Eenderde van alle studenten voelt zich bij brand onveilig in zijn kamer, zo meldt stichting Students Against Fire. Dat is weinig. De stichting zou ernaar moeten streven dat alle studenten in geval van brand verontrust raken en hun kamer verlaten.
Waarschijnlijk bedoelt de stichting wat anders. Bijvoorbeeld dat eenderde van de studenten bang is dat de zaak ooit de hens zal gaan. Visioenen van likkende vlammetjes aan het plafond, je kent het wel. Het is niet goed voor je nachtrust.
Het gevaar zit 'm in brandbare troep in de buurt van apparaten die te lang stand by staan. Denk aan jullie gemeenschappelijke ruimte met de jaren tachtig kleurentelevisie, de drie jaargangen Volkskrant opgetast tot aan het plafond, en het geduldig verstrijken van een lange, broeierige zomervakantie.
Stichting Brein denkt ergens anders aan. Onder elk studentenbed zoemt een plank, vraag maar aan Tim Kuik, de veel geprezen lijsttrekker van Leefbaar Internet. Die plank kopieert 24 uur per dag illegale software van het web. Zoemerdezoem - dag in, dag uit.
Dat kan tijden goed gaan, glimlacht Kuik. 'Maar op een gegeven moment wordt die plank heet. Het brandhout vat vlam. De plank zoemt niet meer, maar knapt, knettert, suist van de zuurstof die hij gulzig uit de hoeken van het piratenhol zuigt. 'Brand in zicht!', ijlt de piraat in zijn slaap, terwijl de vuurrode tongen zich onder zijn bed vandaan likken, zich langs de netwerkkabels een weg smeulen naar de papiersnijder, het scannertje, en die duizenden cd's met warez. Dikke zwarte rook ontwikkelt zich boven de campus.' Tim Kuik glimlacht nog steeds.
Schaap
Daarbuiten, in Yorkshire, loopt een schaap. Een gure westerstorm giert over de ruige heuvelrug, waar het dier speurt naar smakelijke sprietjes. Met zijn kont in de wind en zijn snuit schuivend door de schrale begroeiing trotseert hij de ontberingen van het weer, een Brits schaap waardig. Geen terrein zo ruig of hij vindt er wel zijn dagelijkse portie groenvoer.
Soms gaat het ook wel eens mis natuurlijk, maar daar zeur je als doorgewinterd schaap niet over. Een blaadje van een braamstruik ziet er verleidelijk sappig uit, maar eenmaal in de mond smelt het niet echt op de tong. Sterker nog, je tong zwelt en je bek krijgt er blaren van. Maar ach, na een dagje korstmos kauwen trekt dat wel weer bij.
Dat zijn baasje gillend was weggerend toen hij hem vriendschappelijk had toegeblaat verbaasde het schaap, maar lang stond hij er niet bij stil. Ook aan het roodwitte lint dat even later om zijn graasheuvel werd gespannen stoorde hij zich niet echt. Pas toen de veearts een naald in zijn bil zette en er vandoor ging met zijn bloed, moest hij opeens denken aan zijn 7.000 vriendjes die vorig jaar van de naburige heuvel waren gehaald en een eindje verder in brand waren gestoken. Sidderend kroop het schaap achter een rotsblok en wachtte op wat komen zou.
'Eén schaap maakt nog geen mkz' dacht de Batavierenracecommissie afgelopen weekend nog. Totdat de Tweede Kamer gisteren een boycot van Brits vee eiste. Toen moest de Batacie opeens denken aan haar 7.000 vriendjes die ze vorig jaar naar huis moest sturen omdat een nietig virus de race der races had lamgelegd.
Sinds gisteren zit de Batacie sidderend op haar kamer, wachtend op wat komen zal.
