De hoogtestage van De Skeuvel is inmiddels een traditie geworden. Aan het eind van het jaar gaan de schaatsen uit het vet en wordt er afgereisd - met eigen auto's - naar een snelle baan. Vorig jaar ging de reis naar Italië en nu naar het zuidelijke puntje van Duitsland, Inzell. Bitter koud, maar o zo gezellig.
Ruim een week begaven de dertig leden van de Drienerlose schaatsvereniging zich op het gladde ijs van Inzell. 'Een supersnelle baan. Als je daar op schaatst, dan weet je werkelijk niet wat je overkomt. En als je dan die Romme ziet. Pfff. Vier slagen op het rechte eind en dan is ie al weer bij de bocht. En het gemak waarop dat gebeurt. Indrukwekkend, hoor', aldus Den Hartog.
Zelf zegt de vierdejaars TCW-studente niet met het duo gesproken te hebben. Zou ook amper gekund hebben, want de UT-schaatsers moesten tijdens hun stage flink in de beugels. Twee professionele schaatscoaches waren ingehuurd om de groep van dertig klaar te stomen voor de wedstrijden die komen, waaronder de UT kampioenschappen van 17 januari. En om daar straks goed voor de dag te komen moest er in Inzell getraind worden. Hard getraind. Twee keer daags stonden de Skeuvelaars op de ijzers. 's Morgens van half tien tot half twaalf en 's middags van half een tot half 4. Pas 's middags na vieren was er tijd voor iets anders. Skieën, zwemmen of juist iets passiefs.
Den Hartog: 'Aan het begin van de week was het nog wel vrij rustig, maar tegen het eind werden de trainingen steeds intensiever. Er is werkelijk op van alles geoefend. Conditie, techniek, snelheid etcetera. Maar behalve dat we flink trainden, hebben we ook ontzettend veel lol met elkaar gehad. Ik kan me ook niet heugen dat er ooit zoveel mensen mee zijn geweest op een hoogtestage van de Skeuvel. Meestal zijn het er vijftien of twintig, nu dus dertig. En dat is goed voor onze vereniging.'
Al die leden moesten hun muts wel goed over de oren trekken,want de temperatuur zakte soms tot 25 graden onder het vriespunt. 'Je moest daar inderdaad wel oppassen om geen lichaamsdelen te bevriezen. Zonder muts kon je daar beter niet naar buiten gaan. Anderzijds was het ook wel goed vol te houden omdat het daar niet zo hard waait als in Nederland.'
Weer terug in Enschede hebben de leden van de Skeuvel het vizier nu nadrukkelijk gericht op de UT-kampioenschappen in Deventer. Op 17 januari is ijsbaan De Scheg het decor van de UT-titelstrijd.
Aan bespiegelingen over eventuele kanshebbers waagt Den Hartog zich niet, maar zelf schaart ze zich niet tot de favorieten. 'Zeker niet. Ik ben pas vorig jaar begonnen te schaatsen. Ik ben een recreant, met de 500 meter als mijn beste afstand. Maar je hebt bij ons wel schaatsers die tegen de subtop aan zitten. Zij maken onderling wel uit wie de nieuwe UT-kampioen wordt', aldus Den Hartog.
KADERTJE
De UT kampioenschappen schaatsen op de 400 meter baan van de Deventer Scheg op 17 januari beginnen 's morgens om 9.00 uur en duren tot 12.30 uur. De heren rijden 500, 1500 en 5000 meter. De dames 500, 1500 en 3000 meter. Voor opgave, Geert Bongers, tel: 053-4895008 ([email protected]).
Uitslagen
Slapping Studs wint ijshockeykraker
De ijshockeyers van The Slapping Studs hebben de ijshockeykraker tegen hun grootste rivaal - Thor uit Amsterdam - in hun voordeel beslecht (6-4). In een zinderende thriller kwamen de Amsterdammers halverwege de wedstrijd op een 4-2 voorsprong. Maar in de derde periode lieten 'de Studs' zien over meer kwaliteit te beschikken. Aan Enschedese zijde werd sneller gespeeld en dat resulteerde in een drie fraaie treffers. Bij Thor stokte de produktie. De UT-ploeg kwam niet meer in gevaar en hield de voorsprong vast tot aan het eindsignaal. De zwaar teleurgestelde spelers van Thor voelden er na afloop van de wedstrijd weinig voor hun Enschedese rivalen de hand te schudden. The Studs zijn door dit resultaat nog volop in de race voor het kampioenschap.
Diok verliest sleutelduel
De badmintonners van Diok hebben het sleutelduel tegen WIK met 4-3 verloren. Daardoor is degradatie nagenoeg onafwendbaar. De heren van Diok wonnen hun partijen, de dames verloren. Bij Diok ontbraken Piret Kart (werk) en Annelies van der Veen (blessure, zie rubriek). Ook Diok 2 kwam dit weekend niet tot winst. De ploeg verloor van Denekamp.
DE BLESSURE VAN DE WEEK
In de laatste competitiewedsrijd van 2001 - op 16 december - ging het helemaal mis met Annelies van der Veen. De badmintonspeelster van Diok 1 was in een rally met haar oppente van ATP/Elo verwikkeld, toen het gebeurde. Bij het reiken naar de shuttle hoorde iedereen in de zaal opeens een harde knal. Geen pijn bij Annelies, maar wel een knal. De knal van toen blijkt nu het begin van een lange lijdensweg. Diagnose: gescheurde achillespees. Gevolg: weken in het gips en daarna weer opnieuw leren lopen. Het zal je maar gebeuren en het overkwam de onfortuinlijke speelster van Diok. Persoonlijk leed met als sportief gevolg dat het eerste van Diok klassenbehoud wel op zijn buik kan schrijven. Hard maar waar.
Van der Veen: 'Als mij dit niet was overkomen, waren we er misschien wel ingebleven. In het sleutelduel van afgelopen weekend - tegen WIK - wonnen de heren en verloren de dames. Dat is jammer, want als we op volle sterkte waren geweest dan had ik het nog wel eens willen zien. Ik geloof echt dat we dan een kans hadden gemaakt. Maar je kunt er nu toch niets meer aan veranderen. Die knal zal ik niet snel meer vergeten. Toen het gebeurde voelde ik helemaal geen pijn. Vond ik ook zo vreemd. Het heeft zelfs enige ogenblikken geduurd voordat ik besefte dat dat geluid bij mij vandaan kwam. Ik zat net lekker in de wedstrijd.
Voorlopig is badmintonnen er voor mij niet meer bij. De komende weken of misschien wel maanden ben ik uitgeschakeld. Been in het gips en rustig aan doen, dat is het motto. Hoe lang ik er precies uit lig, weet ik niet. Daar hoor ik verschillende verhalen over. Ik weet wel dat ik straks weer helemaal opnieuw moet leren lopen. Want als ik nu ga forceren is de kans groot dat ik andere blessures krijg en dan ben ik nog verder van huis. Er is helemaal niets aan te doen.'
