol op.
Kortom, de bejaarde was de missing link in de varkensflat. Geen stookkosten. Geen gesleep met stoffelijke overschotten. Geen luchtvervuiling bij crematie. Geen beslag op schaars oppervlak bij begraving. En ook sociaal gezien is het een uitkomst. Met zoveel lieve biggetjes als benedenburen komen de kleinkinderen opa en oma weer graag bezoeken.
Wij van diergaarde Blijdorp waren jaloers op dit plan. Zelf proberen we ook ijverig dat oude idee van dieren per soort geïsoleerd in kooien los te laten, en de dieren weer terug te plaatsen in hun biotoop. Een natuurlijke omgeving waarin dieren eten en gegeten worden. Daarin zouden we ook de mens weer een plaatsje kunnen geven. Met name ons nieuwe Oceanium met de haaientunnel biedt een zee van mogelijkheden. Menig Rotterdamse bejaarde zal zo'n authentiek zeemansgraf verkiezen boven de varkensmaag. En voor de kinderen zal het een gedenkwaardige dag zijn. De dag dat ze vrij kregen van school om gezellig met de hele familie oma naar Blijdorp te brengen.
