'Wel belangstellenden, geen sollicitanten', zegt Maarten van der Zanden, commissaris sport over de wervingscampagne. 'Wel is er nu één persoon aangenomen en verder zijn we nog in gesprek met twee studenten. We hebben goede hoop dat er 3 fte kan worden aangetrokken voor de nieuwe sportraad.' Het huidige bestuur van de raad bestaat uit 5 fte. Twee bestuurders minder, dus zal er flink gesnoeid moet worden in het takenpakket. Van der Zanden: 'Er komt meer verantwoordelijkheid bij de sportverenigingen te liggen. De Student Union zal ook enkele taken overnemen.' De commissaris sport voorspelt al wel dat door het ontbreken van een penningmeester vertraging bij de aanvraag van subsidies zal ontstaan. 'Daar zullen de verenigingen begrip voor moeten tonen.'
Jan Willem Hidskes, directeur van het Sportcentrum, betreurt het dat een jaar voor de veertigste dies natalis de toekomst er niet rooskleurig uitziet voor de sportraad. 'Het lijkt meer op een begrafenis. Ik ben bang dat zonder voltallig bestuur het einde van de sportraad in zicht is. Wat valt er dan immers in een nieuw jaar nog over te dragen?' Als directeur van het sportcentrum is Hidskes gebaat bij een goede bezetting van het bestuur. 'Zo hebben zij het volledige beheer over de kantine, maar ook voert het sportcentrum intensief overleg met de raad als het gaat om aanpassing van sportvoorzieningen, of over de samenwerking met de Saxion Hogeschool.'
De Student Union heeft al toegezegd om de sportraad bij te staan. Union-bestuurder Ruben Visser is wel van mening dat eerst 'alle taken van de sportraad flink onder loep moeten'. 'Een eventueel driekoppig bestuur kan twintig procent van de taken functioneel niet invullen. Een aantal zaken kan de SU overnemen, maar bijvoorbeeld niet als het gaat om belangenhartiging. De Union is immers geen sportkoepel.' Hoe dan ook, Visser laat weten dat de Student Union zich verantwoordelijk voelt voor de sportraad. 'Ik denk dat het belang van deze organisatie wordt onderschat, juist door de sportverenigingen zelf. Op de een of andere manier voelen zij zich niet verantwoordelijk voor het voortbestaan van hun eigen belangenbehartiger.'
