De Chinees maakt lange dagen, ook op zaterdag en soms op zondag. 'We werkten van acht tot zes. Daarna gaf ik vaak nog twee uur les. Ik weet nog dat ik na de eerste bedrijfslunch het kantoor binnen liep en iedereen met gebogen hoofd achter zijn toetsenbord zat te slapen. Ik dacht: wat is hier aan de hand? Het bleek een soort siësta.'
De stage is haar 'ontzettend goed' bevallen. 'Echte dieptepunten heb ik eigenlijk niet gekend. Ik had mezelf van tevoren als doel gesteld dat ik zoveel mogelijk in de Chinese cultuur wilde integreren. Ik ben daar dan ook alleen met Chinezen omgegaan en ik wilde kijken of ik mijzelf kon aanpassen aan de cultuur. Dat is me achteraf wel redelijk gelukt. Als je in China over straat loopt word je daar toch echt als 'anders' gezien omdat je westers bent. Ze blijven je nawijzen. Dat vond ik wel leuk maar ik werd er ook wel eens moe van.' Irene heeft haar stageperiode kunnen combineren met reizen. 'Ik ben vanuit Nederland met de Transsiberië Express naar China gereisd. Dat was wel wat anders dan het vliegtuig. Ook ben ik nog rondgetrokken door Rusland en Mongolië. Na mijn stage ben ik naar Zuid China ben ik ook nog naar Zuid China geweest."
Irene heeft gelukkig niet te maken gehad met de dodelijke longziekte Sars die China momenteel in de greep houdt. 'Ik ben wel in de stad geweest vlak voordat er sars uitbrak. Achteraf denk ik wel 'oei, daar ben ik ook geweest, het had mij ook kunnen overkomen. Ik ken daar wel mensen die nu met mondkapjes rondlopen.'
Irene Koning met een van haar Chinese vriendinnen
