Uit het lood

| Redactie

Hato, Curaçao. KLM vlucht 789. Gelukkig heb ik ruimschoots op tijd ingecheckt, want bij de douane loop ik een fikse vertraging op. Waar ik heen ga? Amsterdam, zeg ik. Of ik dan wel de noodzakelijke prikken heb gehaald? Nee, wist ik veel! Nou, dat zou ik dan toch nog snel maar even doen. Het wemelt daar in Europa van de ziektes die we hier niet kennen. Daar heeft u geen weerstand tegen opgebouwd. Ziet u die meneer daar in die witte jas en zonnebril? Die kan u vast wel helpen.

Hartelijk

De vriendelijke spaanssprekende man neemt mij mee naar zijn kamertje. Naar Europa zei u? Okee, dan beginnen we met meningitis. Nee, voor een injectie is het te laat. Ik geef u ampullen. Uw lichaam kan de werkzame stof daaruit tijdens de vlucht via de maagwand opnemen. De ampullen zelf poept u na de landing weer uit. Als u die netjes inlevert bij mijn collega's in Amsterdam, krijgt u van hen uw statiegeld terug. We doen aan recycling, weet uw wel. Om het milieu te sparen.

Meningitis, dat zijn 2 ampullen. Eentje tegen de A-variant en eentje tegen de B-variant. Glaasje water erbij? Okee, gaan we door met mond- en klauwzeer. Dat zijn er ook 2. Eentje voor de mond en eentje voor de klauwen. Eens kijken, o ja, dan krijgen we de gekke koeienziekte. Dat zijn er zelfs 3. U weet maar nooit welke evenhoevige u treft. Deze is tegen scrapie, deze tegen BSE en deze tegen Creutzfeldt-Jakob. Gaan we door met RSI. Of weet u wat, neemt u er daar meteen maar 2 van - het heerst nogal. Hap slik weg. Krijgt u deze tegen de windmolenfobie. Deze tegen de Fortuynzucht. En jawel, dan hebben we hier alweer de laatste ampul. Een hele belangrijke. Tegen de Elfstedenkoorts. Als u daar in uw conditie door getroffen wordt zult u dat niet overleven. Mooi, dat is 't ie dan. Een kopje thee om de nare smaak weg te spoelen? Alstublieft, dan wens ik u een plezierige vlucht. En denk eraan: de ampullen op Schiphol netjes inleveren.

Nou, echt plezierig is de vlucht niet. De stewardess komt zelfs bezorgd vragen of ik het voorgeschotelde eten misschien niet lekker vind. Ik antwoord dat de maaltijd vast verrukkelijk is, maar dat mijn buik zo vol met ampullen zit dat er domweg niets meer bij kan. Ter vertroosting legt ze een hand op mijn schouder. Ze kent het probleem. Ze heeft vaker spoedkuurders aan boord.

Eenmaal op Schiphol spoed ik mij naar de douane. Of ik nog iets aan te geven heb? Nee, zeg ik, maar kunt u mij misschien vertellen waar ik mijn ampullen in kan leveren? Nors wijst de beambte mij de weg naar het toilet. "En dan oprotten!" Aan die befaamde Hollandse hartelijkheid zal ik vast ooit wel eens gewend raken.


Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.