Postdocs hoeven doorgaans niet op een vaste aanstelling te rekenen. Volgens de arbeidsmarktmonitor van SoFoKleS, een samenwerkingsverband van werkgevers en werknemers van universiteiten, werken de meeste postdocs in het beste geval van het ene tijdelijk contract naar het andere.
De universiteiten hebben te weinig vaste aanstellingen om de duizenden postdocs na afloop van hun contracten permanent in dienst te nemen. Bijna de helft (45 procent) van de ondervraagde postdocs heeft al een of meerdere postdoc-contracten achter de rug, een kwart zelfs meer dan drie. Dat is een verdubbeling ten opzichte van vier jaar geleden.
Volgens de onderzoekers doen ze er verstandig aan elders te solliciteren. De meeste ondervraagden willen desondanks het liefst binnen de universiteit blijven. Ze verkiezen massaal een nieuwe tijdelijke postdocaanstelling boven een carrière buiten de universiteit.
Voor een minderheid wordt de trouw wellicht toch beloond. De vergrijzing, waar de universiteiten al jaren mee kampen, zet door. Bijna dertig procent van het universitaire personeel was in 2001 ouder dan vijftig en een aanzienlijk deel gaat de komende jaren met pensioen. Dit jaar al kunnen daardoor personeelstekorten ontstaan, die kunnen oplopen tot 2900 onbezette plaatsen in 2008.
Optimistisch zijn de onderzoekers over het aantal aio's. Ondanks aanhoudende onheilstijdingen over het vermeende onvermogen van universiteiten om jong wetenschappelijk talent aan zich te binden blijft het aantal promovendi stabiel. Wel neemt het aandeel van Oosteuropeanen onder de aio's toe.
Onveranderd slecht is het gesteld met de positie van de vrouw op de universiteiten. Inmiddels is een kleine meerderheid van de studenten van het vrouwelijk geslacht, maar hoe hoger op de carrièreladder, hoe geringer hun aantal. De UvA, de KUN en de Universiteit Leiden, waar tien procent van de hoogleraren vrouw is, doen het nog het beste.
