Sommigen geven er niks om, anderen kleuren van onder tot boven. Vandaag is het Valentijn. De dag om je geheime liefde een kaartje te sturen. Maar bovenal, een dag dat de liefde in de lucht hangt. Ook op de universiteit. Voor menigeen drijft er een roze wolk boven de campus. Soms blijft die hangen, soms verandert die in een fikse stortbui. Binnen de UT zijn heel wat relaties opgebloeid. Tussen medewerkers, tussen studenten, tussen medewerkers en studenten...Bijzonder? Gelukkig niet. Uit onderzoek van de bekende Ieteke Weeda, sociologe aan de Wageningse landbouwuniversiteit, blijkt dat een op de tien Nederlanders zijn partner op het werk ontmoet. Een op de drie werknemers is wel eens verliefd geweest op een collega en een op de tien heeft ervaringen met seks op de werkvloer.
UT-Nieuws spoorde een aantal UT-geliefden op. Dat viel niet altijd mee. Al gauw ontstaat immers mist of wordt een rolgordijn neergelaten, maar gelukkig niet bij iedereen. Weeda: 'Bij verliefdheid op de werkvloer hoeven helemaal geen conflicten te ontstaan. Maar een werknemer die een relatie heeft met een collega, heeft de schijn tegen. Het allerbeste is om erover te praten. Openheid is het sleutelwoord.'
Ellen van Oost (46), universitair hoofddocent, faculteit WMW en Dirk Stemerding (50), opleidingsdirecteur WWTS, faculteit WMW.
Waar hebben jullie elkaar leren kennen?
Ellen: 'We zaten in dezelfde onderzoeksgroep die toen in de Boerderij was gevestigd. Bij mij begon de verliefdheid op een zeilweekend dat we met de groep hadden, ongeveer een half jaar nadat ik er was komen werken.'
Dirk: 'De Boerderij, dat was een heel bijzonder gebouw om als collega's met elkaar te delen. De contacten in de groep waren heel hecht en persoonlijk. Vruchtbare grond voor het opbloeien van een relatie, al heeft het bij mij wat langer geduurd voor het zover was.'
Ellen: 'In het voorjaar van 1981 kregen we wat met elkaar. In 1988 zijn we gaan samenwonen.' Dirk: 'Gek is dat, ik heb 1982 in mijn hoofd.'
Heeft Valentijn enige betekenis voor jullie?
Ellen: 'Nee, geen enkele. Ik zie de opkomst ervan in Nederland louter als een commercieel gebeuren wat voor mij niets met liefde en genegenheid heeft te maken.' Dirk: 'Ik heb van Valentijn niet zoveel verstand. Moet je dan niet juist je geheime liefde koesteren?'
Hoe is het om te werken voor hetzelfde bedrijf?
Ellen: 'Ik weet niet beter en vind het prima. Werk is toch een belangrijk onderdeel van je leven, en dat van de ander ken je dus heel goed. Dat schept verbondenheid en vertrouwen. Voordeel is dat dingen niet meer uitgelegd hoeven worden. Werk en privé zijn bij ons erg met elkaar verbonden.'
Dirk: 'We zijn nog steeds directe collega's binnen dezelfde leerstoelgroep, maar hebben wel duidelijk onze eigen werkterreinen. Het is prettig om goed van elkaar te weten waar je in je werk mee bezig bent. Maar samen artikelen schrijven of onderwijs geven zou ik toch niet willen.'
Zien jullie elkaar regelmatig tijdens de werkuren?
Ellen: 'Ja, dat mag je wel zeggen. Onze kamers liggen zelfs naast elkaar! We steken regelmatig het hoofd om de deur om even te overleggen wie de kinderen gaat halen en wie er gaat koken.' Dirk: 'Het zou nog heel ingewikkeld worden als we ooit op verschillende plekken terecht kwamen.'
Cis Twilt-van Giessen (56), vakgroepsecretaresse CT-KMP/AMK en Frank Twilt (59), opleidingsdirecteur TW.
Jullie hebben elkaar op de UT leren kennen?
Cis: 'Ja, heel lang geleden. Toen werden er nog gezamenlijke borrels gegeven in de Bastille. De exacte datum is 26 maart 1970. Daar werd ook de afspraak gemaakt om de poedelprijs, die Frank tijdens een kegelavond had gewonnen, samen soldaat te maken.' Frank: 'Wat begon met de poedelprijs, bleek later de hoofdprijs te zijn.'
Hoe lang zijn jullie inmiddels een paar?
Cis/Frank: 'Afgelopen september waren we dertig jaar getrouwd!'
Bevalt het werken bij hetzelfde bedrijf?
Cis/Frank: 'Het is leuk om achter elkaars verhalen ook de mensen te kennen. Wij hebben altijd stof tot praten, maar het gaat echt niet alleen over de UT.'
Gezellig samen opstaan en samen op weg naar het werk?
Cis: 'Nee, ik sta het eerst op. We trekken wel gelijktijdig de deur achter ons dicht. Frank gaat tegenwoordig op de fiets en ik meestal met de auto. Ik ben meer een mooi-weer-fietser.'
Hoe is het contact onder werktijd?'
Cis: 'Regelmatig telefoneren we om af te spreken hoe laat we elkaar zullen treffen. Meestal resulterend in wachten. Daar kunnen de collega's van Toegepaste Wiskunde over meepraten. Zij steken me dan ook een hart onder de riem. Zo van: hij staat al op de gang, kan elk moment komen. Gedurende de lunchtijd maken we regelmatig een wandeling over de campus om een frisse neus te halen.'
Hebben jullie iets met Valentijn?
Cis/Frank: 'Nee, niet echt. We hebben onze hoogtijdagen die we op een gezellige manier samen met de kinderen vieren.'
Alexander van Amerongen (22), student WB en Florentine Lourens (20), studente WB.
Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
Alexander: 'We hebben elkaar niet op de UT leren kennen. Twee jaar geleden kwam ik haar met uitgaan tegen in Arnhem. Zij was toevallig even in Nederland, want op dat moment studeerde ze nog in Engeland.'
Is het leuk om samen aan dezelfde universiteit te studeren?
Alexander: 'Ik vind het wel handig. Je kent elkaars studieopzet en de wijze van studeren, maar we studeren dus niet hetzelfde.'
Samen naar de UT op de fiets en samen aan de lunch?
Alexander: 'Heel af en toe fietsen we samen naar de UT. Dat ligt aan het rooster en of het met mijn bestuurswerk uitkomt. Hetzelfde geldt voor het lunchen. Als we 's avonds niet veel tijd hebben voor elkaar, dan is lunchen wel een goede oplossing.'
De studie lijdt er niet onder?
Alexander: 'Op dit moment studeer ik niet veel, omdat ik in het bestuur van Isaac Newton zit. Geen idee dus of mijn studie er onder zou lijden. Het voordeel van allebei op de UT studeren is dat we elkaar nu wat vaker kunnen zien doordeweeks. Vorig jaar was dat wel anders toen Florentine in Wageningen studeerde. We zagen elkaar alleen in de weekenden.'
