Zeven kunstenaars zijn door cultuurkoepel Apollo uitgekozen om in de Vrijhof hun werk te tonen. Hun kunst is in lijn met het nieuwe cultuurbeleid van de UT, dat 'woest aantrekkelijk' wil zijn. Dat is ook de naam van de nieuwe expositie die vorige week werd geopend.
Cultuurcentrum Vrijhof vroeg Moes Wagenaar en Daphne Wassink, beiden van Apollo, werken uit te kiezen voor deze tentoonstelling. De diversiteit is groot. Er is een hele schare aan soorten te bekijken: kijkkastjes, foto's, schilderijen, ruimtelijk werk en tekeningen. In eent gastenboek kan de bezoeker zijn kunstzinnige uitingen kwijt. Een van de uitverkorenen is Petra de Vries. Zij toont ruimtelijk werk en twee tekeningen. Na de AKI begon zij haar eigen atelier. Ideeën haalt zij vooral uit haar kindertijd. Het rekje met het regenjasje en de laarsjes eronder is daar één van. Het kledingstuk is helemaal gemaakt van tempozakdoekjes. Ze legt uit waarom: 'Vroeger toen je klein was en door de regen liep, veegde je je neus altijd af aan de mouwen. Om te voorkomen dat je jas vies wordt, bedacht ik dit jasje van zakdoekjes'.
De inspiratie van Tessa Lieffering komt uit een heel andere hoek. Tegenover het 'onschuldige' kinderlijke van De Vries, vinden we bij deze kunstenaar nuchtere realiteit. De oorsprong van haar schilderijen is meestal het nieuws. Zij toont de gewelddadige zaken die hierin voorkomen, maar dan wat milder. Zo wordt het meer een sprookje. Het is de bedoeling, zo legt ze uit, om bij het zien van het doek midden in het verhaal te vallen.
De zaken die Daan Roosegaarde tentoonstelt, zijn wat moeilijker te begrijpen voor de gemiddelde bezoeker. Het is puur een vormenstudie over werken en leven. Hij combineert kunst en architectuur. Dat hij zijn hart en ziel erin legt, wordt al snel duidelijk. Op de vraag of hij alleen met de AKI in touw is, antwoordt hij met een grote glimlach: 'Ik ben vooral fulltime met mijzelf bezig.' Het idee voor zijn creatie begon tijdens een studiereis door Portugal en Marokko. Daar maakte hij kennis met nomaden en het fenomeen water, waar hij tekeningen bij begon te maken. Bovendien was hij veel bezig met dromen en slapen. Vandaar de bedspiralen die je in het hele kunstobject terugziet. Eigenlijk bestaat het totale voorwerp uit een grote hoeveelheid bedden. Maar af is het nog lang niet, want uiteindelijk moet er een woning ontstaan. Een heel vrij en open huis, waarin de ene ruimte overvloeit in de andere, een soort transparantie. Pas bij zijn afstuderen over anderhalf jaar hoeft zijn creatie pas klaar te zijn. Wat zijn Roosegaarde's toekomstplannen? 'Misschien een verdieping van de studie, maar eventueel ook de architechtuur in. Eigenlijk weet ik het nog niet. Anderhalve week geleden was ik nog een totaal ander persoon dan ik nu ben. Dus laat staan dat ik weet hoe ik er tegen die tijd voorsta.'
Werk van deze en nog vier andere kunstenaars is tot 15 februari te zien in de expositieruimte van de Vrijhof.
Lobke Brouwer
De expositie 'Woest aantrekkelijk' werd vorige week geopend.
